Η γεύση δεν είναι στυφή, δεν είναι και ικανοποίηση, αλλά ούτε και μπορεί να υπαινιχθεί προσδοκία… Δεν ξέρω, αυτή η κυβέρνηση, η στροφή που επιχειρείται...
έστω για λίγο, παρότι θα μπορούσε να επιτρέψει χαμόγελα, δεν μπόρεσε να το κάνει. Μπορεί γιατί η ξευτίλα όσων προηγήθηκαν, να ’ναι τόση και τέτοια που να μην επιτρέπει αποδράσεις του είδους. Μπορεί πάλι, γιατί είναι τόσο κρυστάλλινη η αλήθεια όσων άφησε πίσω του ο Παπανδρέου, που τα παραμύθια να μην αντέχουν στην αναμέτρηση…
Δυο – τρεις μέρες μετά, επιστροφή και πάλι στην πραγματικότητα. Εκείνη που θέλει τους φίλους ευρωπαίους και, μην ξεχνούμε, δανειστές κι αγοραστές μας, να επιμένουν στην υπογραφή των συμπεφωνημένων της 26ης Οκτωβρίου και να συνεχίζουν να επεξεργάζονται σύμφωνα με τον γερμανικό Τύπο, σενάρια αποχώρησης της Ελλάδας από το ευρώ… Τουλάχιστον αυτό διαρρέουν πομπωδώς, στην προφανή προσπάθειά τους να διατηρήσουν θολό το τοπίο και, το μαστίγιό τους σε ισχύ, αφού γνωρίζουν καλά πως το παραγινωμένο καρότο τους σάπισε κι έπαψε ν’ αποτελεί κίνητρο για οποιονδήποτε… Φαντάζομαι άλλωστε πως ο πρώτος που θα έβαζε τα κλάματα εάν οι Ελληνες τύπωναν δραχμούλες για να πληρώσουν τα… συμπεφωνημένα, δεν θα ήταν οι ίδιοι…
Ετσι μεταξύ της πραγματικότητας που φτιασιδώνουν οι μύθοι που επιμελώς καλλιέργησε το κατεστημένο του κ.Παπανδρέου στο εσωτερικό, κι εκείνης που διαμορφώνει μια κοινωνία πενήτων, φοβισμένων και πραγματικά εξαγριωμένων πολιτών, ο Λουκάς Παπαδήμος θα επιχειρήσει να υλοποιήσει τις αποφάσεις που θα διαιωνίσουν το σημερινό σκηνικό. Ισως με ολίγη διέξοδο, με λίγο φως μακριά στον ορίζοντα, αλλά εβρισκόμενος πάντα στη μέση ενός τούνελ, που κανείς δεν μπήκε στο κόπο να εξηγήσει πού οδηγεί, αν τελικά οδηγεί κάπου…
Προς επίρρωση: Σήμερα ξεκινά στη Βουλή η ανάγνωση των προγραμματικών δηλώσεων, πριν από την ψήφο εμπιστοσύνης τα μεσάνυχτα της Τετάρτης. H κυβέρνηση Παπαδήμου καλείται με το καλημέρα να βουτήξει κατ' ευθείαν στα βαθιά, καθώς επιστρέφει η τρόικα. Πρέπει να προχωρήσει άμεσα η κατάρτιση του νέου προϋπολογισμού και του προγράμματος συμμετοχής ιδιωτών (PSI) και να ξεκινήσουν οι διαβουλεύσεις για τη νέα δανειακή σύμβαση. Επιστρέφει, επίσης, η αυτοαποκαλούμενη «ομάδας εργασίας» υπό τον Χορστ Ράιχενμπαχ… Παραλλήλως η ελληνική κοινωνία θα πρέπει να συνεχίζει ν’ αναζητεί τρόπους να πληρώσει τα χαράτσια της προηγούμενης περιόδου, να επιβιώσει και να ισορροπήσει στην αντιμισθία και στην ανεργία της.
Αυτό είναι το σκηνικό: Μαύρο κι άραχνο! Το σκηνικό που καλείται να διαχειριστεί ο Λ.Παπαδήμος με τους υπουργούς του Γ.Παπανδρέου, εκείνου που τελικώς μπορεί ν’ απέφυγε το …πραξικόπημα λόγω της έγκαιρης αντίδρασης Μπεγλίτη(!), αλλά δεν θα καταφέρει να διασωθεί αντιμέτωπος με την κρίση των άλλοτε ψηφοφόρων του. Φθάνει η αποπομπή, ο εξευτελισμός του; Οχι βέβαια… Πρώτον διότι ο κύκλος δεν έκλεισε, αφού δικαίως ακολουθούν κι άλλοι και, δεύτερον γιατί θα πληρώνουμε για δεκαετίες τις πιρουέτες, την ανικανότητα και τον καιροσκοπισμό του.
