Έτσι και έγινε εκείνη την Παρασκευή, και περί τους 700 φαντάρους βρεθήκαμε γυαλισμένοι ξυρισμένοι και ακίνητοι, έτοιμοι εκτελέσουμε κάθε επιθυμία του «άξιου» διοικητή μας.
Τα πάντα έγιναν με στυλ... Βήμα, παραγγέλματα, και ταχυδακτυλουργικά με τα όπλα. Όλα τόσο χρήσιμα και απαραίτητα για την τάξη και την πειθαρχία. Πόσο μάλλον για το χρέος του καθενός στη μαμά πατρίδα..
Με τα πολλά, ξεκίνησε και ο λόγος του μεγάλου αυτού ηγέτη. Αν αναλωθώ στην ανάλυση του λόγου του, μάλλον θα χάσει κάθε ψήγμα σοβαρότητας τούτο το άρθρο. Περιορίζομαι λοιπόν στα γεγονότα. Όταν άρχισε η ομιλία, συνέπεια της απίστευτης ταλαιπωρίας και του πολύ κακού φαγητού που έχουμε όλοι υποστεί αυτές τις μέρες, κάποιος λιποθύμησε με το κεφάλι του να τραντάζεται στο έδαφος.
Ο ηγέτης σαν να ταράχτηκε για μια στιγμή, λέγοντας πως είναι ανεξήγητο κάτι τέτοιο για νέα παιδιά και μάλιστα αφού το πρωινό ήτο πλουσιοπάροχο (ψωμί με 1 βούτυρο και 1 μέλι, σαν αυτά των πρωινών σε ξενοδοχεία), για όσους προλάβουν φυσικά και κακάο που κανείς δεν θα ήθελε καν να αγγίξει. Το «εγερτήριο» (για όσους έχουν καταφέρει να κοιμηθούν) είναι ορισμένο για τις 06:00 και ακολουθεί πρωινό το οποίο διαρκεί το πολύ 10 λεπτά καθώς οι φωνές των αξιωματικών για γρήγορη βρώση του γίνονται όλο και πιο πιεστικές. Κατόπιν, αν είναι κανείς τυχερός μπορεί να φάει πρόγευμα με επόμενη ευκαιρία για φαγητό το μεσημέρι, όπου διατίθενται δωρεάν στους οπλίτες οι γαστρονομικές δημιουργίες του σεφ στα μαγειρειά (εφάμιλλες με εστιατόρια της Μυκόνου σύμφωνα με κάποιους αξιωματικούς που ούτε καν αγγίζουν το φαγητό που θα καταναλώσουν οι οπλίτες)!
Το Κ.Ψ.Μ λοιπόν, είναι προσβάσιμο σε κάποιον που μπορεί να διαθέσει χρήματα για να τραφεί από την ώρα του μεσημεριανού και μετά (!!!), καθώς η μαμά πατρίδα απ' ότι φαίνεται δεν είναι ικανή να παρέχει ούτε τα στοιχειώδη στους στρατιώτες που αργότερα θα ορκιστούν να την υπερασπιστούν. Αλλά c΄est laGrece...
Στο θέμα μας όμως..
Οι ώρες ύπνου είναι ελάχιστες, (χωρίς να αναφερθεί κανείς στις συνθήκες ύπνου).
Μετά άλλος ένας οπλίτης λιποθύμησε.
Ο διοικητής απλά προσποιήθηκε ότι ταράχτηκε, και αρκέστηκε στη δήλωση: «Να, κι άλλος»
Τέλος, άλλος ένας λιποθύμησε. Και με αυτόν δεν ασχολήθηκε. Συνέχισε το λόγο του.
Όλα καλά δηλαδή. Ο μοναδικός οπλίτης γιατρός έκανε ότι μπορούσε, όντας απελπιστικά αβοήθητος από τα υψηλά κλιμάκια του στρατεύματος που μάλλον εκείνες τις στιγμές τους είχε συνεπάρει μια στρατιωτική και πατριωτική έξαψη από τα λεγόμενα του διοικητή ¨μας¨.
Τέλος, κάποιος εκείνη τη μέρα βγήκε αναφερόμενος επειδή βούρτσιζε τα δόντια του.
Τι άλλο να πει κανείς. Τα λόγια μάλλον είναι περιττά..
«Ζήτω ο στρατός - Ζήτω το έθνος.»
Μεσολόγγι
ΔΙΚΤΥΟ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΦΑΝΤΑΡΩΝ ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ
ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΡΑΤΕΥΜΕΝΩΝ
diktiospartakos.blogspot.com
