Συγκεκριμένα η ανάλυση των χαρακτηριστικών της επιφάνειας δείχνει ότι όγκοι νερού βρίσκονται κάτω από την επιφάνεια με αποτέλεσμα να προκαλούν το λιώσιμο των πάγων που βρίσκονται από πάνω και ρήγματα.
Το νερό ανεβαίνει στην επιφάνεια και δημιουργεί ρωγμές. Στη συνέχεια παγώνει στις ρωγμές και προκαλεί νέες ρωγμές. Όπως προβλέπουν ακόμα στο άρθρο τους στο Nature, θα πρέπει να υπάρχουν λίμνες με νερό σε βάθος ακόμα και μόλις τριών χιλιομέτρων.
Η πιθανότητα ύπαρξης στην Ευρώπη ενός υπόγειου ωκεανού 10-30 χιλιόμετρα από την επιφάνεια με πολύ μεγάλο βάθος (ίσως και πάνω από 150 χιλιομέτρα) ήταν γνωστή από χρόνια. Είναι δε πιθανό ότι οι λίμνες και οι πίδακες του νερού συμβάλλουν στη μεταφορά θρεπτικών συστατικών από την επιφάνεια προς τον υπόγειο ωκεανό.
Η ύπαρξη νερού συνδέεται βέβαια με την ύπαρξη ζωής αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι η Ευρώπη φιλοξενεί ζωή.
Τα μοντέλα και οι παρατηρήσεις κυρίως από το δορυφόρο Galileo στη δεκαετία του 1990 έδειξαν ότι σε βάθος 10-30 χιλιομέτρων κάτω από την παγωμένη επιφάνεια υπάρχει νερό. Είναι όμως πολύ δύσκολο για ένα μελλοντικό ερευνητικό ρομπότ να τρυπήσει αυτό το στρώμα ενώ υπάρχει και ο κίνδυνος –αν φυσικά υπάρχει ζωή– να μολυνθεί από γήινους μικροοργανισμούς.
Αν ισχύουν τα πορίσματα αυτής της έρευνας, η αναζήτηση των λιμνών σε μικρό σχετικά βάθος είναι ευκολότερη.
Η Ευρώπη είναι ένας από τους τέσσερις μεγάλους δορυφόρους του Δία και είναι κάπως μικρότερη από τη Σελήνη. Η NASA και η ευρωπαϊκή ESA σχεδιάζουν ειδικές αποστολές στην Ευρώπη για το τέλος της δεκαετίας ή τις αρχές της επόμενης.
