Εθνικός Ευργέτης ήταν ο Ιωάννης Δόμπολης, που διέθεσε όλη του την περιουσία και πέθανε στην ''ψάθα'', για την ίδρυση και λειτουργία του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου, οι Ζωσιμάδες που έδωσαν τα πάντα για την πατρίδα, οι Βαγγελής και Κωνσταντίνος Ζάππας, ο Γεώργιος Αβέρωφ, ο Αρσάκης, ο Τοσίτσας, ο Ζώης Καπλάνης και χιλίαδες άλλοι, στην πλειοψηφία τους Ηπειρώτες που ανήγαγαν την ευεργεσία σε ύψιστο αγαθό.
Με χρήματα των μεγάλων Ηπειρωτών ευεργετών...
δημιουργήθηκαν το Ζάππειο Μέγαρο και η γυρω περιοχή του, το Αρσάκειο Παρθεναγωγείο Ψυχικού, το Τοσίτειο Αθηνών, η Ακαδημία Αθηνών, το Πανεπιστήμιο, το Πολυτεχνείο, το Αστεροσκοπείο, η Εθνική Βιβλιοθήκη, το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, το Βαρβάκειο Λύκειο, η Γεωργική Σχολή και ο Βοτανικός Κήπος,το Παναθηναϊκό Στάδιο, η Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων, οι Φυλακές Αβέρωφ (στη θέση των οποιων είναι σήμερα ο Άρειος Πάγος, η Ριζάριος Σχολή και τόσα άλλα κοινοφελή ιδρύματα, που σήμερα κοσμούν τη πρωτεύουσα του Ελληνικού Κράτους. Επίσης αγοράσθηκε το θωρηκτό Αβέρωφ που συνέβαλε αποφασιστικά στη νικηφόρα έκβαση των Βαλακανικών Πολέμων.
Στα Γιάννενα και στις άλλες πρωτεύουσες των Νομών της Ηπείρου ιδρύθηκαν επίσης πάρα πολλά έργα: η Επιφάνειος Σχολή, η πρώτη Σχολή των Ιωάννινων, η Σχολή Γκιούμα που μετονομάστηκε σε Μπαλάναιο Σχολή,η Καπλάνειος Σχολή, η Ζωσιμαία Σχολή, που ιδρύθηκε το 1828 με χρήματα της Ζωσιμαίας αδελφότητας τα νοσοκομεία Χατζηκώστα (το δεύτερο στο Μεσολόγγι), και εκατιντάδες άλλα που δεν είναι δυνατόν να καναφερθουν.. Επίσης εκτός Ηπείρου ιδρύθηκε το Μέκειο, τα Ζωγράφεια Διδασκαλεία,η Ζωγράφειος Σχολή στην Κωνσταντινούπολη, το Δημοτικό Νοσοκομείο η ΑΓΑΠΗ, το Τούλειο Ορφανοτροφείο και η Παπαζόγλειος Υφαντική Σχολή, και άλλα.
Εύκολα συμπεραίνουμε ποσο σημαντικοί και ξεχωριστοί ήταν αυτοί οι άνθρωποι απο την Ήπειρο. Γεννημένοι εκεί, μοναχικοί, πήραν την μεγάλη απόφαση της μετανάστευσης για να αποκτήσουν πλούτο, ωστε να μπορέσουν κάποια μέρα να προσφέρουν και να προστεθούν και αυτοί σαν το επόμενο λιθαράκι της ιστορίας αυτού του τόπου. Έτσι λοιπόν θα πρέπει το σύνολο της κοινωνίας αυτης της χώρας να τους τιμά και να τους ευγνωμονεί.
Γι'αυτό και εμείς, με επικεφαλή την Πανηπειρωτική Συνομοσπονδία Ελλάδος, την κορυφαία αποδημική οργάνωση των Ηπειρωτών, μεριμνώντας για την διατήρηση της ηπειρωτικής παράδοσης και κουλτούρας και αναδεικνύοντας τα προτερήματα των Ηπειρωτών, όπως η ευεργεσία, η ευποιία και η αλληλοβοήθεια, φροντίζουμε να κρατήσουμε στη μνήμη μας για πάντα αυτούς του θαυμαστούς ανθρώπους και τις αξιέπαινες προσπαθειές τους.
Αυτοί είναι Εθνικοί Ευεργέτες και όχι ο Μάξιμος, που καθημερινά μνημονεύεται το όνομα του, λόγω του Μεγάρου που χρησιμοποιείται από τον Πρωθυπουργό της Ελλάδος και που πρέπει εδώ και τώρα, να μετονομαστεί σε Πρωθυπουργικό Μέγαρο κατ΄αντιστοιχία με το Προεδρικό Μέγαρο.
Η ιστορία του Μεγάρου ''Μαξίμου''.
Το Μέγαρο ''Μαξίμου'' δεν ήταν τίποτα άλλο από την ιδιόκτητη κατοικία του Δημητρίου Μαξίμου (1873 – 1955). Ο Δ. Μάξιμος ήταν για πολλά χρόνια διοικητής της Εθνικής Τράπεζας και μετέπειτα πολιτικός με το Λαϊκό Κόμμα. Διετέλεσε υπουργός εξωτερικών (1933 – 1935), γερουσιαστής και εξωκοινοβουλευτικός πρωθυπουργός (1947), όταν ηγήθηκε κυβέρνηση συνεργασίας σε μια προσπάθεια των Αμερικανών να συσπειρώσουν τις πολιτικές δυνάμεις, για να αντιμετωπίσουν την «κομμουνιστική απειλή».
Στην πραγματικότητα το σπίτι ξεκίνησε να χτίζεται, το 1912, από τον εφοπλιστή Αλέξανδρο Μιχαληνό και τη σύζυγο του Ειρήνη Μανούση. Το 1916 πεθαίνει ο Μιχαληνός αφήνοντας το σπίτι ημιτελές, ενώ η χήρα του θα ξαναπαντρευτεί τον Δημ. Μάξιμο. Για λίγα χρόνια το ημιτελές σπίτι αλλάζει ιδιοκτήτη, αφού η Μανούση το πούλησε στον εφοπλιστή Λ. Εμπειρίκο (πατέρας του ποιητή), γιατί, μάλλον, είχε προβλήματα με τα κληρονομικά. Η αγοροπωλησία ήταν, μάλλον, εικονική, αφού η χήρα Μανούση και, πλέον, Μαξίμου θα το ξαναγοράσει (μετά από πέντε χρόνια) από τον Εμπειρίκο. Από τις αρχές του ΄20 το ζεύγος Μαξίμου κατοικεί στην πανέμορφη οικία του. Στη διάρκεια της Γερμανικής κατοχής είχε επιταχθεί ως κατοικία του Γερμανού Ναυάρχου του Στόλου του Αιγαίου, ενώ μετά την απελευθέρωση χρησίμευσε ως κατοικία του Αμερικανού πρεσβευτή. Το 1952 το Ελληνικό Δημόσιο έρχεται σε συνεννόηση με τον Μάξιμο, προκειμένου να την αγοράσει. Συστήνεται επιτροπή του Πολυτεχνείου για να αποτιμήσει την αξία του οικήματος (11 δισ.δρχ.) και, τελικά, ο Μάξιμος δέχεται να πληρωθεί μόνο το ήμισυ της αξίας (5,75 δισ.δρχ.). Προσέφερε, επίσης, στο Ελληνικό Δημόσιο και όλη την επίπλωση του. Η κυβέρνηση ''ευγνωμονούσα'' δήλωσε ότι θα διατηρήσει το όνομα του ως «οικία Μαξίμου».
Κώστας Κωνής.
Αντιπρόεδρος της Πανηπειρωτικής Συνομοσπονδίας Ελλάδος.
attikanea.blogspot.com
