Όπως λοιπόν εκφράζει μερίδα γερμανών οικονομολόγων, μπορεί η Γερμανία να αντιστέκεται ακόμη σθεναρά, ωστόσο ολοένα και περισσότεροι εκτιμούν στο μεταξύ ότι η έκδοση ευρωομολόγου είναι πλέον απλά θέμα χρόνου, καθώς θεωρείται ότι μπορεί να δώσει τη λύση.
Έτσι, το γεγονός είναι ότι η Γερμανία θα πρέπει να καταβάλει ως εγγύηση την άριστη πιστοληπτική της αξιολόγηση αλλά και υψηλότερα επιτόκια για το δανεισμό της. Στα 33 με 47 δις ευρώ υπολογίζει το Ινστιτούτο Ifo του Μονάχου το επιπρόσθετο ετήσιο κόστος για τη Γερμανία.
Από την δική του πλευρά, ο Γκούσταβ Χορν, επικεφαλής του Ινστιτούτου Μακροοικονομίας και Οικονομικών Ερευνών θεωρεί λανθασμένες αυτές τις εκτιμήσεις, αφού όπως τονίζει ο ίδιος τα επιτόκια του ευρωομολόγου «θα ήταν λίγο πιο πάνω από τις γερμανικές αποδόσεις, με τη Γερμανία όμως να χάνει το στάτους του κερδισμένου της κρίσης».
Το τελευταίο διάστημα υπάρχει τεράστια ζήτηση για τα ασφαλή γερμανικά κρατικά ομόλογα και ο Γερμανός υπ. Οικονομικών Σόιμπλε βρίσκεται στην ευτυχή θέση να δανείζεται με το χαμηλότερο δυνατό κόστος, σημειώνει ο ίδιος.
Τελικά η φθηνότερη λύση;
Μπορεί τα ευρωομολόγα να έχουν και αυτά την τιμή τους, υποστηρίζει ο Μάρτιν Σουλτς, επικεφαλής της Σοσιαλιστικής Ομάδας στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, ωστόσο «θα ήταν μια πολύ πιο φθηνή λύση για τη Γερμανία σε σχέση με τα πακέτα διάσωσης ή ακόμη και την κατάρρευση του ευρώ» (αναφέρεται σε δημοσίευμα της Deutche Welle).
Τα ευρωομόλογα έχουν όμως και μια ιδιαίτερη συμβολική σημασία, κατά τον κ. Σουλτς: θα έδειχναν ότι οι ευρωπαϊκές χώρες πιστεύουν όντως σε ένα κοινό μέλλον.
Ευρωομόλογα υπάρχουν ήδη, υποστηρίζει από την πλευρά του ο Μπερτ Ρούρουπ, μέχρι το 2009 επικεφαλής των λεγόμενων 5 σοφών της γερμανικής οικονομίας. Στη βάση των αποφάσεων της 21ης Ιουλίου ο EFSFμπορεί να εκδώσει ομόλογα, «πρόκειται ουσιαστικά για ευρωομόλογα light», σύμφωνα με τον ίδιο.
«Γλυκό ναρκωτικό»;
Γιατί να κάνουμε λοιπόν ήδη το επόμενο βήμα και να μην περιμένουμε καταρχήν να αποδώσει αυτό το μέτρο, διερωτάται ο επικεφαλής του Ινστιτούτου Ifo Χανς Βέρνερ Ζιν; Ο ίδιος χαρακτηρίζει τα ευρωομόλογα «γλυκό ναρκωτικό» αφού κατά την άποψή του θα μειώσουν τη διάθεση των υπερχρεωμένων χωρών για περικοπές.
Υπάρχει λύση, απαντούν οι υπέρμαχοι της ιδέας. Έτσι θα μπορούσε να χρηματοδοτηθεί μέσω της έκδοσης ευρωομολόγων μόνον ένα ποσοστό του εθνικού χρέους, για παράδειγμα 60 %, όπως προβλέπουν τα κριτήρια του Μάαστριχτ. Από εκεί και πάνω τα ίδια τα κράτη θα πρέπει να εκδίδουν τα δικά τους ομόλογα. Πρόκειται ουσιαστικά για την πρόταση του ινστιτούτου Bruegel για την έκδοση «μπλε» και «κόκκινων» ομολόγων.
«Πρόχειροι υπολογισμοί»;
Για έναν πρόχειρο υπολογισμό κάνει λόγο ο Χέριμπερτ Ντίτερ, από το Ίδρυμα Επιστήμη και Πολιτική του Βερολίνου καθώς «για ένα χρέος ύψους έως και 60 % επί του ΑΕΠ θα πληρώσεις φυσικά λιγότερους τόκους, αυτό είναι σωστό. Ωστόσο για ο,τιδήποτε παραπάνω τα επιτόκια θα είναι πολύ υψηλότερα».
Ο ίδιος εκτιμά ότι πίσω από τα ευρωομόλογα κρύβεται η ιδέα αντικατάστασης της δημοσιονομικής πειθαρχίας με πολιτικούς μηχανισμούς. Και αυτό δεν έχει λειτουργήσει στο παρελθόν και συγκεκριμένα από την εποχή χαλάρωσης του Συμφώνου Σταθερότητας, υπενθυμίζει ο Κάι Κάρστενσεν από το Ifo:
«Και τότε υπήρχαν καλές προθέσεις. Ορισμένα χρόνια μάλιστα πήγε καλά. Όταν άλλαξε η κατάσταση όμως, ήταν η Γερμανία και η Γαλλία που ζήτησαν μια πιο χαλαρή διαχείριση».
Με συνέπεια να αυξηθούν ελλείμματα και χρέη και εν μέσω της κρίσης που ακολούθησε η κατάσταση να ξεφύγει από κάθε έλεγχο. Ας σημειωθεί ότι εάν η «υποδειγματική μαθήτρια» Εσθονία δεν είχε ενταχθεί αρχές του χρόνου στο ευρώ, τότε η Φινλανδία θα ήταν σήμερα η μοναδική χώρα που τηρεί τα λεγόμενα κριτήρια σύγκλισης.
greekfinanceforum.com
