Νόμπελ… κωλοτούμπας και ακραίου καιροσκοπισμού σε μια νέα παράσταση πολιτικής ανυποληψίας που επιχείρησε βλακωδώς να εγκλωβίσει τους βουλευτές του...
την Αξιωματική Αντιπολίτευση, τη χώρα κι εν τέλει τους ευρωπαίους ηγέτες.
Μικρότερος των περιστάσεων και λίγος, προσπάθησε να αποσπάσει τη σύμφωνη γνώμη του Αντώνη Σαμαρά, προκειμένου ν’ αποσπάσει εν συνεχεία την ψήφο εμπιστοσύνης των βουλευτών του κόμματός του, την ίδια ώρα που το CNN εξέφραζε την ευχή να έχει μεριμνήσει ώστε να υπάρχει ένα ελικόπτερο πάνω στην ταράτσα του Μεγάρου Μαξίμου για να τον μεταφέρει…
Θλιβερών εικόνων και διαπιστώσεων συνέχεια, σε μια ιστορική χρονική στιγμή που μαζί με το μέλλον της χώρας και των πολιτών της, διακυβεύεται κι εκείνο της ενωμένης Ευρώπης και των δανειστών της Ελλάδας οι οποίοι με τον πιο δραματικό για τα ελληνικά συμφέροντα τρόπο, επέτυχαν να καθορίσουν το μέλλον αυτής της χώρας, με την σύμφωνη γνώμη του Γ.Παπανδρέου και την σιωπηλή ανοχή της ελληνικής κοινωνίας. Περί αυτού πρόκειται!
Οι πιρουέτες πριν και μετά τον νέο στυγνό πολιτικό εκβιασμό, που σχετίζεται και αφορά αποκλειστικά στην προσωπική του πολιτική επιβίωση, την προσωπική του μακροημέρευση, απλώς έδωσαν συνέχεια στον προσωπικό του εξευτελισμό κι εξέθεσαν ακόμη περισσότερο τη χώρα. Διότι αφήνοντας να εννοηθεί ότι έχει συμφωνήσει με τον Πρόεδρο της Ν.Δ., λίγο πριν η βουλευτής του διαπιστώσει ότι είναι «εκτός τόπου και χρόνου», Παρίσι, Βερολίνο και Βρυξέλλες άρχισαν τα χαμόγελα πιστεύοντας ότι το μήνυμα που έστειλαν από τις Κάννες, παρελήφθη. Φαντάζομαι την ψυχρολουσία που ακολούθησε, της λανθασμένης αρχικής τους ανάγνωσης, εξ’ υπαιτιότητος του λιλιπούτειου ψέματος που ο μικρός Γιώργος επικαλέστηκε, προσπαθώντας ο καημένος να παραμείνει καμιά δεκαριά χρόνια ακόμη πρωθυπουργός, μέχρις ότου διευθετήσει το περιεχόμενο των συμβάσεων σωτηρίας που ο ίδιος υπέγραψε για το καλό μας, έχοντας σήμερα τον Σαμαρά και αύριο δεν ξέρω ποιόν, να τον συνεπικουρεί διότι ο ίδιος αδυνατεί να κυβερνήσει μόνος του…
Επί της ουσίας, αυτό που χθες προσπάθησε να κάνει, είναι ν’ αναβιώσει το… σπασμένο τηλέφωνο των παιδικών μας χρόνων, επιβεβαιώνοντας ότι έχει απολέσει τη δυνατότητα στοιχειώδους αντίληψης του τι συμβαίνει γύρω του και πολύ περισσότερο στην κοινωνία. Στην κοινωνία που έτσι ή αλλιώς σύρεται ν’ αποδεχθεί ασμένως την νέα δανειακή σύμβαση, μέσω της οποίας καθορίζεται το επίπεδο διαβίωσής της, τουλάχιστον για την επόμενη δεκαετία. Κάτι που υπεραπλουστευτικά σημαίνει ότι όποια κι αν είναι η εξέλιξη τις επόμενες ώρες σε σχέση με το πολιτικό μέλλον του Παπανδρέου, η κατάληξη για την χώρα θα είναι η ίδια, με τους σωτήρες συχνά – πυκνά να εναλλάσσονται ανά τακτά χρονικά διαστήματα και τους πολίτες με τα λιγοστά cents στο παντελόνι να προσπαθούν πένητες να επιβιώσουν.
