Οι δύο πολιτικοί αρχηγοί, που προσφάτως συμφώνησαν για τη συγκυβέρνηση, ήταν κάποτε συγκάτοικοι, κολλητοί φίλοι και σύμφωνα με την παγκόσμια πηγή πληροφόρησης, το internet, έπαιζαν μουσική και στο ίδιο συγκρότημα…
Τα πρώτα τους βήματα στην άλλη άκρη του Ατλαντικού
Ήταν το 1970, όταν οι δύο κορυφαίοι κατά τεκμήριο Έλληνες πολιτικοί, ψηλόλιγνοι νεαροί, κολεγιόπαιδα, τότε, έπαιρναν το αεροπλάνο για τις ΗΠΑ. Η τύχη τους ήθελε να βρεθούν στο ίδιο πανεπιστήμιο, όπως νωρίτερα είχαν βρεθεί - με έναν χρόνο διαφορά - και στο Κολλέγιο Αθηνών.
Παππούς του ο «Γέρος της Δημοκρατίας»
Ο ένας, γιος του Ανδρέα Παπανδρέου και της Μαργαρίτας Τσαντ, εγγονός του «Γέρου της Δημοκρατίας», ο Γιώργος είχε νωρίτερα αφήσει την Ελλάδα. Όταν τα Χριστούγεννα του 1967 η χούντα απελευθέρωσε τον ως τότε φυλακισμένο Ανδρέα, υπό το βάρος της παγκόσμιας κατακραυγής, η οικογένεια είχε ήδη επιλέξει τον επόμενο σταθμό: εκτός Ελλάδας, στη Σουηδία και λίγο μετά στον Καναδά.
Ο Γιώργος τελείωσε το σχολείο και έστειλε πέντε αιτήσεις σε πανεπιστήμια σε όλον τον κόσμο. Όλα τον δέχτηκαν ως φοιτητή, όμως εκείνος, επηρεασμένος από οικογενειακούς φίλους του από το Σικάγο, επέλεξε το Άμχαρστ, το οποίο είχε ιδιαίτερη φήμη ως liberal art πανεπιστήμιο.
Ο εγγονός της Πηνελόπης Δέλτα
Ο άλλος, γιος του Κωνσταντίνου Σαμαρά και της Ελένης Ζάννα, εγγονός της Πηνελόπης Δέλτα, ο Αντώνης, είχε ολοκληρώσει τις σπουδές του στο επτατάξιο Γυμνάσιο του Κολλεγίου Αθηνών και αποφάσιζε να ταξιδέψει στις ΗΠΑ για να σπουδάσει Οικονομικά.
Δεν διάλεξε το Χάρβαρντ (όπου πήγε αργότερα για μεταπτυχιακό) ή κάποιο άλλο φημισμένο κολέγιο. Ο πατέρας του ήθελε να τον δει γιατρό. Ήταν ο ίδιος κορυφαίος καρδιολόγος της εποχής του, διευθυντής στον «Ευαγγελισμό», όμως ο Αντώνης πήρε… λάθος δρόμο.
Φιλίες που κρατάνε χρόνια
Στην πόλη των πέντε κολεγίων, όπως αποκαλούνταν η περιοχή, λόγω της φιλοξενίας του Amherst College, του University of Massachusetts Amherst, του Χαμσάιρ, του Μάουντ Χόλιοκ και του Smith - τεσσάρων liberal arts σχολών και ενός πανεπιστημίου - σφυρηλατήθηκε η φοιτητική φιλία.
Ο ίδιος ο Αντώνης Σαμαράς δεν έκρυψε ποτέ τη στενή φιλία του με τον Γιώργο Παπανδρέου από τα χρόνια του πανεπιστημίου. Σε συνέντευξη του στους «Νew York Times», τον Απρίλη του 1985, έλεγε στον δημοσιογράφο Χένρι Καμ:
«Οταν οι συνάδελφοι μας βουλευτές μάς βλέπουν να καθόμαστε και να κρυφογελάμε με τον Γιώργο, δεν μπορούν να διανοηθούν ότι δεν μιλάμε για πολιτικά, αλλά για τις παλιές φιλενάδες μας από το Holyoke και το Smith».
Ο σκούρος ροζ-καφέ κοιτώνας
Στον χτισμένο το 1883 και βαμμένο με ένα σκούρο ροζ-καφέ χρώμα φοιτητικό κοιτώνα Charles Pratt του Πανεπιστημίου, γεννήθηκε η στενή φιλία των δύο σημερινών πολιτικών. Τη δεύτερη χρονιά Γιώργος και Αντώνης ήταν μάλιστα συγκάτοικοι, αν και η παρέα μονίμως εναλλασσόταν στα δωμάτια, σχεδόν κάθε φοιτητική σεζόν.
Τα «Τζάκια» και τα ονειρεμένα βράδια
Η συγκατοίκηση των δύο ψιλόλιγνων νεαρών, έφερε και την πρώτη τους συνεργασία. Η συνύπαρξη εκτός από το ίδιο δωμάτιο και σε ένα ροκ μουσικό συγκρότημα.
Το συγκρότημα το έλεγαν "Τα τζάκια" (The Fireplaces) και είχε χαρίσει πολλές βραδιές διασκέδασης στους φοιτητές και τις φοιτήτριες του Πανεπιστημίου. Στα ντραμς ήταν ο Αντώνης Σαμαράς και στην ηλεκτρική κιθάρα ο Γιώργος Παπανδρέου. Καλλιτεχνικές φλέβες, πανέξυπνα μυαλά…
Ο αποκλεισμός του αεροδιαδρόμου
Η νεανική παρέα διασκεδάζει αλλά και πολιτεύεται, σύμφωνα με το κλίμα της εποχής. Παπανδρέου και Σαμαράς συμμετείχαν στον αποκλεισμό μιας αεροπορικής βάσης που ήταν κοντά στο κολέγιο τους. Οι φοιτητές συγκεντρώθηκαν και αποφάσισαν να αποκλείσουν τον αεροδιάδρομο στα Β52.
Είχε προηγηθεί η διάψευση του επιχειρήματος του προέδρου Νίξον ότι δεν γίνονται πια βομβαρδισμοί στο Λάος. Πραγματοποίησαν καθιστική διαμαρτυρία στη βάση West Over, στο Νιου Χάμσαϊρ. Οι φοιτητές συνελήφθησαν από τις αρχές, αλλά αφέθηκαν ελεύθεροι αφού το μικρό κρατητήριο της πόλης του Αmherst δεν τους χωρούσε.
Η μάχη κατά της Χούντας
Η μάχη κατά της χούντας στο εξωτερικό δεν σταματούσε ποτέ. Ο Παπανδρέου έφερνε την εφημερίδα του ΠΑΚ. Ο Σαμαράς έκανε ασκήσεις ρητορείας και συμμετείχε σε φοιτητικά debates όπου μιλούσε για την ελληνική δικτατορία.
Στην πιτσαρία του Κρις Μπελ, που έγινε για αρκετό καιρό στέκι τους, ένα βράδυ ο Σαμαράς είπε στον Παπανδρέου: «Κάποτε θα τα λέμε στη Βουλή». Εκείνος απάντησε: «Δεν θα ασχοληθώ ποτέ με την πολιτική». Η ταλαιπωρία της οικογένειας του είχε στοιχίσει τότε στον Γιώργο. Αργότερα έγινε δύναμη.
Η γενέτειρα των Ντίκινσον και Θέρμαν
Γενέτειρα της ποιήτριας Εμιλι Ντίκινσον, αλλά και της ηθοποιού Oύμα Θέρμαν, πόλη-σταθμός στη ζωή του ποιητή Ρόμπερτ Φροστ, το Αmherst σημάδεψε Σαμαρά και Παπανδρέου.
Τώρα έπειτα από περίπου τρεις δεκαετίες, τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά. Πάνε οι φαβορίτες, πάει το ανήσυχο πνεύμα, πάνε τα βράδια που τα «Τζάκια» έδιναν τη δική τους παράσταση.
Τα κουστούμια πλέον σε καθημερινή βάση, η σοβαρότητα σήμα κατατεθέν, και ο ροζ-καφέ κοιτώνας, έδωσε τη θέση του στο κτήριο του Συντάγματος.
Τα χρόνια έφυγαν, όχι όμως και οι προσδοκίες τους. Απλά, έχει αλλάξει ο προσανατολισμός…
