Απομονωμένη λοιπόν από όλους, όπως γινόταν και στο σχολείο όταν ήμασταν παιδιά, όπου συνήθως τα πιο άσχημα παιδάκια με τα πιο ταλαιπωρημένα ρούχα και τα λιγδιασμένα μαλλιά απομονωνόντουσαν από τα άλλα. Και βέβαια ποτέ καλεσμένη στα party κερδοσκοπίας. Η πρόσκληση για συμμετοχή σε αυτά πάντα κάπου χάνεται στο δρόμο, γίνεται λάθος στην ηλεκτρονική διεύθυνση ή ξεβάφει το μελάνι από τις πολλές βροχές σε αυτή τη χώρα της Μεσογείου και χάνεται η ώρα και ο προορισμός. Μόνη της και πικραμένη, παραπαίει και εξευτελίζεται ακόμη περισσότερο από τους πατέρες, τους πατριούς και τους ¨πατριώτες¨ της, που ασελγούν συστηματικά επάνω της σωματικά και ψυχολογικά, ρουφώντας της όλη τη φρεσκάδα και τη ζωντάνια της.
Εκπορνεύουν όνειρα, αισθήματα και σκέψεις. Μαθήτρια βιάσθηκε έξω από σχολείο διότι τόλμησε να ζητήσει ελπίδα και βιβλία.. Φοιτητής βρέθηκε γυμνός, κρεμασμένος στο αμφιθέατρο της σχολής του γιατί την κατέλαβε παράνομα μαζί με κάτι άλλα τσο...νια.. 50χρονη νοσηλεύτρια απολύθηκε γιατί πιάστηκε να χτυπάει ένεση μορφίνης στον εαυτό της..70χρονος συνταξιούχος έχασε το μάτι του γιατί τόλμησε να σκοντάψει πάνω σε γκλοπ ΜΑΤατζή...δημοσιογράφος έχασε το χέρι του γιατί δεν έκανε reverse το ρεπορτάζ..
Από την άλλη, πολιτικός επιπλέει και περιφέρεται με το υποβρύχιο που αγόρασε (και γέρνει!) και κάνει ΤΟΝ χλιδάτο γάμο στο Παρίσι, πολιτικός με ξεχειλισμένη από το πάχος ζώνη κατηγορεί τους άλλους ότι τα έφαγαν και ζητά βοήθεια να πληρώσει την εισφορά αλληλεγγύης, πολιτικός με παχύ και μεστό λόγο προσπαθεί να μας πείσει πως πρέπει να φωνάζουμε αχ και όχι βαχ όταν μας βιάζουνε και αναλύει τις υπηρεσίες μας: εργασιακό, φορολογικό, ασφαλιστικό …ελεύθερα πιασίματα. Πήδημα, όμως, με ακριβή αμοιβή του πελάτη.
Αμοιβή που μπορεί να έχει για τους πελάτες μας απόδοση που ξεπερνάει το 5,000%. Υπάρχουν πελάτες που αγόρασαν ασφάλιστρα κινδύνου έναντι της χρεοκοπίας της χώρας μας με κόστος ασφάλισης τις 50 μονάδες βάσης και, όταν οι τιμές τους ξεπέρασαν τις 500 μονάδες βάσης, πούλησαν σε θεσμικά χαρτοφυλάκια με τρελές για αυτούς αποδόσεις. Υπάρχουν πολλοί τέτοιοι πελάτες που καραδοκούν να επενδύσουν ευκαιριακά σε ελληνικά δάνεια που βρίσκονται σε στάση πληρωμής, προσδοκώντας τρελές αποδόσεις.
…σήκω επάνω τα μάτια κλείσε, τον ουρανό κοίτα και αποχαιρέτησε.
Αποχαιρέτησε την αξιοπρέπεια να μπορείς να πάρεις ένα λουλούδι όταν γεννιέται ο εγγονός σου, χωρίς να σε ενδιαφέρει εάν θα πάρει ή όχι το όνομά σου, αποχαιρέτησε τη καλημέρα του διπλανού σου, που ούτε πια σε κοιτάει στα μάτια και σε προσπερνάει μονολογώντας λαλημένος, υπολογίζοντας λογαριασμούς και αριθμούς, αποχαιρέτησε το δικαίωμα να δουλεύεις και ερχόμενος περήφανος στο σπίτι να παίζεις με τα παιδιά σου για να σου φύγει η κούραση, αποχαιρέτησε το δικαίωμα σου να μην κοιμάσαι με ψυχοφάρμακα για να ξεπεράσεις τις εμμονές και τις φοβίες σου που σου δημιούργησε η κρίση, αποχαιρέτησε την ελευθερία να περιφέρεσαι το απόγευμα στη γειτονιά σου χωρίς να αισθάνεσαι το φόβο ότι μπορεί να σε σκοτώσουν για τα 5 ευρώ που έχεις στην τσέπη σου, αποχαιρέτησε την άνεση να ψωνίζεις χωρίς λίστα στο super market τα πράγματα της εβδομάδας φοβούμενος μην γίνεις ρεζίλι στο ταμείο, αποχαιρέτησε το όνειρο να δημιουργήσεις κάτι για τα παιδιά σου που θα βελτιώσει το βιοτικό τους επίπεδο, αποχαιρέτησε την ίδια τη ζωή..
Δεν πειράζει που δεν μπορείς πια να κάνεις στα νύχια σου μπαλίτσες και αστεράκια κάθε βδομάδα, ούτε που δεν μπορείς να έχεις στα μαλλιά σου αστροναυτικά χτενίσματα 2 φορές την εβδομάδα, δεν πειράζει που ο καλός σου θα ξενοκοιτάει άλλες με πιο φυσική ομορφιά, γιατί και ο ίδιος δεν θα μπορεί να φεύγει στο εξωτερικό κάθε δεύτερη βδομάδα που παίζει η ομαδάρα του στο εξωτερικό στο Champions League, δεν πειράζει που θα βγαίνετε μόνο μια φορά το μήνα για κάνα ποτάκι, αφού με ένα μπουκάλι στο σπίτι και μία μεζούρα την ημέρα στα δύο θα τον βγάζετε τον υπόλοιπο μήνα ανέξοδα, δεν πειράζει που το βράδυ δεν θα "βρισκεστε", άσε που έτσι γλιτώνεις και το φόβο να μείνεις έγκυος και να πρέπει να γεννήσεις και να χαλάσεις το σώμα σου και να πληρώνεις υπερηχογραφήματα και εξετάσεις και γυναικολόγους και μαίες και βλαστοκύτταρα, δεν πειράζει που δεν κάνεις πια αυτά που σου άρεσαν παλιά γιατί είχες καβαλήσει το καλάμι και είχες ψωνιστεί και νόμιζες ότι δεν έφτανες να κόψεις και να καθαρίσεις τα βρώμικα νύχια σου/ είδες τώρα που φτάνεις? Δεν πειράζει που είσαι αναγκασμένη να κάνεις ¨γενική¨ μόνη σου, αφού οι οικιακές βοηθοί σου φαίνεται πια ότι ζητάνε μια περιουσία, άσε που κάνουν μόνο όσα βλέπει η πεθερά και ουσιαστικά δεν τις χρειαζόσουν ποτέ πραγματικά. Δεν πειράζει που δεν μπορείς να πάρεις τηλέφωνο το βουλευτή που ψήφισες εσύ και όλο σου το σόι στο χωριό, γιατί τώρα πια δεν μπορεί να σε βολέψει σε κάνα υπουργείο ή ταμείο ή νοσοκομείο/ ούτε ταμεία σε mini market δεν μπορεί να σε βολέψει πια..
Πειράζει όμως που κάθεσαι στον καναπέ (μαζί με τον πανάκριβο σκύλο ράτσας που σου κόστισε μία περιουσία και που είσαι αναγκασμένη να του φτιάχνεις ιδιαίτερο φαγητό γιατί το δικό σας δεν το τρώει)και παρακολουθείς το ξύλο που πέφτει στο Σύνταγμα, χωρίς να σκεφτείς να φας και να ρίξεις και εσύ λίγο. Πειράζει που μονολογείς ¨κρίμα¨ για την κοπέλα που απέβαλε από τα χημικά και την τρομοκρατία των μανιασμένων αστυνομικών και συνεχίζεις να τρως τα φασολάκια που σου περίσσεψαν από χθες. Πειράζει που τόσα χρόνια φιλούσες κατουρημένες ποδιές προκειμένου να διοριστεί ο πτυχιούχος κανακάρης σου σε κάποιο Υπουργείο και τελικά απολύθηκε όταν τελείωσε η σύμβασή του γιατί δεν κάλυπτε πάγιες και διαρκείς ανάγκες. Πειράζει που παρακολουθείς ανελλιπώς όλες τις ¨ψυχαγωγικές¨ εκπομπές, που κάνουν ρεπορτάζ από τα σκουπίδια της εθνικής μας παρουσιάστριας και συμπεραίνουν ότι είναι έγκυος επειδή δεν τρώει πια γιαούρτι light αλλά πλήρες. Πειράζει που σε έχουν κάνει να μην σκέφτεσαι, να μην αντιδράς, να μη μιλάς, να λες μόνο ¨τι να κάνουμε¨ και να περιμένεις μοιρολατρικά να πεθάνεις στην ψαθα, παρακολουθώντας όμως παράλληλα όλα τα τούρκικα και βραζιλιάνικα που σου θυμίζουν πως υπάρχουν και χειρότερα. Πειράζει που πληρώνεις ανισομερώς εσύ για την ανικανότητα των άλλων και κάνεις το σκατό σου παξιμάδι για να τα βρεις, να τους τα δώσεις.
Μέχρι η ουτοπία σου να γίνει πραγματικότητα, όπως τα όνειρά που γράφεις καμιά φορά που εύχεσαι σε κάποιον που γιορτάζει, πρέπει να κάνεις τη ζωή σου γιορτή. Κάθε γιορτή θέλει καλή παρέα, παλμό, φωνές, ποτά πειραγμένα και πολλά δώρα. Δώρα που δε θα σου χαριστούν, αλλά θα τα πάρεις με αίμα γιατί τα αξίζεις. Μην τους κάνεις άλλα δώρα εσύ. Αποχαιρέτησε.. με ανοιχτά χέρια.. αυτούς που πάνε να στα κόψουν.
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ
