Φέτος, ειδικά στα προάστια γίνετε καθημερινά ένα ταξίδι στο παρελθόν. Εάν προσέξει κάποιος τα βράδια, ένα πέπλο ομίχλης σκεπάζει την πόλη η οποία οφείλεται στην χρήση τζακιών και ξυλόσομπων. Το ίδιο πέπλο με την ίδια μυρωδιά που μύριζα! μικρό παιδί στις βόλτες με τους γονείς μου. Η μυρωδιά του καμένου ξύλου είναι χαρακτηριστική και με μια πιο προσεκτική ματιά θα διακρίνει κάποιος τις καμινάδες να καπνίζουν και οι σοροί ξύλων στις αυλές, δίπλα από τους μικρούς λαχανόκηπος, να περιμένουν να ζεστάνουν τους ανθρώπους. Ακόμα και κοτέτσια έχουν αρχίσει να εμφανίζονται πιο πυκνά με την ανοχή όλων των γειτόνων. Κρίση υπάρχει και όλοι κοιτάνε να γίνουν αυτάρκης με τα λιγότερα δυνατά "πάγια" έξοδα. Μια κουβέντα με ένα γείτονα και μια έρευνα στην αγορά της Λαμίας με έκανε να εγκαταλείψω και εγώ την χρήση του καλοριφέρ, καθώς τροποποίησα το παλιό μου τζάκι σε ενεργειακό και μαζευόμαστε όλοι γύρω του. Αλήθεια το κράτος βγάζει τα λεφτά που περίμενε με το ακριβό πετρέλαιο...; Με αφορμή αυτό και με όλα αυτά που γίνονται ως προς το σχηματισμό κυβέρνησης, σκέφτηκα ότι πράγματι ο λαός ξέρει να αμύνεται, βάζοντας ο καθένας τα ζαρζαβατικά του, καίγοντας ξύλα αντί πετρελαίου και στην απόλυτη ανάγκη ακόμα και τα αυτοκίνητα θα αφήσει και θα ξαναπάρει...γαϊδούρια. Η οικονομία όμως έτσι θα παραμείνει πεθαμένη. Αλήθεια πόσο πίσω πρέπει να πάμε για να το καταλάβουν οι έχοντες την εξουσία;
Αναγνώστης
