tromaktiko: Το πραγματικό παραμύθι μου…

Πέμπτη 10 Νοεμβρίου 2011

Το πραγματικό παραμύθι μου…



Tι γίνεται όταν οι καθημερινοί ήρωες των παιδιών βγαίνουν εκτός ελέγχου; Πως νιώθει ένα παιδί που είναι στον κόσμο του; Ποιο παιδί σήμερα κρατάει σημειώσεις και ζωγραφιές για όλα όσα θέλει να σου πει; Τι γίνεται όταν μια μαμά νομίζει ότι τα ξέρει όλα; Τι μπορεί να συμβεί όταν ένας...
μπαμπάς αρνείται να μεγαλώσει; Τι γίνεται όταν μια γιαγιά χρησιμοποιεί δική της γλώσσα (και δεν είναι σίγουρα η.. Γαλλική) κάνει σκανταλιές και ασκεί πιέσεις; Οι «πρωταγωνιστές» αυτού του blog πιστεύουν ότι, παρόλο που ο καθένας τους είναι διαφορετικός, όλοι μαζί με κοινό συμβόλαιο: υπομονής, πίστης, ελπίδας κι αγάπης, μπορούν να πετύχουν τα πάντα.


ΥΓ1: Παππούδες, θείες και θείοι, νονοί και κάθε συγγενής ή φίλος πάντα βοηθάει στο έργο για να πετύχει, στο όνειρο για να πραγματοποιηθεί και στο πραγματικό παραμύθι για να ξεκινήσει…


ΥΓ2: Ο κόσμος των παιδιών είναι το μέλλον μας. Η ματιά τους είναι η ελπίδα μας. Μια μαμά έχει ένστικτο. Ένας μπαμπάς χρειάζεται για ασφάλεια. Μια γιαγιά ή ένας παππούς είναι απλώς η πιο καταπραϋντική παρουσία. Οι λοιποί συγγενείς και φίλοι κρίνονται απαραίτητοι για μια έξτρα παρακολούθηση. Ενίοτε και βοήθεια.

ΥΓ3: Έχεις ένα «δώρο» στα χέρια σου. Κοίτα να το χαρείς με κάθε τίμημα! Αυτό αξίζει να λες όταν ένα παιδί μεγαλώνει –κάπου- δίπλα σου!



ΥΓ4: Σου συστήνω αυτό το blog με τρελό ενθουσιασμό την ημέρα της γιορτής των δικών μου αγοριών. Μιχάλης-Άγγελος. Και τους το αφιερώνω. Αυτά τα παιδιά με κάνουν να είμαι καθημερινά αλέρτ!


ΥΓ5: Για λίγο καιρό το junior diaries δεν θα το ανανεώνω συχνά. Έχει ακόμη δουλειά για να σχεδιαστεί σωστά. Δώσε μου χρόνο να εξοικιωθώ με το χώρο και να τακτοποιήσω λέξεις, εικόνες, παραμύθια, αναμνήσεις και πληροφορίες σε διάταξη. Θέλω τη γνώμη σου. Θέλω να ξέρω τι θέλεις. Θέλω να έχεις φωνή. Θέλω τη διάθεσή σου. Θέλω την έμπνευσή σου. Θέλω την αγωνία σου. Θέλω τα παραμύθια σου. Θέλω την παρέα σου. Θέλω να μάθω κάτι παραπάνω. Θέλω να μη μου ξεφύγει τίποτα.


ΥΓ6: Στόχος είναι αυτό το blog να είναι η φωνή της μαμάς, του μπαμπά, της γιαγιάς, της δασκάλας και πολλών ακόμη. Κι εκεί ανάμεσα σε όλους θα υπάρχει και η φωνή του παιδιού. Αυτός είναι ο πραγματικός πρωταγωνιστής. Με μια ατάκα, μια ζωγραφιά, μια λέξη, ή μια ματιά. Αυτό το blog θα είναι ένα ημερολόγιο για όλους. Και για σένα!

ΥΓ7: Δεν μπορώ να φανταστώ πως θα εξελιχθεί. Αυτό που ξέρω όμως καλά είναι ότι μέσα απ’ αυτό θα ανακαλύψω τόσα κι άλλα τόσα.




Εύχομαι να σου αρέσει.
Καλή συνέχεια

http://juniordiaries.gr
     



Εδώ σχολιάζεις εσύ!