Ο μικρός Δίας δεν έχει άλλο τρόπο να δείξει στην τωρινή του ιδιοκτήτρια τξη χαρά του που τον έσωσε και πλησιάζοντας τα σίδερα του κλουβιού του τυλίγει τα μπροστινά πόδια του γύρω από τον λαιμό της κι εκείνη γελά χαρούμενη. Αν και ο πενιχρός μισθός της δασκάλας δεν είνα επαρκής, η γυναίκα έχει αφιερώσει τη ζωή της στην προστασία των ανυπεράσπιστων, εγκαταλελειμμένων, λιμοκτονούντων και τραυματισμένων ζώων που τα ανακαλύπτει και τα μεταφέρει στο καταφύγιο που έχει δημιουργήσει.
Δεν επιτρέπει την είσοδο στο κοινό, καθώς είναι ενάντια στα κάθε είδους τσίρκο ή την έκθεση, ώστε να κάνει τα ζώα θέαμα, λέγοντας πως εκεί είναι ο παράδεισός τους όπου έχουν βρει την ηρεμία τους.
