Έπειτα από δύο σεισμούς (1981 και 1999) που το τραυμάτισαν και πολλές καθυστερήσεις στην ανακαίνισή του, το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά αναμένεται να ανοίξει και πάλι τις πύλες του για το κοινό τον ερχόμενο Φεβρουάριο.
«Ονειρευόμαστε ένα θέατρο-πόλο πολιτιστικής έλξης για όλη τη Μεσόγειο» δηλώνει ο γενικός γραμματέας του δήμου Πειραιά, Στέλιος Διαμαντίδης.
Σε πρόσφατη συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου Πειραιά, ο ίδιος αποκάλυψε ότι το έργο αναμένεται να παραδοθεί από την πολιτεία στον δήμο, τον ερχόμενο Φεβρουάριο.
Η αποκατάσταση του «λαβωμένου» από τους σεισμούς του 1981 και του 1999 δημοτικού θεάτρου Πειραιά εντάχθηκε το 2006, στο Γ’ Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης. Η αρχική ημερομηνία ολοκλήρωσής του είχε οριστεί για τον Ιανουάριο του 2010. Έκτοτε δόθηκαν τέσσερις παρατάσεις, που οδηγούν στην τελική παράδοση του έργου τον Φεβρουάριο του 2012.
Το κόστος ανακαίνισης του θεάτρου εκτιμάται ότι θα ανέλθει τελικά στα 39 εκατ. ευρώ, ποσό που καλύφθηκε από το Γ’ ΚΠΣ και το ΕΣΠΑ. Το έργο έχει αναλάβει η Διεύθυνση Αναστήλωσης Νεώτερων και Σύγχρονων Μνημείων του υπουργείου Πολιτισμού.
Στόχος της ανακαίνισης ήταν να αναδειχτούν όλα τα παλαιά στοιχεία της αρχιτεκτονικής του προηγούμενου αιώνα και να συμπληρωθούν με σύγχρονες υποδομές.
Μεταξύ άλλων, έχουν πραγματοποιηθεί εργασίες αποκάλυψης των ζωγραφικών έργων που υπήρχαν στις οροφές και τα οποία είχαν επικαλυφθεί.
Επίσης, τοποθετήθηκαν σύγχρονα συστήματα κλιματισμού, ψύξης και θέρμανσης, αντικαταστάθηκαν τα καθίσματα, ενώ έγινε και επισκευή της σκηνής, με στόχο να διατηρηθεί η παλιά εντυπωσιακή ξύλινη σκηνή και να συμπληρωθεί με σύγχρονα στοιχεία. Το θέατρο θα έχει χωρητικότητα 600 θέσεων.
Η ιστορία του θεάτρου
Η απόφαση ανέγερσης του δημοτικού θεάτρου Πειραιά πάρθηκε το 1883 από τον τότε δήμαρχο, Τρύφωνα Μουτζόπουλο.
Το κτήριο θεμελιώθηκε το 1884 και έτσι ξεκίνησε η κατασκευή του μεγαλεπήβολου έργου στην πλατεία Κοραή, σε σχέδια που εκπόνησε ο Πειραιώτης αρχιτέκτονας και καθηγητής του Πολυτεχνείου, Ιωάννης Λαζαρίμος.
Η προϋπολογισθείσα δαπάνη του έργου ήταν 450.000 δραχμές και το τελικό κόστος ανήλθε στο διπλάσιο, από τις οποίες οι 200.000 δραχμές είχαν διατεθεί μόνο για την εντυπωσιακή διακόσμηση. Το οικοδόμημα ολοκληρώθηκε δώδεκα χρόνια αργότερα, το 1895 και εγκαινιάστηκε στις 9 Απριλίου του ίδιου έτους.
Μορφολογικά, το δημοτικό θέατρο Πειραιά εκπροσωπεί την αμιγή κλασικιστική παράδοση και είναι επηρεασμένο από τη γερμανική σχολή που εκπροσωπούσε ο Τσίλλερ.
Στο εσωτερικό, η πεταλόσχημη αίθουσα κοινού, με πλατεία, θεωρεία και εξώστες σε τέσσερα επίπεδα, έχει χωρητικότητα περίπου 1.300 θέσεων. Την αίθουσα φώτιζε τεράστιος πολυέλαιος. Για τους ηθοποιούς είχαν προβλεφθεί άνετα καμαρίνια και ένα πολυτελές καθιστικό.
Η σκηνή του θεάτρου διασώζεται σχεδόν αλώβητη: θεωρείται ένα από τα ελάχιστα ανάλογα σωζόμενα δείγματα της εποχής αυτής στην Ευρώπη. Έχει διαστάσεις 20 Χ 14 μέτρα και διαθέτει προσκήνιο και χώρο ορχήστρας. Γύρω από το πέταλο της αίθουσας βρίσκεται το διώροφο φουαγέ, στο οποίο αρχικά δίνονταν χοροεσπερίδες φιλανθρωπικών συλλόγων και διάφορες εκθέσεις σπουδαίων ζωγράφων. Επίσης, το θέατρο φιλοξένησε για μεγάλο χρονικό διάστημα τη Δημοτική Βιβλιοθήκη και τη Δημοτική Πινακοθήκη του Πειραιά.
Το Δημοτικό Θέατρο του Πειραιά θεωρείται το κορυφαίο σωζόμενο ελληνικό θεατρικό κτίριο του 19ου αιώνα. Από τη σκηνή του δημοτικού θεάτρου Πειραιά πέρασα μεγάλα ονόματα του ελληνικού θεάτρου. Μεταξύ αυτών ο σκηνοθέτης Δημήτρης Ροντήρης, ο Γκίκας Μπινιάρης, ο Στέφανος Νικολαΐδης, ο Μιχάλης Κουνελάκης, καθώς και οι ηθοποιοί Αιμίλιος Βεάκης, Μίμης Φωτόπουλος, Βασίλης Διαμαντόπουλος, Μίμης Τραϊφόρος και πολλοί άλλοι.
Το 1980 ανακηρύχθηκε προστατευόμενο μνημείο ως «έργο τέχνης».
