οικοδεσπότης και όχι ως επισκέπτης, ήταν μια περίπου αναμενόμενη εξέλιξη, από τη στιγμή που τους τελευταίους, πολλούς μήνες, το όνομα του πρώην αντιπροέδρου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, μπορούσε κανείς να το συναντήσει σε όλα τα σενάρια. Υπαρκτά και μη.
Ξεκίνησε από σύμβουλος του Γιώργου Παπανδρέου, στην κορύφωση της κρίσης. Κράτησε αποστάσεις, για να απορρίψει τελικά τη θέση του υπουργού Οικονομικών, που του προτάθηκε πριν από τον ανασχηματισμό του καλοκαιριού, και τον «μεγάλο συμβιβασμό» του παπανδρεϊσμού με τον Ευάγγελο Βενιζέλο.
Το όνομά του επανήλθε στο… παρασκήνιο, μετά την απόφαση της Συνόδου Κορυφής των Βρυξελλών, της 27ης Οκτωβρίου, όταν και τέθηκε επί τάπητος το ενδεχόμενο να επιλεγεί κάποιος… γηγενής, για τη θέση του επικεφαλής της Task Force, αντί δηλαδή του Χορστ Ράιχενμπαχ.
Τελικά, η… συνωμοσία του σύμπαντος επεφύλαξε στον Λουκά Παπαδήμο το σημαντικότερο από τα αξιώματα που δυνητικά μπορούσε να διεκδικήσει. Και γίνεται ο πρώτος, μετά τον Ξενοφώντα Ζολώτα τον Νοέμβριο του 1989, που αναλαμβάνει πρωθυπουργός μιας κυβέρνησης στην οποία συμμετέχουν περισσότερα του ενός κόμματα.
Έχοντας φυσικά, τη σφραγίδα των Βρυξελλών, που φαίνεται και ότι εξαρχής επιθυμούσαν τη δική του επιλογή, περίπου ως… μονόδρομο.
statesmen.gr
