Αλλιώς δε μπορεί να ερμηνευθεί το πώς τη στιγμή που όλοι ζητούμε άμεση δημοκρατία και σεβασμό στο Σύνταγμα, ξαφνικά η ευκαιρία για δημοκρατία που παρέχει το άρθρο 44 του Συντάγματος, με τη δυνατότητα δημοψηφίσματος ακούγεται ως εκβιασμός! Αντιθέτως, πρόκειται για άμεση δημοκρατία και ....ώρα για υπευθυνότητα. Εκβιαζόμενοι από τους δημοκρατικούς θεσμούς αισθάνονται μόνο αυτοί που τους φοβούνται και φυσικά αυτοί οι οποίοι σε ιστορικές για τη χώρα στιγμές αναζητούν προσωπικά οφέλη. Οι πολίτες δεν έχουμε λόγο να φοβόμαστε την δημοκρατία.
Δημοκρατία δεν είναι οι οχλαγωγίες και οι βιαιοπραγίες ούτε σίγουρα ο ξύλινος αδιέξοδος λόγος. Η δημοκρατία απαιτεί υπευθυνότητα, σοβαρότητα και στις κρίσιμες στιγμές, όπως αυτές που ζούμε, ψυχραιμία. Να θυμόμαστε ότι η προηγούμενη οικονομική κρίση, του 1929, έφερε σε όλη την Ευρώπη το φασισμό και στη χώρα μας συγκεκριμένα τη δικτατορία του Μεταξά. Αναρωτιέμαι λοιπόν παρακολουθώντας κάποιο κόσμο να φωνάζει προδότη τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και να ζητά να φύγουν οι πολιτικοί, ποιος ακριβώς θέλει να έρθει στη θέση τους; Γιατί ακυβέρνητοι σίγουρα δε θα μείνουμε! Τον ολοκληρωτισμό, την ισοπέδωση και την οχλαγωγία να φοβόμαστε όχι την δημοκρατία!
Αναγνώστρια
