Το μάθημα των θρησκευτικών οφείλει (και έχει πολύ περισσότερο ενδιαφέρον για τους μαθητές προς ενημέρωσή σας, καθότι εμπλέκομαι στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση και έχω την ευκαιρία να συζητώ με μαθητές καθημερινώς) να επιμορφώνει τους μαθητές σχετικά με την ιστορία και την εξέλιξη της θρησκείας, την θρησκευτική τέχνη (μεγάλο και σημαντικό κομμάτι) κτλ. αλλά και την ύπαρξη άλλων θρησκειών.
Είτε μας αρέσει είτε όχι, υπάρχουν και άλλες θρησκείες, τις οποίες ως σκεπτόμενοι και μορφωμένοι πολίτες καλούμαστε να σεβόμαστε, διαφυλάττοντας τη δική μας (ή τη δική του ο καθένας εν πάσει περιπτώσει). Μόνο γνωρίζοντας κάποιος το διαφορετικό, μαθαίνει να μην είναι μισαλλόδοξος, να σέβεται και εν τέλει αυτό θα ενισχύσει την πίστη του στη δικό του δόγμα, εφ' όσον έχει.
Τη σήμερον ημέρα, μεγάλο ποσοστό νέων ταξιδεύει στην Ευρώπη, Αμερική, Ασία και πολύ συχνά εγκαθίσταται εκεί για δουλειά κτλ. Είναι δυνατόν να μη γνωρίζει 5 στοιχειώδη πράγματα για τον τόπο που επισκέπτεται-μετεγκαθίσταται (συμπεριλαμβανομένης και της θρησκείας); Όποιος θέλει να ακούσει τους βίους αγίων ή το λόγο του θεού, δεν έχει παρά να πάει σε εκκλησία, τόσο απλά, είναι επιλογή του καθενός, ελεύθερη βούληση. Αλλά δεν μπορεί να διδάσκονται οι βίοι των αγίων στην εκπαίδευση, δίπλα στα μαθηματικά, τη φυσική κτλ., ως γνώση, διότι ΔΕΝ αποτελούν επιστημονική γνώση, αλλά πεποίθηση την οποία ο καθένας ασπάζεται ή όχι. Η εξέλιξη όμως της θρησκείας, η ιστορία, η τέχνη και η αρχιτεκτονική κτλ και η συγκριτική θρησκειολογία, ναι να διδάσκονται, προάγουν τη γνώση και φυσικά ενισχύουν την πίστη αυτού που πιστεύει.
Δεν είμαι ούτε ενάντια στο μάθημα των θρησκευτικών στα σχολεία ούτε "πασόκος" ούτε άθεος (το αντίθετο μάλιστα), αλλά δεν είμαι και κανάς "εκκλησιόπληκτος". Είμαι απλά ένας σκεπτόμενος πολίτης.
Αναγνώστης
