στα χωριά των Ινδιάνων, στην πέραν του Ατλαντικού όχθη.
Πριν το ξέσπασμα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, συγκεκριμένοι εκπρόσωποι του πολιτικού κατεστημένου της Γηραιάς Αλβιόνας, όπως ο τότε πρωθυπουργός Τσάμπερλεν, πίστευαν αφελώς ότι μπορούσαν να… συνεννοηθούν και με τον Χίτλερ. Οι βομβαρδισμοί του Λονδίνου και των άλλων πόλεων, όπως και τα εκατομμύρια των νεκρών, από το Γιβραλτάρ μέχρι τις σοβιετικές πεδιάδες, απέδειξαν πόσο λάθος εκτίμηση έκαναν.
Η εξαίρεση στην «προβληματική» διαδρομή της Βρετανίας, είχε ονοματεπώνυμο (Ουίνστον Τσόρτσιλ) καθώς και… παρασύνθημα (το σχήμα V, για τη νίκη). Ακόμη όμως και τον Τσόρτσιλ, τον πολιτικό ηγέτη που με την παθιασμένη ρητορική και το πείσμα του, σταμάτησε τις στρατιές των ναζί, όσο χρειαζόταν για να αναλάβει τα υπόλοιπα ο σοβιετικός χειμώνας, αμέσως μετά τον τερματισμό του πολέμου, τον ευχαρίστησαν με την πικρή γεύση της εκλογικής ήττας. Τον έστειλαν στην αντιπολίτευση.
Μετά τον Τσόρτσιλ, η τελευταία φορά που η Βρετανία εξέπληξε την ανθρωπότητα, είχε άρωμα γυναίκας. Κυρίας, και μάλιστα σιδηράς. Η Μάργκαρετ Θάτσερ κατάφερε να κυριαρχήσει στην πολιτική ζωή, όχι μονάχα της Βρετανίας και της Ευρώπης, αλλά ολόκληρου του πλανήτη. Επισκιάζοντας, στο μέτρο του δυνατού, κι αυτόν ακόμη τον Αμερικανό Πρόεδρο Ρόναλντ Ρίγκαν. Τον ηγέτη που γκρέμισε το Τείχος του Βερολίνου, και κέρδισε τον Ψυχρό Πόλεμο.
Η Θάτσερ «κακοποιήθηκε» από τους επιφανειακούς πολιτικούς και τους ιστορικούς αναλυτές, που περιόρισαν τον «θατσερισμό» στην οικονομική στρέβλωση του νεοφιλελευθερισμού, αντί να κοιτάζουν παραδίπλα, στο πρότυπο μιας στιβαρής και αποφασισμένης ηγεσίας. Που ήξερε τι ήθελε, τι έπρεπε να κάνει για να το πετύχει, και πόση στιβαρή πειθαρχία να επιδείξει.
Με το πέρασμα των χρόνων όμως, και καθώς η βρετανική κοινωνία είναι πλέον αποφορτισμένη από τα ύστερα χρόνια της θατσερικής διακυβέρνησης, καθώς και λόγω των αναπόφευκτων συγκρίσεων με τους διαδόχους της, η «Μάγκι», βλέπει σήμερα τους συμπατριώτες της να υποκλίνονται μπροστά της. Και μάλιστα βαθιά.
Δημοσκόπηση που διενεργήθηκε, έφερε τη Μάργκαρετ Θάτσερ στην πρώτη θέση των πιο πετυχημένων πρωθυπουργών της Μεγάλης Βρετανίας, με τον Ουίνστον Τσόρτσιλ να ακολουθεί, αν και σε σχετική απόσταση. Αν μη τι άλλο, θα πρέπει να αναγνωρίσουμε στους φλεγματικούς Βρετανούς ότι… καταλαβαίνουν. Έστω και αργά.
