Για όλα σχεδόν τα επαγγέλματα υπάρχει ένα πτυχίο ή μια πιστοποιημένη κατάρτιση, κάτι στο οποίο αρκετοί φαίνεται να μην δίνουν σημασία και τυφλώνονται από τις τακτικές προβολής του εκάστοτε «ότι δηλώσεις είσαι» ατόμου. Ένας γιατρός είναι γιατρός, αν πίσω από το γραφείο του υπάρχει νόμιμο πτυχίο που να πιστοποιεί την ειδικότητά του. Ένας διαιτολόγος είναι διαιτολόγος εάν και εφόσον έχει διεκπεραιώσει τις αντίστοιχες σπουδές σε κάποιο πανεπιστημιακό ή τεχνολογικό ίδρυμα. Τα παραδείγματα είναι άπειρα. Σε επαγγέλματα βέβαια που δεν παίζουν με την υγεία, θα μπορούσαμε να είμαστε πιο επιεικείς, αλλά σίγουρα η ύπαρξη ατόμων που «δηλώνουν χωρίς να είναι» κάνει κακό στον κλάδο. Σε ειδικότητες όμως που σχετίζονται με την υγεία, δεν υπάρχει μόνο το πρόβλημα στον κλάδο, αλλά σημαντικότερο είναι ο κίνδυνος που ενέχεται να προκύψει στη υγεία του ασθενή.
Το επάγγελμα του διαιτολόγου-διατροφολόγου είναι από τα πιο περιζήτητα προς… δήλωση! Εύλογη είναι η απορία για το πώς γίνεται συνέχεια να «σκοντάφτουμε» πάνω σε άτομα που εκμεταλλεύονται ένα προσόν τους, το οποίο έχει πέραση στο ευρύ κοινό για τον Α ή Β λόγο, χρησιμοποιώντας το για να προωθήσουν κάτι που δεν είναι.. να πουν κάτι που δεν κατέχουν… και το χειρότερο να το πουλήσουν!
Για παράδειγμα, όταν είσαι «τιβι-περσόνα», έχοντας χάσει κιλά είναι πολύ εύκολο να δίνεις συμβουλές διατροφής, να βγαίνεις στα κανάλια και να λες με ποιο τρόπο έχασες τα κιλά σου. Μιας και είσαι αναγνωρίσιμος είναι εύκολο να εκμεταλλευτείς το γεγονός ότι παλιά ήσουν αθλητής άρα ξέρεις από διατροφή, παλιά έχασες κιλά άρα ξέρεις και τι πρέπει να κάνει κανείς για να τα χάσει.. και αφού ξέρεις μπορείς και να δείξεις… άρα γιατί να μην το πουλήσεις κιόλας; Αφού υπάρχει και ο ανάλογος κόσμος στον οποίο μπορείς να στοχεύσεις, γιατί όχι;
Υπάρχουν και οι περιπτώσεις του «δεν είμαι απολύτως τίποτα» και δηλώνω αυτό που θα ήθελα να είμαι, γιατί με συμφέρει να αποκομίζω χρήματα από κάτι πιθανόν κερδοφόρο και κάτι για το οποίο πολύς κόσμος ενδιαφέρεται.
Όσον αφορά το κομμάτι της διατροφής και διαιτολογίας, είναι πολύ εύκολο να δηλώσει κανείς ότι είναι διαιτολόγος-διατροφολόγος μιας και μπορεί να το κάνει και νόμιμα! Πάει στην εφορία και λέει «θέλω να γίνω διαιτολόγος», του λένε «εύγε παιδί μου, πάρε και το μπλοκάκι σου να κόβεις αποδείξεις»!!! Χωρίς να ελέγχει η εφορία τους ακαδημαϊκούς τίτλους όλα κυλάνε πιο εύκολα στη ζωή των «ό, τι δηλώσεις είσαι».
Αν ο κρατικός μηχανισμός δεν μπορεί και δεν θέλει να υποστηρίξει τους νόμιμους επαγγελματίες, εάν δεν υπάρχει ο ορθός έλεγχος στο ποιος κάνει έναρξη επαγγέλματος και με τι πτυχίο είναι λογικό ότι θα υπάρχουν και οι «έξυπνοι» που θα εκμεταλλευτούν τις αδυναμίες του συστήματος! Η λύση; Ο κάθε ένας να ελέγχει και να εξακριβώνει, σε περίπτωση που τύχει να συνεργαστεί με κάποιον θεωρητικά ειδικό, την ιδιότητά του. Πόσο μάλλον όταν πρόκειται για επαγγέλματα υγείας, όπου ένα λάθος μπορεί να κοστίσει ακριβά.
