«Το καλό ματς από την αρχή φαίνεται», σε παράφραση του γνωστού ρητού. Μια επινόηση του Φουστέρ και η σπιρτάδα του Μιραλάς τον έφεραν μια ανάσα από το προβάδισμα, ωστόσο η μπάλα (έφυγε ελάχιστα άουτ) και ο βοηθός (λανθασμένη υπόδειξη οφσάιντ) είχαν διαφορετική άποψη.
Όταν, δε, η μπάλα κατέληξε στα δίχτυα οι πανηγυρισμοί κόπασαν πριν καλά-καλά αρχίσουν, αφού ο Μέλμπεργκ -που προσωρινά χρίστηκε σκόρερ- ήταν ελάχιστα πιο μπροστά από τον τελευταίο αμυνόμενο στο ξεκίνημα της φάσης και το φάουλ του Φουστέρ.
Δεδομένων των σημαντικών απουσιών στο κέντρο, ο Μανιάτης «βαφτίστηκε» αμυντικός χαφ και στο πλάι του Μοδέστο ήταν θετικός στην βασική του δουλειά. Να «κόβει». Διότι δημιουργικά (αναμενόμενα) δεν βοήθησε. Όχι ότι οι του κέντρου τα πήγαν καλύτερα.
Οι Γάλλοι παρότι «κατέβηκαν» με φύσει πιο επιθετικό σχήμα και περισσότερες επιλογές για να στηρίξουν το παιχνίδι τους, δεν φάνηκαν ιδιαίτερα απειλητικοί. Ακόμη και ένα διάστημα στο οποίο πίεσαν ψηλά, πέρασε «αναίμακτα» για τους «ερυθρόλευκους».
Με την λήξη συναγερμού, ο έλεγχος και η υπεροχή πέρασε σε ελληνικά χέρια, ωστόσο δεν επιβραβεύθηκε από το 0-1 -που θα ήταν και το δικαιότερο με βάση την εικόνα των δύο ομάδων- καθώς ο Μανταντά είπε «όχι» σε διαδοχικές προσπάθειες από Μιραλάς, Χολέμπας και Μανιάτη.
Με αλλαγή από τα αποδυτήρια (Γέστε αντί Φουστέρ) ο Βαλβέρδε επιχείρησε να προσθέσει το κομμάτι που έλειπε στην επιθετική ανάπτυξη της ομάδας του. Αφού, λοιπόν, είδε με ανακούφιση μια μικρή «μπόρα» να μην του προκαλεί ζημιά, είδε με απογοήτευση τον Μιραλάς να σπαταλά μοναδική ευκαιρία να σκοράρει (σε τετ-α-τετ μεν τον Μανταντά).
Ο Βάσκος εκεί που η μπάλα «έκαιγε» εμπιστεύτηκε τον Φετφατζίδη κι ο μικρός έκανε ό,τι περνούσε από το… πόδι του για να του αποδείξει ότι αξίζει προσοχής. Με τον Γέστε να «σερβίρει» με το αριστερό κι ο Φέτφα με το ίδιο «εκτέλεσε» τον Μανταντά.
Ο Ολυμπιακός δεν φοβήθηκε να χτυπήσει και επιβραβεύθηκε με ένα γκολ. Το ρίσκο ευνοεί τους τολμηρούς και όσες φορές η Μαρσέιγ πήγε να τιμωρήσει το θαρραλέο παιχνίδι του, ο Μέγιερι ήταν σε ετοιμότητα.
sport-fm.gr
