Οι Ισπανοί προσέρχονται πρόωρα στις κάλπες στις 20 Νοεμβρίου και όλα δείχνουν ότι το κεντροδεξιό Λαϊκό Κόμμα του Μαριάνο Ραχόι θα επανέλθει μετά από οκτώ χρόνια στην εξουσία. Μία ακόμα χώρα της νοτίου Ευρώπης αλλάζει σελίδα, χτυπημένη από την κρίση χρέους στην Ευρωζώνη.
Σας παρουσιάζουμε ένα αφιέρωμα με τους ...
υποψήφιους πρωθυπουργούς, την εποχή Θαπατέρο που κλείνει, τις εξελίξεις και -κυρίως- τις απόψεις των ίδιων των Ισπανών για τα όσα συνέβησαν και πρόκειται να συμβούν στη χώρα τους.
Δύο δοκιμασμένα στελέχη της πολιτικής ζωής διεκδικούν την προεδρία της κυβέρνησης, όπως αποκαλείται παραδοσιακά στην Ισπανία η πρωθυπουργία. Ο Μαριάνο Ραχόι τελεί «εν αναμονή» από το 2004. Ο Πέρεθ Ρουμπαλκάμπα ανέλαβε να κάνει μια αξιοπρεπή προσπάθεια για λογαριασμό των Σοσιαλιστών που αποχωρούν...
Μαριάνο Ραχόι
O -κατά πάσα πιθανότητα- επόμενος πρωθυπουργός της Ισπανίας (τουλάχιστον σύμφωνα με τα όσα δείχνουν οι δημοσκοπήσεις), ο Μαριάνο Ραχόι, ηγέτης του κεντροδεξιού Λαϊκού Κόμματος, είναι «γεννημένος» πολιτικός. Κυριολεκτικά, μιας και η οικογένειά του διαδραμάτιζε σημαντικό ρόλο στα πολιτικά πράγματα της πόλης Γκαλίθια- γενέτειρας και του Φράνκο.
Ο Ραχόι υπήρξε πάντα από τους στενότερους συνεργάτες του Χοσέ Μαρία Αθνάρ.
Ανέλαβε πόστο υπουργού Πολιτισμού, Παιδείας και Εσωτερικών στις κυβερνήσεις του Αθνάρ, την καμπάνια επανεκλογής τού οποίου –για το 2000- ανέλαβε ο ίδιος ο Ραχόι.
Ο 56χρονος Ραχόι έχει διατελέσει επίσημος κυβερνητικός εκπρόσωπος.
Όταν ο Αθνάρ παραιτήθηκε το 2004, όλοι περίμεναν ότι ο Ραχόι θα ακολουθούσε εύκολα τα βήματα του και θα γινόταν πρωθυπουργός.
Οι βομβιστικές επιθέσεις της Μαδρίτης, όμως, άλλαξαν την πορεία των γεγονότων και ο Ραχόι έγινε (όπως ανέφερε η βρετανική εφημερίδα «The Guardian» σε παλαιότερο δημοσίευμα), ο Αλ Γκορ της ισπανικής πολιτικής.
Δηλαδή ο άνθρωπος θα έμενε γνωστός ως «ο επόμενος ηγέτης». Μέχρι το 2011, οπότε η οικονομική κρίση οδήγησε στην κατακόρυφη πτώση της δημοτικότητας του Θαπατέρο και στην διαφαινόμενη ήττα των Σοσιαλιστών στις εκλογές της 20ής Νοεμβρίου.
Ο ίδιος έχει δηλώσει πως κεντρικός στόχος του προγράμματός του είναι η αποκατάσταση της αξιοπιστίας της οικονομικής πολιτικής της Ισπανίας. Το κόμμα του δεν έχει προχωρήσει σε συγκεκριμένες προτάσεις, γεγονός που έχει δώσει στους πολιτικούς του αντιπάλους τροφή για σχόλια. Σύμφωνα με αυτούς, ο Μ.Ραχόι δεν έχει άποψη για κανένα θέμα.
Αλφρέδο Πέρεθ Ρουμπαλκάμπα
Ο Αλφρέδο Πέρεθ Ρουμπαλκάμπα ήταν ο άνθρωπος που ανέλαβε να διαδεχθεί τον Χοσέ Λουίς Ροντρίγκεθ Θαπατέρο, ένα έργο δύσκολο, δεδομένης της πτώσης των ποσοστών δημοτικότητας των Σοσιαλιστών. Ο Ρουμπαλκάμπα διετέλεσε υπουργός Παιδείας το 1992, 1993 και υπουργός Εσωτερικών από το 2006 έως το 2011. Παράλληλα, διετέλεσε και αντιπρόεδρος της κυβέρνησης.
Υπήρξε ο μοναδικός υποψήφιος του κόμματος για την πρωθυπουργία, μετά την απόφαση του Θαπατέρο να μην διεκδικήσει την ηγεσία του κόμματος.
Αποτελεσματικός ρήτορας και πρώην αθλητής (έχει καλύψει τα 100 μέτρα σε χρόνο 10,9 δευτερολέπτων), ο Ρουμπαλκάμπα είναι ένας 60χρονος καθηγητής χημείας που ασχολείται με την πολιτική εδώ και 30 χρόνια.
Στα 40 του ήταν ήδη βασικό στέλεχος της κυβέρνησης του Φελίπε Γκονθάλεθ, στη συνέχεια έγινε έμπιστος σύμβουλος του Χοακίν Αλμούνια, για να αναλάβει επί Θαπατέρο το πιο δύσκολο έργο απ' όλα: τις διαπραγματεύσεις με την ΕΤΑ. Μια αποστολή που φαίνεται ότι έχει εκτελεστεί, αν λάβει κανείς υπόψη του και την ανακοίνωση της απόφασης της βασκικής αυτονομιστικής οργάνωσης να θέσει τέλος στην ένοπλη δραστηριότητα της.
Η ανάληψη της ηγεσίας του Σοσιαλιστικού Κόμματος από τον Ρουμπαλκάμπα γίνεται σε κακή στιγμή. Ο ίδιος θεωρείται χαρισματικός πολιτικός μεν, δεν θα καταφέρει όμως να αποφύγει την ήττα. Αυτό που καλείται να κάνει είναι να καταφέρει να κρατήσει το Σοσιαλιστικό Κόμμα ενωμένο και να καταφέρει να διαχειριστεί την ήττα.
Υποψήφιοι με περίεργα ονόματα και ισπανικό ταμπεραμέντο
Μπορεί την προσοχή όλων να συγκεντρώνουν οι μονομαχίες των Μαριάνο Ραχόι και Αλφρέδο Πέρεθ Ρουμπαλκάμπα, η Ισπανία όμως είναι η χώρα των «Αυτονομιών», όπου πολιτικοί με περίεργα αρκετές φορές ονόματα, διεκδικούν την ηγεσία στα τοπικά κοινοβούλια. Την πρωθυπουργία της τοπικής κυβέρνησης της Καταλονίας διεκδικεί ο Ζουσέπ Αντόνι Ντουράν ι Λέιδα του κεντρώου καταλανικού κόμματος CiU.
Δεινός ρήτορας και σοβαρός πολιτικός, όπως τον χαρακτηρίζουν, δεν διστάζει να λέει τα πράγματα με το όνομά τους: είναι ικανός να χαρακτηρίσει τεμπέληδες τους εργάτες της Ανδαλουσίας, όσο ικανός είναι να στείλει και τους ομοφυλόφιλους στον ψυχίατρο. Δεν χαρίζεται όμως ούτε στην Καθολική Εκκλησία και ας είναι πιστός.
Αφήνει ανοικτό το ενδεχόμενο συμμετοχής και στην κυβέρνηση Ραχόι. «Θα φανεί» όπως γράφει και η εφημερίδα «El Mundo».
Στην Χώρα των Βάσκων, τη μάχη για λογαριασμό του PNV δίνει ο Γιόσου Ινιάκι Ερκορέκα Χερβάσιο, ο ιδανικός υποψήφιος όπως τον χαρακτηρίζει ο Τύπος. Ιδανικός για τα δεδομένα της περιοχής. Μάλιστα πολλοί βλέπουν στο πρόσωπό του τον επόμενο πρόεδρο της Χώρας των Βάσκων, γνωστό στην Ισπανία με την λέξη lehendakari.
Τη θέση αυτή κατέχει σήμερα ο Πάτσι Λόπεθ, ένας πολιτικός από το Σοσιαλιστικό Κόμμα (PSOE) με τη στήριξη του Λαϊκού Κόμματος. Αυτό δεν αρέσει καθόλου στον Ερκορέκα, ο οποίος συγκρούεται συχνά μαζί του. Ο πλέον πρόσφατος καβγάς ξεκίνησε από μία αποστροφή του Λόπεθ: το να ψηφίσεις το PNV στη Χώρα των Βάσκων είναι σαν να ψηφίζεις το Λαϊκό Κόμμα στην υπόλοιπη Ισπανία».
Ο Ερκορέκα, προφανώς ενοχλημένος απάντησε: «Ο Λόπεθ είναι ο μοναδικός πρόεδρος της Χώρας των Βάσκων που βρίσκεται σε αυτή τη θέση χάρη στο Λαϊκό Κόμμα. Τώρα αν προσπαθεί να βγάλει από πάνω του αυτή την εικόνα, πρόκειται είτε για αστείο είτε για ζήτημα της ψυχιατρικής».
Η Γαλικία είναι λίγο γνωστή -τουλάχιστον κοινοβουλευτικά- αφού στην Ισπανική Βουλή εκπροσωπείται από το BNG με μόλις 2 έδρες. Είναι όμως η γενέτειρα του Φράνκο, αλλά και του μελλοντικού (όπως όλα δείχνουν) πρωθυπουργού Μαριάνο Ραχόι.
Το BNG είναι ένα μικρό κεντροαριστερό κόμμα, επικεφαλής του οποίου είναι ο Φρανθίσκο Χορκέρα. Δεινός καπνιστής ο ίδιος, αλλά και «δουλευταράς»: μάχες εντός του τοπικού κοινοβουλίου και ταξίδια στη Μαδρίτη για την προώθηση των τοπικών ζητημάτων. Βασικός στόχος, η αύξηση της δύναμής τους στο Κοινοβούλιο της Ισπανίας.
Kαι μια ξεχωριστή περίπτωση
Mια από τις πλέον ξεχωριστές περιπτώσεις της ισπανικής πολιτικής ζωής είναι η Ρόσα Ντίεθ, η οποία δημιούργησε από το μηδέν ένα κόμμα που διεκδικεί να έχει μόνιμο ρόλο στην πολιτική ζωή της χώρας. Πρόκειται για το κεντροαριστερό Unión, Progreso y Democracia (UPyD), το οποίο κατάφερε στην πρώτη του εμφάνιση -το 2008- να εκλέξει βουλευτή.
Η γεννημένη στη Χώρα των Βάσκων, Ρόσα Ντίεθ, λατρεύει την πολιτική. Υπήρξε ευρωβουλευτής του PSOE, πρώτη στη λίστα του 1999 και δεύτερη στη λίστα των ευρωεκλογών του 2004.
Το 2007 διαφώνησε με αρκετές από τις πολιτικές του PSOE και αποχώρησε.
Νωρίτερα, συμμετείχε στα πολιτικά πράγματα της Χώρας των Βάσκων. Το 1997 η ΕΤΑ είχε προσπαθήσει να την δολοφονήσει, όμως για καλή της τύχη, η συνδεσμολογία στο μηχανισμό που «έστειλε» στην οικία της ήταν κακή. Από το 2001 κυκλοφορεί πάντα με σωματοφύλακα.
Η ίδια έχει αρκετές φορές προκαλέσει εκνευρισμό σε πολιτικούς -και όχι μόνο- με τις απόψεις και τους χαρακτηρισμούς που χρησιμοποιεί.
Το πλέον πρόσφατο περιστατικά συνέβη το 2010 όταν χαρακτήρισε τον Θαπατέρο «Γαλικιανό με την υποτιμητική έννοια του όρου», σπεύδοντας να διευκρινίσει ότι ο Ραχόι είναι «κανονικός Γαλικιανός».
Προφανώς, αυτό δεν άρεσε καθόλου στους κατοίκους της Γαλικίας, οι οποίοι θεώρησαν ότι δημιουργείται ένα αρνητικό στερεότυπο για τους ίδιους.
Η Ντίεθ έσπευσε να διευκρινίσει ότι δεν ήθελε να προσβάλει κανέναν και υπενθύμισε ότι ο όρος «Γαλικιανός» έχει στην καθομιλουμένη την έννοια του ανθρώπου που πατάει σε δύο βάρκες, που δεν ξέρει ακριβώς τι θέλει να πιάσει και τι να αφήσει.
Το βέβαιο είναι ότι η Ρόσα ήρθε για να μείνει...
