ΑΝΑΚΑΛΥΨΑΝ την τηλεόραση και όρμησαν. Με τη γυναικεία φιλαρέσκεια. Σε μέρες παχέων αγελάδων.
Μπροστά και δίπλα οι κάμερες, τριγύρω οι προβολείς, σκηνοθέτες, μακιγιέρ και η ματιά τους στο μόνιτορ. Έδιναν τα πάντα για δευτερόλεπτα προβολής, μέχρι να γίνουν ώρες ατέρμονης εμφάνισης στο «γυαλί» που λάτρεψαν, για το κοινό που τις χαζεύει και μερίδα του τις λατρεύει, για το χάλι της (ιδιωτικής μας) τηλοψίας.
ΠΗΡΑΝ την…ομορφάδα και το λεξιλόγιό τους οι μεσημεριανούδες, την κουλτούρα, το θεματολόγιο και τα ελληνικά τους και, βαμμένες ως το λαιμό, όρθιες ή σταυροπόδι και με 2-3 «περίεργους» είτε μαντράχαλους ως συνεργάτες, ψυχαγωγούν και «μορφώνουν», επιδεικνύοντας τα κάλλη τους. Αυτό είναι το ζητούμενο γι αυτές, αυτούς κι «αυτές» και ο χορός καλά κρατούσε. Μέχρι που το πανηγύρι τέλειωσε και η «δράση» τους συρρικνώθηκε, για λόγους κρίσης.
ΩΣΤΟΣΟ, επιμένουν. Γεμίζουν τα μεσημέρια μας με σαχλαμάρα και σκουπίδια, κι αν επιμένεις να απολαύσεις μια σοβαρή δημιουργία π.χ. ένα ιστορικό ντοκιμαντέρ, πρέπει να ξενυχτίσεις. Τα δραχμοβόρα και ψυχοφθόρα κανάλια της ημέρας θα σου το προβάλουν ξημερώνοντας, τότε που η «φύσις ησυχάζει» και οι μεσημεριανούδες προετοιμάζονται για την εμφάνιση της επόμενης.
ΚΑΙ τι κάνεις αν είσαι καναλάρχης, η κρίση μαίνεται και οι «παχείες αγελάδες» είναι παρελθόν; «Διατάζεις» για καινούρια και νέες ιδέες που θα φέρουν χρήμα αντισταθμιστικό της χασούρας. Λιγοστεύεις τις μεσημεριανούδες και αυξάνεις την…ανωμαλία.
ΕΧΟΥΜΕ να κάνουμε, εδώ και λίγες μέρες με μια παραγωγή «πρωτοποριακή». Τέσσερις (φύσει είτε θέσει κι αυτό δεν μας ενδιαφέρει) κίναιδοι «περιλαβαίνουν» έναν άνδρα. Τον ντύνουν, τον…νουθετούν μιας και τον προετοιμάζουν για γάμο και η παρέα κάνει την πλάκα της. Περνάει και το μήνυμά της. Οι τηλεοπτικές ώρες περνούν με το χαχανητό των τηλεθεατών και η εκπομπή (αμερικανικής εμπνεύσεως και ελληνικής…κατασκευής) κάνει θραύση.
ΟΙ μεσημεριανούδες του ΤΙΠΟΤΑ, ο κ. Λαζόπουλος των χυδαιοτήτων, οι παραπάνω της ανωμαλίας και ο τηλεθεατής με την πλάκα του και να η…προσχολική αγωγή που οδηγεί «ώριμο» το παιδί στα χέρια του δασκάλου, ανήμπορου να «σμιλέψει ψυχές».
ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ μια δύναμη σωτήρια και «δημοκρατική» να πετάξει στον κάδο τα σκουπίδια. Να μπολιάσει τα ιδιωτικά με στοιχεία σοβαρότητας των κρατικών μας καναλιών (κι ας έχουν αυτά άλλης φύσεως και τάξεως προβλήματα).
