Οι επιστήμονες της Σχολής Μηχανολόγων του πανεπιστημίου Σίμον Φρέιζερ Μπάρναμπι, που δημοσίευσαν τη σχετική μελέτη στο βρετανικό περιοδικό για ''έξυπνα'' υλικά "Smart Materials and Structures", σύμφωνα με το Γαλλικό Πρακτορείο, χρησιμοποίησαν για πρώτη φορά ένα νέου τύπου υλικό εμπνευσμένο από τις σαύρες, το οποίο λειτουργεί σαν μαγνήτης που επιτρέπει στο ρομπότ να προσκολλάται ακόμα και στις πιο λείες ή στις κάθετες επιφάνειες, όπως μετέδωσε το ΑΠΕ.
Το ρομπότ, που έχει βάρος 240 γραμμαρίων και φέρει την περιγραφική ονομασία "Timeless Belt Climbing Platform (TBCP-II), δεν διαθέτει πόδια, αλλά ένα είδος ερπύστριας σαν τα τανκς, ενώ κινείται με ταχύτητα έως 3,4 εκατοστά ανά δευτερόλεπτο. Είναι εφοδιασμένο με διάφορους αισθητήρες, ώστε να αντιλαμβάνεται το περιβάλλον του και να μεταβάλλει την πορεία του ανάλογα. Σε αυτή την ακόμα δοκιμαστική φάση το ρομπότ είναι συνδεμένο με ένα μικρό καλώδιο για να τροφοδοτείται με ρεύμα, όμως οι δημιουργοί του προσπαθούν να του προσθέσουν μπαταρία και εγκέφαλο-υπολογιστή, ώστε να του προσδώσουν πλήρη αυτόνομη λειτουργία.
Η θαυμαστή ικανότητα των σαυρών να σκαρφαλώνουν σε τοίχους και ταβάνια, παρά το βάρος τους, αποδίδεται στις λεγόμενες ''δυνάμεις βαν ντερ Βάαλ'', ασθενείς ελκτικές δυνάμεις που αναπτύσσονται μεταξύ των γειτονικών μορίων. Οι ερευνητές δημιούργησαν μια συγκολλητική ουσία που μιμείται τα άκρα της σαύρας και η οποία βασίζεται στο υλικό πολυδιμεθυλοσιλοξάνιο (PDMS).
Οι ''ερπύστριες'' του ρομπότ είναι καλυμμένες από μικρο-ίνες αυτού του υλικού και μιμούνται τα εκατομμύρια τριχίδια στα πόδια της σαύρας, τα οποία αντιδρούν με τα μόρια της επιφάνειας, δημιουργώντας ελκτικούς δεσμούς μεταξύ τους, με αποτέλεσμα τόσο η σαύρα όσο και το ρομπότ που την μιμείται, να σκαρφαλώνει σε τοίχους και περβάζια. Κάθε μικροσκοπική ίνα του ρομπότ έχει σχήμα μανιταριού και διαστάσεις μόλις 0,017 (πλάτος) επί 0,01 (ύψος) χιλιοστών, έναντι πάχους 0,1 χιλιοστών μιας μέσης ανθρώπινης τρίχας.
