ΑΠ’ την πρεμούρα τους να εισπράξουν και χωρίς ανάλογα δείγματα για άλλες εισπράξεις, έφτασαν οι πρώτοι λογαριασμοί. Από μια ΔΕΗ αναξιόπιστη σε επίπεδο εργαζομένων...
(υπεράριθμοι γραφιάδες, προϊστάμενοι, τομεάρχες, διευθυντές, διευθυντάδες με ηγεμονικόυς μισθούς και με χρυσοπληρωμένους οδηγούς) και συνδικαλιστών (Ρίζοι, Φωτόπουλοι, δάνεια και…κατεβασμένοι διακόπτες) και το χρήμα άφθονο. Τώρα πληρώνει (και) ο φτωχός- έχει δεν έχει- και με τη θηλιά στο λαιμό. Με απόφαση «εξπρές» από ανάλγητους της κορυφής που δεν πατάνε γκάζι για μεγαλοφοροκλέφτες κι ούτε ξέρουν από φτώχια κι από άλλους που διερωτώνται «γιατί δεν τρώνε παντεσπάνι».
ΠΕΡΑΣΤΙΚΟΣ απ’ τη Λέσχη (Μπίλντερμπεργκ) ο κ. Βενιζέλος και με τον ακίνητο πλούτο του δίπλα στον ρευστό, δεν μπορεί να πείσει κι ούτε μα (κατα)νοήσει και μόνο εμείς τον…κατανοούμε. Τον ίδιο και τη (νέα) ομάδα του. Με τους μόνιμους «θαμώνες» της παραπάνω Λέσχης ομόφρονες(;) και συλλειτουργούς. Συνεννοούνται σιωπηρά, συνέρχονται και συναποφασίζουν. Σε πλαίσιο οριοθετημένο «έξωθεν» και με την ντόπια εξουσία (τους) να «ρευστοποιεί» άγραφες εντολές, προσαρμοσμένες στην ελληνική πραγματικότητα.
ΩΣΤΟΣΟ, ας πάμε και στη βάση και την (τούρκικη) παροιμία «τέτοιο κεφάλι τέτοιο κούρεμα». Στο Κράτος- εχθρό, με απέναντί του τον μέσο πολίτη. Με τη νοοτροπία μας εμείς, με την ψηφοθηρία τους αυτοί και πάλι καλά που άντεξε η Ελλάδα υπό την…κατοχή μας. Εσωτερική και πολύ πριν πλακώσουν «κατακτητές» εξ Εσπερίας. Και, βέβαια, είναι θέμα νόμων και υπουργικών αποφάσεων να λειτουργείς σωστά, ωστόσο, ο καθένας «ελεύθερος» και με την…κουλτούρα του. Οργάνωσε την ομάδα σου για κομπίνες «προσοδοφόρες»-θα παραμείνεις ατιμώρητος. Γράψε πλασματικές υπερωρίες, προϊστάμενε-δεν έχεις κάτι να χάσεις-υπερσυνταγογράφησε, γιατρέ, υπόγραψε για την «επαπειλούμενη» της κόρης και το ταμείο ας (ξε)τιναχτεί. Είσπραξε τη σύνταξη του αποθαμένου κι ως που να σε ανακαλύψουν θα βγάζεις κορώνες για το «ανύπαρκτο κράτος», τάισε το κύκλωμα και θα σου’ ρθει το δίπλωμα της ανανέωσης (οδήγησης) στο σπίτι…
ΜΑΣ έρχονται οι «βάρβαροι εξ Εσπερίας» και τους στρώναμε από χρόνια το χαλί. Το μάτι μας στα «δώρα» τους και δεν τα ξεχωρίσαμε απ’ τη φάκα. Γοητευμένοι απ’ το αιώνιο παιχνίδι (μας) του διχασμού, της μαγκιάς και της αφροντισιάς. Με την κορυφή να στρώνει τα προνόμιά της με νόμους ψηφισμένους απ’ την πλεονεξία των πολιτικών της με τους απατηλούς καυγάδες για τα μάτια και τη βάση να τρέχει αλαφιασμένη. Με τα ηνία σε χέρια λύκων με δορά αμνού και την Ελλάδα με Ελλάδα της αξιοπρέπειας να μη μοιάζει.
