Συγχώρεσέ μας για όλα όσα κάναμε και μας άφησες να ξεπέσουμε. Απομακρυνθήκαμε από το φως της αγάπης σου και καταλήξαμε στο σκότος.
Πιστέψαμε στο εύκολο χρήμα των μικρο-απατών μας και αρνηθήκαμε τη σκληρή δουλειά με την οποία οι παππούδες μας έκαναν περήφανη την πατρίδα μας. Γίναμε έθνος ανάλγητο και άπονο, τεμπέλικο και βαριεστημένο. Η οκνηρία μας έγινε τέτοια που ξεχάσαμε ακόμα και να σκεπτόμαστε. Ξεχάσαμε ακόμα και να θυμόμαστε. Ξεχάσαμε την πίστη μας σε Σένα, ξεχάσαμε να αγαπάμε την πατρίδα μου μας χάρισες, ξεχάσαμε να φροντίζουμε την οικογένειά μας, τους φίλους μας, τους γείτονές μας, κοντινούς ή μακρινούς. Χαθήκαμε στο δρόμο του ατομικού μας "συμφέροντος". Ξεχάσαμε ότι δε νοείται συμφέρον προσωπικό όταν η πατρίδα μας χάνεται. Πιστέψαμε σε ήθη αλλότρια και ξένα, νομίσαμε ότι γίναμε σύγχρονοι βγάζοντας από τη ζωή μας ότι κράτησε το λαό μας ζωντανό για χιλιάδες χρόνια.
Η πίστη μας προς το Θείον, η αγάπη προς την πατρίδα και η φροντίδα για την οικογένειά μας ήταν οι άξονες της Αρχαίας Ελλάδος, του Μεγάλου Αλεξάνδρου, της Βυζαντινής μας παράδοσης, του Ιερού Αγώνα της Ανεξαρτησίας, της κάθε μικρής και μεγάλης θυσίας του λαού μας. Απ' τα κόκαλα βγαλμένη των Ελλήνων τα ιερά μάθαμε στο σχολείο. Και φτάσαμε σήμερα να φοβόμαστε να δώσουμε τα κόκαλά μας για το μέλλον των παιδιών μας, και προτιμούμε τα παιδιά μας, το αίμα μας το ίδιο, να πάσχει από κατάθλιψη, να φεύγει μετανάστης για να μεγαλουργήσει αλλού, ή να χάνεται έτσι απλά .....
Ήμαρτον κύριε.
Δεν ήμασταν έτσι, αλλά η ευδαιμονία μας μας αποκοίμισε. Φώτισέ μας το δρόμο προς την έξοδο, και μίκρυνε τις ημέρες της σκλαβιάς στους νεο-Οθωμανούς που μας κυριεύσανε μετά απο 190 χρόνια .. ξανά.
Σώπα όπου να 'ναι θα σημάνουν οι καμπάνες......
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ
