Κάπου εκεί στο βάθος, τον είδε ο Γερμανός, στα έσχατα όρια της κοινωνικής αντοχής και της υποβάθμισης των τρεχουσών «αξιών», που κρύβονται και τα κίνητρα των επενδυτών που θα «αναπτύξουν» τη χώρα. Εκεί που το βάρος της ανεργίας και της υποαπασχόλησης θα έχει ισοπεδώσει την κάθε απαίτηση, την κάθε διεκδίκηση και αξιοπρέπεια του απελπισμένου πολίτη.
Όχι μόνο του Έλληνα πολίτη αλλά και κάθε Ευρωπαίου πολίτη. Σε μια Ευρώπη που η ενότητά της θα κρέμεται από τα τευτονικά χείλη της Μέρκελ ενώ εκείνη θα την σπρώχνει αυτάρεσκα και αλαζονικά στα κομμάτια εξ ων συνετέθη. Σε μια Ευρώπη που θα’ χει μπερδέψει την ψήφο με την υπογραφή και θα’ χει ανακατέψει τη δημοκρατία με τον αυταρχισμό...
Που οι μοναδικές εφικτές «τροποποιήσεις» που θα μπορούν να επιτυγχάνουν, οι επίδοξοι αμφισβητίες συγκυβερνούντες, με ή χωρίς εκλογές, θα είναι τα νέα επιπλέον δις μέτρων που θα προστίθενται στους προϋπολογισμούς οι οποίοι θα αποστέλλονται delivery προς ψήφιση – χωρίς απαραίτητα να οδηγούν σε βιώσιμες οικονομικές και κοινωνικές διεξόδους.
Διότι ούτε οι κοινωνίες είναι δυνατόν να λειτουργούν σαν τράπεζες, ούτε οι χώρες σαν τραπεζικά υποκαταστήματα, ούτε οι πολιτικοί σαν τραπεζικοί υπάλληλοι. Αυτές οι διαστροφές της πολιτικής συμπεριφοράς, αυτές οι διαστρεβλώσεις των δημοκρατικών θεσμών, αυτή η σκληρότητα κατά των κοινωνιών δεν μπορούν να κρατήσουν για πολύ.
Όλες αυτές οι εικονικές πραγματικότητες, με τις πομφόλυγες που τις παράγουν και τους μαριονετίστες που τις σκηνοθετούν, θα δώσουν τη θέση τους σε βιώσιμες καταστάσεις υπό την πίεση των πραγματικών αδιεξόδων στις κοινωνίες. Ας προετοιμαζόμαστε για αυτό δίνοντας τον καλύτερο εαυτό μας.
http://gnathion.blogspot.com
