Οι πρώτοι σκύλοι εμφανίστηκαν στη Νοτιοανατολική Ασία και όχι στη Μέση Ανατολή, υποστηρίζουν τώρα Σουηδοί γενετιστές.
Το μόνο στοιχείο για το οποίο υπάρχει σήμερα ομοφωνία είναι ότι ο σκύλος (Canis lupus familiaris) είναι ένα οικόσιτο υποείδος του γκρίζου λύκου (Canis lupus familiaris) και μπορεί θεωρητικά να διασταυρωθεί μαζί του και να δώσει βιώσιμους απογόνους.
Όμως το πότε εμφανίστηκε ο πρώτος σκύλος παραμένει ασαφές: Αρκετές μελέτες δείχνουν ότι αυτό συνέβη πριν από 15.000 χρόνια, άλλες όμως πηγαίνουν πολύ πιο πίσω, μέχρι τα 140.000 χρόνια.
Ασαφές παραμένει και το πού εξημερώθηκε ο λύκος. Πρόσφατες μελέτες στο περιοδικό Nature προσέφεραν αρχαιολογικές και γενετικές ενδείξεις σύμφωνα με τις οποίες ο σκύλος εμφανίστηκε στη Μέση Ανατολή.
Αυτό όμως δεν βρίσκει σύμφωνο τον Δρ Πέτερ Σαβολάινεν του σουηδικού Βασιλικού Ινστιτούτου Τεχνολογίας. «Καμία από αυτές τις μελέτες δεν συμπεριέλάβε δείγματα από την περιοχή της Ασίας που βρίσκεται νότια του ποταμού Γιανγκτσέ» επισημαίνει.
Ο Σαβολάινεν συνεργάστηκε με Κινέζους συναδέλφους του για να πραγματοποιήσει γενετικές αναλύσεις σε αρσενικούς σκύλους από όλο τον κόσμο. Συγκεκριμένα, η μελέτη εξέτασε το χρωμόσωμα Υ, το οποίο κληροδοτείται αποκλειστικά από τον πατέρα στους άρρενες απογόνους.
«Τα αποτελέσματά μας επιβεβαιώνουν ότι η περιοχή της Ασίας νότια του Γιανγκτσέ ήταν η σημαντικότερη -και πιθανότατα η μόνη- περιοχή όπου εξημερώθηκε ο σκύλος» λέει ο Δρ Σαβολάινεν.
Η ανάλυση έδειξε ότι η γενετική ποικιλότητα των σκύλων ήταν υψηλότερη σε αυτή την περιοχή της Ασίας από ό,τι σε οποιαδήποτε άλλη περιοχή. Μάλιστα αυτή η περιοχή κάλυπτε το σύνολο της γονιδιακής δεξαμενής των σκύλων που εξετάστηκαν, ενώ μόλις το μισό της γονιδιακής δεξαμενής ήταν κοινό σε όλες τις περιοχές που εξετάστηκαν.
Η μελέτη του Σαβολάινεν για το σκυλίσιο χρωμόσωμα Υ δημοσιεύεται στην επιθεώρηση Heredity. Σύμφωνα με τον ίδιο, προσφέρει «πολύ ισχυρές ενδείξεις».
Η έρευνα έρχεται εξάλλου να προστεθεί σε μια προηγούμενη μελέτη της ίδιας ομάδας, η οποία δημοσιεύτηκε πρόσφατα στην επιθεώρηση Ecology and Evolution.
Σε αυτή την περίπτωση, η ομάδα του Σαβολάινεν εξέτασε το μιτοχονδριακό DNA, το οποίο κληροδοτείται σε όλους τους απογόνους αποκλειστικά από τη μητέρα.
Παρόλο που η μελέτη εστιάστηκε στην περιοχή της Μέσης Ανατολής, προς την οποία έδειχναν άλλες έρευνες, το συμπέρασμα ήταν και σε αυτή την περίπτωση ότι ο λύκος εξημερώθηκε στην Ασία. «Δεν βρήκαμε καμία ένδειξη ότι συνέβη στη Μέση Ανατολή» λέει ο Σαβολάινεν.
Και οι δύο μελέτες του ερευνητή δείχνουν πάντως ότι, πολύ μετά την εμφάνισή του, ο σκύλος διασταυρώθηκε εκ νέου με τον λύκο. Αυτό φαίνεται ότι συνέβη σε πολλές περιοχές, συμπεριλαμβανομένης της Μέσης Ανατολής.
Αυτά τα περιστατικά διασταύρωσης «είχαν μόνο μέτρια συνεισφορά στη γονιδιακή δεξαμενή του σκύλου» διαβεβαιώνει ο ερευνητής. Με άλλα λόγια, οι σκύλοι παραμένουν κυρίως ασιάτες.
Η επιστημονική διαφωνία είναι όμως απίθανο να τελειώσει εδώ.
