(αφορά: Γιατί κα Διαμαντοπούλου, εν καιρώ κρίσης κάνετε τέτοιες ενέργειες;) Οι συγχωνεύσεις δεν είναι εύκολη (αλλά μάλλον στενάχωρη) διαδικασία για κανένα. Ούτε για το προσωπικό (μέρους του οποίου θα βγει σε εφεδρεία) ούτε για τις διοικήσεις (που μειώνονται αριθμητικά προς εξοικονόμηση πόρων). Έχουν αποφασιστεί όμως με γνώμονα την περιστολή των δαπανών (επιπλέον των παραπάνω) από
α) κτήρια που μισθώνονται
β) δημόσια κτήρια που απελευθερώνονται για να διατεθούν σε υπηρεσίες που δεν διαθέτουν ιδιόκτητο χώρο.
Το κτήριο του πρώην ΟΕΕΚ, νυν ΕΟΠΠ και συντόμως ΕΟΠΠΕΠ, μπορεί να φιλοξενήσει άνετα όχι μόνο το προσωπικό των 2 συγχωνευμένων φορέων (ΕΚΕΠΙΣ, ΕΚΕΠ) και του ΕΟΠΠ (υπό την ονομασία ΕΟΠΠΕΠ) αλλά και ενός τέταρτου φορέα που μετακομίζει στη Νέα Ιωνία (χωρίς να δημιουργείται πρόβλημα), εν προκειμένω το ΙΚΥ (Ίδρυμα Κρατικών Υποτροφιών). Έτσι επιτυγχάνεται οικονομία κλίμακας μεσοπρόθεσμα.
Διαφορετικά τι θα έπρεπε να γίνει; Διότι το κτήριο (πολύ ωραίο και σύγχρονο) ΔΕΝ ΧΩΡΑΕΙ το σύνολο του προσωπικού του νέου φορέα. Αν μείνει το ΕΚΕΠΙΣ ως έχει, τότε για ποια ακριβώς συγχώνευση και εξοικονόμηση πόρων μιλάμε; Για ένα φορέα με δυο κτήρια και δισυπόστατη διοίκηση; Και αν δεν κάνω λάθος, μέρος του κτηρίου του ΕΚΕΠΙΣ δεν είναι ιδιόκτητο.
Επίσης ο σχολιαστής / ή σχολιάστρια αναφέρεται στα βραχυπρόθεσμα κόστη της μετακόμισης (την οποία ούτως ή άλλως δυο φορείς θα έπρεπε να κάνουν, απλώς θα άλλαζε το όνομα του μεταφερόμενου φορέα!) και ξεχνά να πει ότι αυτό το ποσό αντιστοιχεί στο ετήσιο κόστος ιδιωτικής ασφάλισης του προσωπικού του ΕΚΕΠΙΣ... (προνόμιο που άλλοι υπάλληλοι στον ευρύτερο δημόσιο τομέα δεν απολαμβάνουν, για να μη συζητήσουμε για μισθούς και επιτροπές)…
Αναγνώστης
