Ο κατασκευαστικός τομέας είναι κινητήρια δύναμη της οικονομίας, τόσο στις φτωχές χώρες του πλανήτη όσο και στις πλούσιες. Ο αφανισμός της Leaman Brothers, λόγω της κατάρρευσης της αγοράς των ακινήτων χαμηλής αξίας των ΗΠΑ, είναι ένα από τα παραδείγματα που αποδεικνύουν τα ανωτέρω.
Η οικοδομή συντηρεί πλήθος άλλων δραστηριοτήτων, άνω των 100, συμβάλλοντας έτσι στην αύξηση της απασχόλησης και γενικά του πλούτου μιας χώρας. Οι υψηλοί τζίροι δημιουργούν εισοδήματα και ως εκ τούτου προσφέρουν φόρους στο κράτος.
Από την άλλη, η ανάπτυξη της οικοδομικής δραστηριότητας οδηγεί στην ενίσχυση της παραγωγής σημαντικών κλάδων της βιομηχανίας, με στρατηγική σημασία για την οικονομία.
Έτσι δομήθηκε στη χώρα μας ένα μέρος της παραγωγής, όπως η τσιμεντοβιομηχανία, η χαλυβουργία, η κεραμοποιία, το αλουμίνιο, η χρωματουργία κ.ά. Οι κλάδοι αυτοί όμως είναι τα πρώτα θύματα μιας οικονομικής κρίσης, όταν η τελευταία βρίσκει να αντλήσει εύκολα πόρους από τον κατασκευαστικό τομέα.
«Ο προϋπολογισμός του 2012 μπορεί να εκτελεστεί χωρίς πρόσθετα μέτρα, εφόσον εφαρμοστούν τα όσα έχουν ψηφιστεί», τόνισε ο Υπουργός Οικονομικών κατά την εναρκτήρια συζήτηση για τον νέο προϋπολογισμό.
Η αλλαγή στον φόρο ακίνητης περιουσίας, με τη μείωση του αφορολογήτου ορίου και την νέα αύξηση των αντικειμενικών αξιών, αν δεν αποτελεί πρόσθετο μέτρο, τότε τι θεωρείται;
Ο εν λόγω προϋπολογισμός διαμορφώθηκε σύμφωνα με την υπόθεση ότι θα εφαρμοστούν τα όσα έχουν ψηφισθεί. Συνεπώς, γιατί προωθείται νέα ρύθμιση με σκοπό τη νέα αύξηση των αντικειμενικών αξιών; Ή για να θέσουμε διαφορετικά το ερώτημα, εφόσον η αύξηση των αντικειμενικών αξιών δε θεωρείται πρόσθετο μέτρο, η παραμονή τους στα ίδια επίπεδα με τα περυσινά μπορεί να θεωρηθεί μέτρο ελάφρυνσης των πραγματικών εισοδημάτων των ενδιαφερομένων πολιτών;
Το λογοπαίγνιο στο χώρο της πολιτικής έχει κάποια όρια. Συχνά όμως ξεπερνιούνται, γιατί ορισμένοι πολιτικοί υποβαθμίζουν τη νοημοσύνη των ψηφοφόρων. Επιπλέον τέτοιας μορφής ανακοινώσεις ή προαναγγελίες (όπως η θέση για «το χωρίς πρόσθετα μέτρα») επιδιώκουν τη δημιουργία θετικών προσδοκιών για την οικονομία.
Αν δεν επαληθευτούν οι προσδοκίες που καλλιεργούνται με όλα τα ανωτέρω, την ευθύνη γι’ αυτό φέρουν οι πολιτικοί εκείνοι, που δεν κατόρθωσαν να πείσουν τους πολίτες για τις προθέσεις τους.
Η συνέχιση της επιθετικής πολιτικής κατά των ακινήτων, οδηγεί σε ακόμη μεγαλύτερη συρρίκνωση την εγχώρια βιομηχανική παραγωγή, αποδυναμώνοντας έτσι την οικονομία και στέλλοντας στην ανεργία πλήθος κόσμου.
Βέβαια, αξίζει να σημειωθεί ότι με τα όσα υιοθετούνται εδώ και καιρό σε βάρος της κατασκευαστικής δραστηριότητας, μειώνονται και οι εισαγωγές. Η ζημία όμως που προκαλείται στην εγχώρια παραγωγή, τη συσχετιζόμενη άμεσα και έμμεσα με την οικοδομή, είναι πολύ μεγαλύτερη από την αξία μείωσης των εισαγωγών.
*Ο κ. Δημήτρης Μάρδας είναι Αν. Καθηγητής στο Τμήμα Οικονομικών Επιστημών ΑΠΘ
