Φυσικά το δημοψήφισμα θα τεθεί με τέτοιο τρόπο ώστε να προκαλέσει τον φόβο στον κόσμο. Τα Μ.Μ.Ε. θα παίξουν τον ρόλο τους στην τρομολαγνεία. Τα σενάρια καταστροφολογίας θα είναι σε καθημερινή βάση. Τι θα ακουστεί; Επιστροφή στη δραχμή, συνθήκες 1950 (μεταξύ μας αν γυρίζουμε και ελληνικές ταινίες όπως τότε εγώ γουστάρω!), απομόνωση από τις αγορές κλπ
Το ίδιο πράγμα βίωσε πρόσφατα ένα κομμάτι του ελληνισμού, που δυστυχώς τείνουμε να ξεχάσουμε πως είναι όντως ελληνισμός και τείνει να το ξεχάσει και το ίδιο, η Κύπρος. Ήταν λίγες μέρες πριν την ένταξη της Κύπρου στην Ε.Ε. που είχε τεθεί το διχαστικό δημοψήφισμα για την δημιουργία της διζωνικής-δικοινοτικής Κύπρου. Η καταστροφολογία ήταν και τότε, ακόμα και στα ελληνικά Μ.Μ.Ε. στην πρώτη γραμμή. Βλέπετε, είχε αλλάξει πρόσφατα και η ελληνική κυβέρνηση και το εξασφαλισμένο ΝΑΙ που θα έδινε ο Jeffrey σαν ΥΠΕΞ, πλέον είχε την βαρύτητα του ΝΑΙ σαν μεγάλος χαμένος των εκλογών. Και τι δεν ακουγόταν εκείνες τις ημέρες. Πως δεν θα γίνει τελικά η ένταξη, πως θα απομονωθεί η Κύπρος, πως θα αναγνωριστεί μονομερώς το Ψευδοκράτος από την παγκόσμια κοινότητα κλπ.
Ο μόνος Έλληνας πολιτικός που στάθηκε αντάξιος του έθνους μας ο Τάσσος Παπαδόπουλος, παρά τις απίστευτες πιέσεις που δεχόταν από ΗΠΑ και ΕΕ-σχετικά έγγραφα βγήκαν και στο wikileaks, αποφάσισε να πει το ΟΧΙ. Γιατί, ξέρετε, ΟΧΙ λέγονται και στις μέρες μας και όχι μόνο 70 χρόνια πριν.
Η συνέχεια γνωστή. Η Κύπρος, φυσικά και μπήκε στην ΕΕ, το ψευδοκράτος δεν αναγνωρίστηκε από κανέναν, η Κύπρος εννοείται δεν απομονώθηκε και όχι μόνο αυτό αλλά παρά τον ακήρυχτο πόλεμο που δέχτηκε και δέχεται, ακόμα και η καταστροφή στο Μαρί φαίνεται να είναι δολιοφθορά με στόχο την οικονομία της, κατάφερε μέσα από συγκεκριμένες πολιτικές να εκμεταλλευτεί τα όποια διαπραγματευτικά χαρτιά έχει και να ισχυροποιήσει την θέση της στην περιοχή.
Προσωπική μου εκτίμηση είναι πως ο Jeffrey κάνει μια "ηρωική" έξοδο. Δεν πάει απευθείας σε εκλογές για να μην παραδεχτεί άμεσα την ήττα της πολιτικής του και της προδοσίας που διαπράττει εδώ και καιρό.
Προσπαθεί με την επιλογή του δημοψηφίσματος να στιγματίσει το έθνος μας στα μάτια των ξένων. Με το δεδομένο «όχι» που θα βγει θα εμφανίζεται ή θα τον εμφανίζουν, αν θέλετε, σαν αυτόν που προσπάθησε να κάνει τις μεγάλες αλλαγές αλλά ένα έθνος τεμπέληδων και απατεώνων δεν τον ακολούθησε. Η προσωπική του εικόνα είναι αυτή που πρέπει να διασωθεί άσχετα αν η συνολική εικόνα της Ελλάδας αμαυρωθεί περαιτέρω.
Προσπαθεί να εκβιάσει και να εκφοβίσει τον κόσμο όπως έκανε με την κοινοβουλευτική του ομάδα, μόνο που του διαφεύγει κάτι (πολλά του διαφεύγουν αλλά το συγκεκριμένο θα αναφέρω). Τι είναι αυτό; Πολύ απλά η κοινοβουλευτική ομάδα δεν θα έριχνε ποτέ την κυβέρνηση, όσα σκληρά μέτρα και αν φέρει για ψήφιση γιατί όπως πολύ εύστοχα άκουσα κάπου «καλύτερα γιαουρτωμένος βουλευτής παρά σκέτο γιαουρτωμένος». Στην περίπτωση του κόσμου όμως, ισχύει το «τι είχαμε τι χάσαμε».
Κάτι ακόμα, ιδιαίτερα σημαντικό, που δεν μπορεί να σκεφτεί ο Jeffrey (πολλά δεν μπορεί να σκεφτεί αλλά το συγκεκριμένο θα αναφέρω) είναι πως ο Έλληνας, με όλα τα στραβά που τον χαρακτηρίζουν, έχει ακόμα μέσα του ψήγματα συλλογικότητας. Συλλογικότητας αληθινής και πηγαίας, όμως, όχι σαν την πειθαρχημένη και καταναγκαστική των βορειοευρωπαίων. Συλλογικότητα που προέρχεται από τον τρόπο ζωής, τον τρόπο σκέψης, τον πολιτισμό και την θρησκεία μας. Συλλογικότητα που του επιτρέπει να αποδεχτεί να χαμηλώσει το βιοτικό του επίπεδο, γυρίζοντας πχ στην δραχμή, αρκεί να γίνει αυτό για να περάσει καλύτερα αύριο το παιδί του ή για να βοηθήσει τον συνάνθρωπό του.
Έχει ταυτόχρονα ο Έλληνας ψήγματα περηφάνειας. Περηφάνεια όχι εγωιστική, ούτε εξαγοράσιμη. Περηφάνεια που προέρχεται από την εθνική και ιστορική του συνείδηση. Περηφάνεια που δεν του επιτρέπει να χαρακτηρίζεται "ζητιάνος της Ευρώπης" ή να μην κάνει κουμάντο στην Πατρίδα του.
Και τα δύο αυτά χαρακτηριστικά εδώ και δεκαετίες φάνηκε να χάνονται από την "ταυτότητα" μας χάρη στις προσπάθειες του μπαμπά Παπανδρέου και της παρέας του για σοσιαλιοποίηση της χώρας. Η κατάσταση που έχει έρθει η χώρα φαίνεται να ξυπνάει τα εν υπνώσει αυτά χαρακτηριστικά (και άλλα θετικά πιστεύω που έχουμε κρυμμένα) και ο συνδυασμός τους οδηγεί τους Έλληνες στην αντίδραση όχι για λόγους επιφανειακούς, όπως οι οικονομικοί. αλλά για λόγους ιδεολογίας.
Για αυτό και το δίλημμα που θα τεθεί λογικά ως εκβιασμός τύπου "θέλετε να παραμείνουμε στην ΕΕ ή οχι;" θα έχει δεδομένη απάντηση και δεν θα αποτελεί τίποτα περισσότερο από μια πολιτική "μπλόφα".
Υ.Γ. Το διακύβευμα του Δημοψηφίσματος δεν είναι η δανειακή σύμβαση ή το βραχυπρόθεσμο μέλλον της Πατρίδας μας. Το διακύβευμα είναι αν θα αποφασίσουμε επιτέλους ως Έθνος να "ματώσουμε", ίσως και για μεγάλη διάρκεια, αλλά τουλάχιστον το μέλλον των παιδιών μας δεν θα ορίζεται από τα δανεικά των ξένων και θα σταθούμε στα πόδια μας με τις δικές μας δυνάμεις, όποιες και αν είναι αυτές...
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ
