«Η βασική ιδέα είναι απλή: Τις εκλογές τις χάνουμε σίγουρα. Το δημοψήφισμα μπορεί και να το κερδίσουμε! Κι έτσι την παραμονή μας στην εξουσία! Κι από το βέβαιο ασσόδυο να φέρουμε κι εξάρες!
Για μας η πολιτική ήταν και είναι μια προσωπική, οικογενειακή υπόθεση. Οι θεσμοί είναι χρήσιμοι μόνον αν μας ωφελούν. Αν όμως θίγεται η πολιτική μας επιβίωση ή έστω πληγώνεται ο ανθρώπινος μας εγωισμός, περιφρονούμε τους θεσμούς, ακόμη κι αν πρόκειται για αυτόν τον ίδιο τον θεσμό του Προέδρου της δημοκρατίας. Το αποδείξαμε και στην Επέτειο. Δεν έχουμε τέτοιους δημοκρατικίστικους ενδοιασμούς σε θέματα αρχής.
Αν λοιπόν οι δανειστές δεν μας γυρίσουν μπούμερανγκ τον εκβιασμό και τρέχουμε πίσω από καμιά δόση παρακαλώντας τους πάλι να επιστρέψουν, τότε ίσως καταφέρουμε να κλέψουμε άλλους τρεις μήνες από τον χρόνο της χώρας και τη ζωή των πολιτών της..
Και να τους τραβήξουμε όλους σε μια τρίμηνη πορεία γεμάτη απρόοπτες εξελίξεις. Με τα βήματα της χώρας να θυμίζουν την ταινία «Το Πράσινο Μίλι». Αλλά αν καταφέρουμε και φτάσουμε τη χώρα να ψηφίζει ΝΑΙ ή ΟΧΙ θα είναι κάπως σαν τότε, την προηγούμενη φορά.
Τότε για το Στέμμα. Σήμερα για τον Ήλιο. Αλλά εμείς θα προσπαθήσουμε να τους πείσουμε ότι είναι για την Πατρίδα. Με κάθε τίμημα. Ακόμη και αυτήν! Ούτως ή άλλως καθαρόαιμοι φιλο-Ευρωπαίοι δεν είμασταν εξαρχής, ούτε και γνήσιοι αντιαμερικανοί. Βασίλειο του ΠΑΣΟΚ είμασταν πάντα και θα το παλέψουμε μέχρι την ύστατη στιγμή.».
Όσο εκείνος μου άνοιγε την καταπράσινη ψυχή του εγώ σκεφτόμουν εκείνο το φοβερό σκίτσο του Ορνεράκη, για το δημοψήφισμα του 1974, με το πιτσιρίκι να κατουράει το βασιλικό στέμμα. Και τόλμησα να το τροποποιήσω για τις ανάγκες της δικής μου ψυχής…
Δ. Τρικεριώτης
gnathion.blogspot.com
