Επενδύσεις... μπιρ παρά

Αντιμέτωπες με το σπιράλ θα­νάτου που πνίγει την ελληνι­κή οικονομία βρίσκονται οι περισσότερες επιχειρήσεις. Την ώρα όμως που οι περισσότεροι βά­ζουν κάτω στρατηγικές και σχέδια της ύστατης ώρας για την αποφυγή του μοιραίου, αυτοί που...
«έβλεπαν» πιο μα­κριά κάνουν κάποια πρώτα βήματα για να τοποθετηθούν στην επόμενη ημέ­ρα.Χωρίς αυτό βέβαια να σημαίνει ότι θα τους βγει κιόλας. Άλλωστε, όπως φαίνεται, κυρίαρχο ρόλο στην επιβίω­ση πολλών ελληνικών επιχειρήσεων θα παίξουν τα ξένα κεφάλαια. Οι κίνδυνοι πολλοί και το ναρκοπέδιο στρωμένο... Όπως το «Π» έχει ήδη καταγράψει, οι περισσότερες ελληνικές επιχειρήσεις αντιμετωπίζουν πλέον σοβαρό ζήτημα χρηματοδότησης. Οι ελληνικές τράπε­ζες δεν μπορούν να δανείσουν εύκολα, ενώ όσες εταιρείες έχουν ακόμη πρό­σβαση στα κεφάλαια του ελληνικού τραπεζικού συστήματος αντιμετωπίζο­νται μάλλον απαξιωτικά στο εξωτερι­κό: Οι εγγυητικές και οι επιταγές τους πρακτικά δεν γίνονται δεκτές, μια και η πιστοληπτική αξιολόγηση των ελληνι­κών τραπεζών έχει χτυπήσει... τάρτα­ρα. Έτσι οι ξένοι απαιτούν από του Έλ­ληνες προκαταβολή στις παραγγελίες, εξόφληση σε μετρητά και δεν κάνουν πίστωση.

Οι προβλέψεις αναφέρουν πως, ό,τι και να γίνει, η χρηματοδότηση των ελ­ληνικών επιχειρήσεων θαεξακολου­θήσει να είναι προβληματική. Και αυτό όχι εξαιτίας των τραπεζών. Επομένως, χωρίς να έχει λυθεί το πρόβλημα χρη­ματοδότησης της χώρας, τα περί ανά­πτυξης είναι μάλλον ουτοπικά σε ένα τέτοιο οικονομικό περιβάλλον.

Δεν είναι τυχαίο το ότι οι περισσότε­ροι επιχειρηματίες (που θα ήθελαν μια μεγαλύτερη θητεία Παπαδήμου) προ­βλέπουν ότι τα χειρότερα δεν έχουν έρ­θει. Όσοι άρχισαν να συντάσσουν (ή να ξαναγράφουν, για την ακρίβεια) τους προϋπολογισμούς του επόμενου έτους, βάζουν στους πρώτους στόχους την... επιβίωση και την ομαλή χρηματοδότη­ση. Για τους περισσότερους, όμως, ακό­μη και οι χαμηλότεροι στόχοι δεν βγαί­νουν με τα συμβατικά σενάρια. Κι έτσι, στο τραπέζι έχουν πέσει προτάσεις και στρατηγικές εκτάκτου ανάγκης.

Μεταξύ αυτών, να πουληθούν υπο­καταστήματα και θυγατρικές ή (για τους μικρότερους) να συνδεθούν στο άρμα ενός μεγαλύτερου συστήματος. Και βέβαια να επαναδιαπραγματευτούν τις υποχρεώσεις τους με τις τράπεζες. Κυρίως όμως να βρεθούν στρα­τηγικοί συνέταιροι (οι οποίοι στην πλει­ονότητα των περιπτώσεων δεν μπορεί παρά να είναι ξένοι) που θα ρίξουν (το απαραίτητο) χρήμα.

Σε αυτό το περιβάλλον πολλοί Ευρω­παίοι και Άραβες... φίλοι περιμένουν σαν τα κοράκια να βρεθούν οι ελληνι­κές επιχειρήσεις σε απόγνωση για να αγοράσουν κοψοχρονιά ό,τι βγει για πούλημα, είτε στην Ελλάδα είτε στα δί­κτυα των ελληνικών πολυεθνικών της ΝΑ. Ευρώπης. Και παράλληλα αρχίζουν να καταγράφονται και οι πρώτες κινή­σεις των Ελλήνων επιχειρηματιών, που προσπαθούν να πάρουν κεφάλι για την επόμενη ημέρα. Ο στόχος της επιβίω­σης, για όποιον τον πετύχει, δεν σημαί­νει μόνο να μείνει όρθιος, αλλά και να βάλει όρους στην «επόμενη ημέρα». Το πώς και με ποιους συμμάχους, θα το δείξει η ιστορία.

Συμμαχίες

Μια περίπτωση που συνδυάζει όλα όσα είπαμε μέχρι τώρα, είναι αυτή του Ανδρέα Βγενόπουλου. Ο όμιλος της MIG, που κάποτε αυτοδιαφημιζόταν ως το μεγαλύτερο επιχειρηματικό σύ­στημα των Βαλκανίων, τραβάει σήμερα μεγάλα ζόρια.

Με τις επιχειρήσεις που την απαρτίζουν να πιέζονται από την κρίση, πολ­λοί κράτησαν την αναπνοή τους όταν ο Βγενόπουλος παραιτήθηκε πριν από μερικές ημέρες από τη θέση του μη εκτελεστικού προέδρου και μέλους του Δ.Σ. της Marfin Λαϊκής Τράπεζας στην Κύπρο. Φοβήθηκαν μια έξοδο... Τελι­κά, όμως, ο ίδιος κατάφερε να εξασφα­λίσει έναν ισχυρό σύμμαχο παίρνοντας θέση λίγο πριν αρχίσει η διαδικασία των αποκρατικοποιήσεων.

Πρόκειται για τη στρατηγική συνερ­γασία που υπέγραψε η Abu Dhabi Mar με τη MIG, με στόχο, όπως ανακοινώθη­κε, «την από κοινού αναζήτηση επεν­δυτικών ευκαιριών στην Ελλάδα, στην Κύπρο και στην ευρύτερη περιοχή». Τι κάνει νιάου - νιάου στα κεραμίδια, που λέμε...

Με βάση τη συμφωνία, η Abu Dhabi Mar (ADM) θα αποκτήσει μετοχική θέ­ση αλλά και εκπροσώπηση στο Δ.Σ. της MIG. Πρόκειται για το δεύτερο κρατικό fund από τα Αραβικά Εμιράτα που απο­κτά θέση στον ελληνικό όμιλο μετά το Dubai Gro up, που ελέγχει το 17% της ελληνικής εταιρείας. Η διαδικασία ίσως να είναι περίπλοκη πάντως, καθώς το Dubai και το IRF (το fund υπό την Αγγε­λική Φράγκου) με 17,91%, αν και δεν διαφωνούν με την κίνηση, δεν θέλουν και να πουλήσουν. Όχημα για τη συνεργασία αυτή είναι το «κουφάρι» των Ελληνικών Ναυπη­γείων ΑΕ., που κατέχει η ADM, αφού η MIG θα γίνει μέτοχος στον Σκαραμαγκά με αντίστοιχη εκπροσώπηση στο Δ.Σ. H ADM ελέγχει το 75% των Ελληνικών Ναυπηγείων, με την πρώην ιδιοκτήτρια, γερμανική Thyssen Krupp , να διατηρεί μερίδιο 25%. Μαζί με αυτά η MIG παίρ­νει προίκα και τον πολυσχιδή Λιβανέζο επιχειρηματία Ισκαντάρ Σάφα, που εί­ναι επικεφαλής της ADM και ο οποίος θα εγκατασταθεί στο Δ.Σ. της MIG - και σε θέση αντιπροέδρου μάλιστα...

Συμβολικό τίμημα

Μπορεί λοιπόν ο Σκαραμαγκάς να εί­ναι το όχημα, αλλά η ουσία βρίσκεται στο ότι το Άμπου Ντάμπι θα φέρει τους παράδες τους οποίους θα διαχειριστεί ο Βγενόπουλος. Κι έτσι, όποια κίνηση ή επένδυση κάνουν τα Εμιράτα στην Ελ­λάδα και την τριγύρω περιοχή, θα την κάνουν μέσω MIG. Η πρώτη «επένδυ­ση» που δρομολογείται, πάντως, είναι η ενίσχυση της ίδιας της MIG, αφού η Abu Dhabi Mar θα μπει σε μετατρέψι­μο ομολογιακό δάνειο που θα εκδώσει η MIG, ενισχύοντάς την έτσι με κεφά­λαια την πιο κρίσιμη στιγμή.

Το ακριβές ποσοστό συμμετοχής της ADM στη MIG θα καθοριστεί από την επίτευξη συμφωνίας με τους υφι­στάμενους μετόχους για την πώληση μετοχών τους. Όμως, βάσει των μέχρι στιγμής ενδείξεων, το αρχικό ποσοστό συμμετοχής αναμένεται να είναι μικρό­τερο του 5%. Αντίστοιχα, το ποσοστό συμμετοχής της MIG στα ναυπηγεία θα αποφασισθεί λίγο αργότερα, μετά την ολοκλήρωση του νομικού και οικονομι­κού ελέγχου.

Πάλι, όμως, αναμένεται να είναι πο­σοστό μικρής μειοψηφίας, που θα απο­κτηθεί με «συμβολικό» τίμημα και με «αντάλλαγμα» τη βοήθεια της MIG για τη διαχείριση της επένδυσης που έχει ήδη κάνει η ADM στην Ελλάδα. Για τη MIG άλλωστε τα ναυπηγεία μπορεί να αποτελέσουν σοβαρό αντικείμενο μόνο μετά την έκβαση της δικαστικής αντιπαράθεσης της ελληνικής κυβέρ­νησης με την Ευρωπαϊκή Ένωση ανα­φορικά με το επιτρεπόμενο επιχειρη­ματικό αντικείμενο των ναυπηγείων.

Δηλαδή, αν η Κομισιόν αφήσει τον Σκαραμαγκά, εκτός από κατασκευές του Πολεμικού Ναυτικού (που δύσκο­λα θα υπάρξουν άλλες), να κάνει και άλλες ναυπηγήσεις. Για παράδειγμα, εμπορικά, ή και κότερα, που ενδιαφέ­ρουν τους Άραβες.

Αν αυτό δεν προχωρήσει, αναμείνατε τα νεότερα στις αποκρατικοποιήσεις. Τα λιμάνια είναι κάτι που ενδιαφέρει ιδιαίτερα τους Άραβες, όπως και γενι­κότερα οι υποδομές, στις οποίες υπάρ­χει πολύ ψωμάκι. Ενδιαφέρον υπάρχει και γενικότερα για το real estate . Και τώρα που οι τιμές έχουν πέσει, τα φι­λέτα του Δημοσίου αποτελούν πρώτο στόχο, κυρίως όσα υπόσχονται τουρι­στική ανάπτυξη. Κάτι σαν το Ελληνικό και το Κατάρ...

Μια και είπαμε Ελληνικό, να μην ξε­χνάμε πως, δεδομένου ότι οι άσπονδοι εξάδελφοι από το Κατάρ έχουν συμμα­χήσει με την Alpha Ban k του Κωστόπουλου, η λογική δεν μπορεί να απο­κλείσει τραπεζικό ενδιαφέρον, με δε­δομένο ότι ο Βγενόπουλος και η MIG εξακολουθούν να συνδέονται με τη Marfin. Άλλωστε και το κείμενο της πα­ραίτησης του Βγενόπουλου για κάτι τέ­τοιο προϊδέαζε...

Ο Mr MIG , λοιπόν (που σημειώστε ότι από τις 4 Οκτωβρίου αγόρασε πάνω από 7.000.000 μετοχές MIG), έριξε ζα­ριά και του βγήκε. Εκτός αν στον δρόμο διαπιστώσει ότι ο κ. Σάφα είναι πιο με­γάλος απ’ ό,τι υπολόγιζε... Η Abu Dhabi Mar συνδέεται με τη βασιλική οικογένεια του Άμπου Ντάμπι και το 70% των μετοχών της ελέγ­χεται, σύμφωνα με πληροφορίες, από αυτήν. Οι δύο κύριοι μέτοχοι της ADM είναι η Al Ain Internationa l Group σε ποσοστό 70% και η επενδυτική Privinvest σε ποσοστό 30%. Και οι δύο αυτές εταιρείες δραστηριοποιούνται, όπως και η ADM, στα ΗΑΕ. Πρόεδρος της εταιρείας είναι ο Ahmad Darwish Al Marar - ο οποίος είναι και γενικός διευθυντής στην Abu Dhabi Islamic Bank - και διευθυντής ο Ισκαντάρ Σά­φα, ο οποίος είναι και ο ιδρυτής και δι­ευθυντής της Privinvest. Ο όμιλος δημιουργήθηκε το 2007 και ελέγχει μεταξύ άλλων τα γαλλι­κά ναυπηγεία της CMN, τα γερμανικά ναυπηγεία Nobiskrug στο Rendsburg, τα οποία επίσης ειδικεύονται στη σχε­δίαση και τη ναυπήγηση μεγάλων σκα­φών αναψυχής και έχει απορροφή­σει την ThyssenKrupp Marine System (Blohm+Voss, Αμβούργο).

Ο επιμένων ελληνικά

Μια άλλου τύπου κίνηση, συντηρη­τικότερη, πιο στοχευμένη, αλλά και με πιο μετρήσιμο αποτέλεσμα, ήταν αυτή που προ ημερών έκανε ο όμιλος Μυ­τιληναίου... να προχωρήσει σε αρχικήσυμφωνία για τη σταδιακή απόδοση της δραστηριότητας βωξίτη της S&B Βιομη­χανικά Ορυκτά. Πρόκειται για μια ενέρ­γεια με αμιγώς ελληνικά κεφάλαια, που δείχνει κατ’ αρχήν ότι υπάρχουν ακόμη επιχειρήσεις με ταμείο (!), αλλά και με προοπτική να αντιμετωπίζουν τα θέμα­τα με τις δικές τους δυνάμεις.

Η συμφωνία που υπεγράφη, προ­βλέπει την αρχική εισφορά της δρα­στηριότητας βωξίτη της S&B (στην Ελλάδα) στην κατά 100% θυγατρική της Αλουμίνιο της Ελλάδος (του Μυ­τιληναίου), Δελφοί Δίστομον.Με τον τρόπο αυτόν, πέραν της συμμετοχής, ο Μυτιληναίος εξασφαλίζει την πολυ­πόθητη πρώτη ύλη (και την τιμή της, όπως έχει κάνει πολλές φορές) για τα επόμενα χρόνια.

Σημειωτέον πως στο νέο σχήμα η Αλουμίνιον Α.Ε. θα αγοράσει μέρος της συμμετοχής της SandB ώστε το μερίδιό της να φτάσει στο 51%, αποκτώντας πα­ράλληλα και τον ουσιαστικό έλεγχο του νέου σχήματος. Αν και εκτιμήσεις για ευρύτερη συνεργασία των δύο πλευ­ρών είναι αρκετά πρώιμες, η κίνηση δεν πέρασε απαρατήρητη από διορατικούς παίκτες. Κυρίως όμως από επενδυτές οι οποίοι γνωρίζουν να επιβραβεύουν με διαφόρους τρόπους (δηλαδή όχι μόνο μετοχικά) τις στοχευμένες και ουσια­στικές κινήσεις.

Η συμφωνία δύο ηγετικών επιχειρη­ματικών ονομάτων (Μυτιληναίου - Κυ­ριακόπουλου) μόνο τυχαία δεν θα πρέ­πει να θεωρηθεί. Από μόνη της προοι­ωνίζεται ευρύτερες εξελίξεις στον κλά­δο, ενώ θα μπορούσε να εκληφθεί ως προπομπός σε παρεμφερείς τομείς και δραστηριότητες.

http://topontiki.gr/