Το 2008 χρεοκόπησαν οι τράπεζες της Αμερικής και αποκάλυψαν ότι το χρέος είναι πρόβλημα.
Στην ευρωζώνη -που λόγω του χρέους είναι περισσότερο δεμένη από όσο γίνεται αντιληπτό με μια ματιά- κανείς δεν έχει καταλάβει ότι είναι τμήμα μιας ΕΝΙΑΙΑΣ υπερχρεωμένης και άρα υπερευαίσθητης οικονομίας στην οποία αν λείψει κάτι από ένα μέρος θα σου βγει ως πρόβλημα αλλού.
Στην Ευρώπη ζούμε με τις εικόνες της Αργεντινής. Όσο αυτές τις εικόνες δεν συμβαίνουν μας είναι αδύνατον να αντιληφθούμε ότι έχουμε χρεοκοπήσει ΣΥΝΟΛΙΚΑ. Λειτουργεί ένα στερεότυπο που ενισχύεται από τις εικόνες βίας της χρεοκοπημένης Ελλάδας που κάνουν όλη την υπόλοιπη Ευρώπη να αισθάνεται ασφαλής ως μη χρεοκοπημένη.
Όμως η χρεωκοπία τύπου αργεντινής δεν συμβαίνει γιατί κάθε λίγο και λιγάκι τα κράτη χρηματοδοτούν τις τράπεζες. Όλες τις τράπεζες.. Αυτό όμως δεν γιατρεύει την χρεοκοπία αλλά την σπρώχνει στο μέλλον και την κάνει να μοιάζει με μικρές εθνικές χρεοκοπίες. Η διαπλοκή του χρέους μεταξύ των τραπεζών κρατών και ιδιωτών κάνει την παρούσα κρίση να αφορά συνολικά το τραπεζικό σύστημα μιας ενιαίας πολιτικά δεμένης και καταχρεωμένης ζώνης.
Το στερεότυπο όμως της Αργεντινής απουσιάζει και για αυτό δεν το βλέπουμε.
Μη δυνάμενοι να το αντιληφτούμε, αδυνατούμε να αναπροσαρμόσουμε την πολιτική μας και να βρεθούμε μπροστά από τους κερδοσκόπους. Η αδυναμία κατανόησης της πραγματικότητας βρίσκεται στο αντιλαμβανόμαστε την κερδοσκοπία ως την αιτία της ανόδου του σπρεντ. Για όλο τον υπόλοιπο κόσμο όμως η κερδοσκοπία και η άνοδος των σπρεντ είναι το αποτέλεσμα της χρεοκοπίας συνολικά της ζώνης του ευρώ.
Θα μας βοηθούσε ίσως να φανταστούμε την Ευρωζωνη σαν μια ωραία αφύλακτη πίτα 17 τεμαχίων και τους κερδοσκόπους ως ορδές μυρμηγκιών που πέφτουν να φάνε την πίτα. Επειδή τα μυρμήγκια δεν πετάνε δεν υπήρχε πότε περίπτωση να ξεκινήσουν από το κέντρο. Βρίσκοντας την ευρωζώνη στον κόσμο της να πολεμά να αποφύγει το στερεότυπο της αργεντινής, χτύπησαν την περιφέρεια και την έχουν καταφάει.
Μια περιφέρεια που όταν τέλειωσαν τα λεφτά της για την στήριξη των τραπεζών στοχοποιήθηκε ως PIGS και σχεδόν παραδόθηκε στα μυρμήγκια.
Κανένα εντομοκτόνο δεν υπάρχει στο ορίζοντα αφού κανείς δεν καταλαβαίνει τον κίνδυνο. Το κάθε κομμάτι της περιφέρειας φαινομενικά υπάρχει. Μπορούμε ακόμη να θεωρητικολογούμε άνετα για ελληνική οικονομία και αγορά. Όμως κάτω από το Ελληνικό φύλο της πίτας τα μυρμήγκια -και τα λάθη που έφεραν την ύφεση- έχουν φάει τα πάντα. Στην πράξη πολύ δύσκολα μιλάμε για ελληνική αγορά-οικονομία με 16% ύφεση σε τρία χρόνια.
Τα μυρμήγκια τώρα κινούνται προς το κέντρο και πρακτικά κανένα κομμάτι δεν είναι ασφαλές. Το κέντρο όμως εγκλωβισμένο τα στερεότυπα που αναφέρθηκαν θεωρεί ότι δεν απειλείται. Πιστεύει ότι θα λειτουργήσει η λογική που λέει ότι δεν έχει ελλείμματα δεν έχει το χρέος της Ελλάδας και άρα δεν απειλείται.
Φαινομενικά η λογική έχει χαθεί από τις αγορές δεδομένου ότι πριν 36 μήνες πολλά από όσα συμβαίνουν σήμερα ήταν αδιανόητα.
Στην πράξη όμως υπάρχει λογική. Υπάρχει η λογική των αγρών και η στρατηγική των μυρμηγκιών είναι απλή. Σε όλο τον πλανήτη δεν υπάρχουν πιο ευάλωτες χώρες από αυτές που δεν μπορούν να αμυνθούν, εγκλωβισμένες σε μια demi πολιτική ένωση ή demi νομισματική ένωση όπου η μόνη στρατηγική που υπάρχει είναι το πάμε και βλέπουμε!
Το Πείραμα της Ελλάδας πέτυχε και για αυτό μετακομίζει. Τα μυρμήγκια μεταναστεύουν στο Πυρήνα
Πριν 24 μήνες υπήρξε κρίση αξιοπιστίας στην Ελλάδα που απόκτησε διάφορους προσδιορισμούς πριν καταλήξει σε κρίση πανικού, κρίση δανεισμού και χρεοκοπία. 18 μήνες πριν, επεβλήθη το μνημόνιο στην Ελλάδα και κατόπιν στην Πορτογαλία και Ιρλανδία. Το μνημόνιο ήταν πέραμα τροφής στα μυρμήγκια. Σήμερα μοιάζει να ήταν στην γραμμή “keep them busy were they are”. Στην πράξη πήραν τα ωραία λεφτά των ευρωπαίων και τα έδωσαν στις τράπεζες διαμέσου των μνημονίων.
18 μήνες μετά εξ αιτίας των κάκιστων αποτελεσμάτων και των εξωφρενικών (άραγε τυχαία;) στόχων έχουμε και πάλι κρίση αξιοπιστίας στην Ελλάδα, Στην Πορτογαλία ακόμη ελπίζουν να αποφύγουν τα χειρότερα ενώ στην Ιρλανδία ειπώθηκε εξ αρχής ότι τα λεφτά ήταν για τις τράπεζες. Όμως αλλά αυτά τα θέματα θεωρούνται ότι είναι δρομολογημένα και υπάρχουν road maps.
Υπάρχει όμως επανεκκίνηση του ιδίου κύκλου.
Ο κύκλος πήρε να γυρίζει σε ένα πιο εσωτερικό επίπεδο. Ενώ η κρίση αξιοπιστίας της πολιτικής και των στοιχείων άλλαξε ήδη στην Ιταλία σε κρίση πανικού και ως τέτοια πέρασε στην Ισπανία που βρίσκεται ενόψει εκλογών. Την ίδια στιγμή ξεκινά ως κρίση αξιοπιστίας σε Γαλλία. Όλα είναι καλοστημένα ακόμη και το timing είναι πανομοιότυπο με το ελληνικό.
Το Νοοέμβριο του 2009 ξεκίνησαν όλα στην Ελλάδα με ψευδή στατιστικά στοιχεία και κρίση αξιοπιστίας της πολιτικής Το Νοέμβριο του 2011 «κατά λάθος» ήρθε η υποβάθμιση της Γαλλίας.
Τα μυρμήγκια είναι παντού και με το νέο έτος θα αποκαλυφθούν οι θηριώδεις δανειακές ανάγκες των χωρών σε μια ευρωζώνη που ήδη ακούει καθημερινά για κρίση χρέους.
Αν όλα πάνε καλά για τους κερδοσκόπους κατά τον Μάρτη -ίσως και νωρίτερα- θα μιλάμε είτε για κάποιου είδους γερμανικής έμπνευσης νέο μηχανισμό διάσωσης. Ένας μηχανισμός που θα παίρνει το χρήμα από κάπου και θα το ρίχνει στην επικράτεια που θα έχουν κατακτήσει τότε τα μυρμήγκια φιλοδοξώντας να τα χορτάσει
Κανείς δεν έχει καταλάβει ότι είμαστε τμήμα μιας ΕΝΙΑΙΑΣ υπερχρεωμένης και άρα υπερευαίσθητης οικονομίας στην οποία αν λείψει κάτι από ένα μέρος… αν πάρεις κάτι και το ρίξεις κάπου αλλού αυτό θα σου λείψει. Θα βγει ως πρόβλημα σε άλλο σημείο της ενιαίας αγοράς. Το χρέος κάνει τα πράγματα οριακά παντού και η αδυναμία εξαγωγών σε τρίτους λόγω του ακριβού ευρώ δεν φέρνει νέο χρήμα στην ζωνη.
Ο όποιο μηχανισμός λοιπόν θα αποτύχει ή θα προκαλέσει τεράστια προβλήματα σε άλλο σημείο της ζώνης και το πάρτι των μυρμηγκιών θα συνεχιστεί μέχρι η πίτα να τελειώσει.
Η Ελλάδα δεν έχει πλέον καμία αξία η μετάδοση της κρίσης μας ακυρώνει…
