και η Αρτεμις μόλις το βράδυ της Τρίτης κηρύχθηκε αρχαιολογικός χώρος.
«Ηταν αυτονόητο, κι άλλωστε συνήθως κηρύσσουμε έτσι έναν χώρο για να τον προστατέψουμε. Στη Δήλο δεν ετέθη ποτέ τέτοιο θέμα», απαντούσε στην εύλογη απορία των «ΝΕΩΝ» πώς είναι δυνατόν να έχει καθυστερήσει τόσο μια τέτοια πράξη ο υπεύθυνος για τη Δήλο αρχαιολόγος Παναγιώτης Χατζηδάκης. Την κήρυξη του νησιού όπως και εκείνων που το περιβάλλουν - Ρήνεια, Μικρός και Μεγάλος Ρεματιάρης και Κουνελονήσι - επέβαλαν λόγοι τυπικοί, καθώς όταν υποβάλλονταν αιτήματα για χρηματοδότηση έργων, ζητούνταν η κήρυξη του νησιού. Αλλωστε, όποια ζημιά ήταν να γίνει έχει γίνει στο παρελθόν με τις λαθρανασκαφές ξένων αλλά κι Ελλήνων - μέχρι στη βασίλισσα Αμαλία είχαν χαρίσει ζευγάρι χρυσά σκουλαρίκια που βρήκαν στη Ρήνεια -, ενώ πολλά από τα μάρμαρα των μνημείων που δεν έγιναν ασβέστης χρησιμοποιήθηκαν για να χτιστεί η Παναγία της Τήνου.
Επόμενο βήμα μετά την κήρυξη (είχε ήδη κηρυχθεί ως αρχαιολογικός χώρος ο ανεσκαμμένος) δεν είναι η απομάκρυνση των βοσκών - καθώς το νησί ανήκει στη Μύκονο, με αρχικό στόχο την αποκατάσταση ακτημόνων - που νοικιάζουν βοσκοτόπια, αλλά η συνολική ένταξη των νησιών στην UNESCO, από την οποία ήδη η Δήλος προστατεύεται ως μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς. Κηρυγμένο ή μη, το ιερό νησί των αρχαίων Ελλήνων πάντως εξακολουθεί να προσελκύει επισκέπτες, καθώς φέτος το επισκέφθηκαν 20.000 περισσότερα άτομα από πέρυσι. Αύξηση που οφείλεται, σύμφωνα με τις πρώτες εκτιμήσεις, στην αύξηση των τουριστών από τη Νότια Αμερική, οι οποίοι έχουν αρχαιοελληνική παιδεία. Ισως τούτο να σημάνει μια νέα αρχή κι οι επισκέπτες της Μυκόνου να αφήσουν έστω για λίγο το ξενύχτι για να ανακαλύψουν τη Δήλο. Και να σκεφτεί κάποιος πως η πρώτη κρουαζιέρα πραγματοποιήθηκε το 1926 ως επίσκεψη στη Δήλο κι έγινε αφορμή για να ανακαλυφθεί και η Μύκονος...
Η Δήλος βρίσκεται στην καρδιά των Κυκλάδων, μεταξύ της Μυκόνου, της Τήνου και της Σύρου και αποτελεί ένα στενό κομμάτι γης από σχιστόλιθο, που προβάλλει γυμνό από χώμα στην επιφάνεια του αρχιπελάγους. Στο νησί αυτό κατά τη μυθολογία ήρθε στον κόσμο ο Απόλλων, ο θεός του φωτός όταν εδώ κατάφυγε η Λητώ κυνηγημένη από τη ζηλόφθονη Ήρα, για να γεννήσει τον Απόλλωνα και την Άρτεμη.
Οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν ότι η ως τότε «άδηλος» Αστερία, όπως ονομαζόταν πριν το νησί, επέπλεε στη θάλασσα. Με τη γέννηση του θεού, η «άδηλος» έγινε Δήλος δηλ. φανερή και πλημμύρισε φως και κατά το θρύλο δέθηκε στο βυθό με αδαμάντινες αλυσίδες.
Η Δήλος κατοικήθηκε από το 2.500 π.Χ. από τους Κάρες, τους Μυκηναίους, και από τους Ίωνες. Οι Πέρσες εισβολείς σεβάστηκαν την ιερότητα του νησιού. Τον 3ο αιώνα η Δήλος πέρασε στη σφαίρα επιρροής των Μακεδόνων Κατά την Ρωμαϊκή περίοδο η Δήλος δεν ήταν μόνο ένα θρησκευτικό κέντρο αλλά ένα πολύβουο κοσμοπολίτικο νησί, με ιδιαίτερα ανθηρή οικονομία.
Η Δήλος θα ξαναβγεί από την αφάνεια αιώνων μόλις τον 19ο αιώνα, όταν θα αρχίσουν οι ανασκαφές το 1873 από τη Γαλλική Αρχαιολογική Σχολή οι οποίες συνεχίζονται μέχρι σήμερα έχοντας αποκαλύψει έναν αχανή αρχαιολογικό χώρο, έναν πραγματικό παράδεισο για όποιον θέλει να μελετήσει τη θρησκευτική και αστική ζωή των αρχαίων Ελλήνων και Ρωμαίων.
Στη Δήλο σώζονται μέχρι σήμερα ευρήματα από τους μεγαλύτερους και πιο εντυπωσιακά οργανωμένους οικισμούς της ελληνορωμαϊκής αρχαιότητας.
Οι τρεις ώρες που συνήθως διαρκούν οι οργανωμένες ξεναγήσεις των τουριστικών πλοιαρίων από τη Μύκονο, αρκούν μονάχα για ένα γρήγορο πέρασμα από τις διάφορες συνοικίες και τους ναούς του νησιού. Για όποιον ωστόσο ενδιαφέρεται να γνωρίσει τη Δήλο με περισσότερη άνεση, να σταθεί μπροστά από κάθε κτίσμα και να το ανασυνθέσει στη φαντασία του, να θαυμάσει τα υπέροχα ψηφιδωτά δάπεδα και την λάμψη των κούρων της Νάξου, θα πρέπει να αφιερώσει δύο τουλάχιστον ημέρες.
Η Δήλος και η Ρήνεια τελούν υπό την προστασία του Υπουργείου Πολιτισμού και απαγορεύονται ο ελλιμενισμός σκαφών και η διανυκτέρευση ατόμων χωρίς ειδική άδεια γιατί η παραμονή στο νησί απαγορεύεται μετά τη δύση του ήλιου.
erroso.blogspot.com
