Χθες το βράδυ, λίγο μετά το τελευταίο σοκ που υπέστην, παρακολουθώντας τους πολιτικούς μας αρχηγούς να «μην μπορούν» να βρούν λύση στο θέμα του νέου...
«πρωθυπουργού» (υπουργού παρά τω Βενιζέλω, δηλαδή), διάβασα ένα εξαιρετικό άρθρο της Wall Street Journal, με τίτλο: «Αφήστε το ΟΥΖΟ και ασχοληθείτε με το ΚΑΝΝΟΛΙ**».
Τι έλεγε το άρθρο; Ο αρθρογράφος παρατηρούσε, κάτι που από διαφορετική σκοπιά βλέπουν τόσο οι παρατηρητικοί στα media όσο και οι πιο σοβαροί οικονομικοί αναλυτές. Ότι οι αγορές, όπως και τα ΜΜΕ που τις ακολουθούν, έχουν αρχίσει τα τελευταία 24ωρα να «αφήνουν» την Ελλάδα και να στρέφουν το ενδιαφέρον στην Ιταλία. Οι πρώτες διεξάγουν έναν ακόμη άγριο κερδοσκοπικό πόλεμο σε βάρος μιας χώρας του ευρώ (πολύ σημαντικότερης της Ελλάδας, βέβαια) τα επιτόκια της οποίας σπάνε το ένα ρεκόρ μετά το άλλο. Μαζί με τις αγορές τρέχουν και τα media καθώς η Ιταλία έχει ένα πολύ πιο σέξι (αν μη τι άλλο) πολιτικό σκηνικό με πρωταγωνιστή τον Μπερλουσκόνι.
Παρακολουθώντας τη σφοδρότητα της επίθεσης αλλά και την ταχύτητα της αντίδρασης, δεν μπόρεσα να μην κάνω συγκρίσεις. Εμείς (το χαλαρό ουζάκι) κάναμε σχεδόν δυο χρόνια να συζητάμε το πρόβλημα και να δανειζόμαστε δισεκατομμύρια, χωρίς να έχουμε κάνει τίποτα για να το λύσουμε. Ακόμη και την μεταβατική κυβέρνηση που μας ζητούν οι Τροικανοί (και πλην της Αριστεράς, δεν είδα κάποιον να λέει στα σοβαρά «ό»...) δεν μπορούμε να στήσουμε. Ακόμα και μετά την «τέλεια λύση» της 26ης Οκτωβρίου, χρειάστηκαν τρεις μέρες κουβεντούλα για το δημοψήφισμα, τρις για την ψήφο εμπιστοσύνης στον ΓΑΠ ώστε να μπορεί να… παραιτηθεί, κι άλλες πέντε για το όνομα του νέου «πρωθυπουργού».
Εκτός αν έχει δίκιο αυτούς που παρατήρησε ότι ο ΓΑΠ θα (πρέπει να) είναι πρωθυπουργός μέχρι τις 11-11-11. Είναι η ημερομηνία που λήγει η θητείας του προέδρου του ΠΑΣΟΚ, και που σύμφωνα με το καταστατικό του Κινήματος, εάν τον βρει σε θέση πρωθυπουργού, ανανεώνει τη θητεία του για άλλα τέσσερα χρόνια… Όμως η χθεσινή εικόνα της πολιτικής ηγεσίας είναι τέτοια, που ούτε αυτό έχει πλάκα.
Στο ίδιο διάστημα, το ΚΑΝΝΟΛΙ (και ο Μπερλουσκόνι που όλοι οι Έλληνες κοροϊδεύουν) έδωσε λύσεις που περιλαμβάνουν και την παραίτησή του, ΜΕΤΑ την ψήφιση των οδυνηρών μέτρων. Και όχι ΠΡΙΝ, όπως σε εμάς, που θα αναλάβει άλλος την βρομοδουλειά. Άσχετα με το τι θα γίνει, η διαφορές είναι προφανείς. Βέβαια, με το βάρος να πέφτει στην Τρίτη μεγαλύτερη οικονομία της ευρωζώνης, με νούμερα πολλαπλάσια της Ελλάδας, είναι επίσης προφανές ότι και η οικονομική κοινότητα της Ευρώπης θα πρέπει να δώσει συνολικότερες λύσεις. Άμεσα.
Στο μεταξύ, συνέχιζε το άρθρο, οι αγορές δεν είναι βέβαιες αν η νέα κυβέρνηση στην Ελλάδα, θα προωθήσεις τις απαραίτητες αλλαγές. «Τα έχουμε ακούσει πολλές φορές, αυτά», σημείωνε το άρθρο, για να συμπληρώσει, όμως πως «η αδράνεια έχει τις συνέπειές της. Η αβεβαιότητα προκαλεί πάγο στην οικονομική δραστηριότητα. Κανείς δεν αγοράζει, δεν νοικιάζει δεν δανείζεται».
Γνωστά και αυτά. Το ερώτημα είναι αν με τις γνωστές καθυστερήσεις της Ελλάδας του ούζου, η Ιταλία προλάβει γρήγορα να μπαλώσει τις τρύπες της (μαζί με την Ισπανία) διευκολύνοντας τη ρύθμιση των προβλημάτων και της Γαλλίας. Που ως οικονομική υπερδύναμη έχει ακόμη πιο γρήγορα καπιταλιστικά αντανακλαστικά.
Τι θα γίνει τότε; Η Ελλάδα και η νέα της κυβέρνηση που θα ψάχνει ακόμη το πολιτικό κόστος του κάθε μέτρου, και ποιος θα είναι ο υπουργούς του υπουργού και του πρωθυπουργού, θα κινδυνεύσει να μείνει απελπιστικά μόνη. Τόσο ώστε να της δείξουν την τελευταία έξοδο. Στην οποία άλλωστε βρίσκεται τόσο κοντά…
Δεν θα έχει πια σημασία αν οι αγορές θα της επιτίθενται. Γιατί αυτό έχει ήδη ολοκληρωθεί. Και δεν θα έχει σημασία αν τα διεθνή μέσα θα παρακολουθούν τις εξελίξεις, γιατί το πολιτικό δράμα θα έχει ολοκληρωθεί και θα ξεκινά το κοινωνικό.
Πιθανόν δε τα πράγματα να είναι ακόμη χειρότερα. Γιατί αν έχουν βάση οι πληροφορίες που μετέδωσε μια από τις εγκυρότερες πένες της ελληνικής οικονομικής δημοσιογραφίας χθες το βραδάκι, επικαλούμενο κύκλους της Ευρωπαϊκής Επιτροπής «αυτά τα οποία συμβαίνουν στην Ελλάδα σε συνάρτηση με το σχηματισμό κυβέρνησης συνεργασίας συνιστούν βαρύτατα ποινικά αδικήματα. Είναι σε βάρος της οικονομίας της χώρας και σε βάρος του κοινοτικού προϋπολογισμού. Ως εκ τούτου θα υπάρξει συνέχεια. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δεν πρόκειται να τα αντιπαρέλθει...».
Κι αν δεν καταλάβατε το δημοσίευμα (που φιλοξενήθηκε στην ιστοσελίδα του Capital) προσθέτει επικαλούμενο τους ίδιους κύκλους ότι «το τελευταίο χρονικό διάστημα έχουν διαπιστωθεί αξιοσημείωτες κερδοσκοπικές κινήσεις τόσο στις αγορές ομολόγων όσο και στις χρηματιστηριακές αγορές και την αγορά συναλλάγματος». Κατά συνέπεια είναι «απολύτως αναμενόμενο να κινηθούν οι αρμόδιες εποπτικές αρχές για να διερευνήσουν» τους συσχετισμούς των πολιτικών γεγονότων με τις κινήσεις στις αγορές.
Και μετά μιλάμε ακόμη για το πότε θα δούμε την πόρτα…
*Η εξαιρετική ταινία Sahwshank Redemption που ατυχώς μεταφράστηκε στα ελληνικά ως «Τελευταία έξοδος, Ρίτα Χέιγουερθ» περιγράφει ένας οικονομικός διαχειριστής που κατηγορήθηκε άδικα για τη δολοφονία της γυναίκας του, κατάφερε να δραπετεύσει από την φυλακή εκμεταλλευόμενος προς όφελός του την οικονομική του γνώση και τις αδυναμίες του συστήματος. Δηλαδή το αντίθετο του ότι συμβαίνει με την Ελλάδα.
**ΚΑΝΝΟΛΙ: Κλασικό επιδόρπιο εκ Σικελίας, που έλκει την καταγωγή του από την περίοδο που η ιταλική νήσος βρισκόταν υπό αραβική κατοχή.
http://www.topontiki.gr/
