Ζητά νέα διακριτική πολιτική για τους μειονοτικούς της Θράκης, ώστε να μην βάλουν το χέρι στην τσέπη όπως όλος ο ελληνικός λαός για την τακτοποίηση των εκκρεμών αυθαίρετων κτισμάτων.
Μεγαλόψυχος, ανθρωπιστής αλλά κυρίως το πρόσωπο κλειδί, που αναλαμβάνει να διατυπώσει δημόσια την αξίωση…«η τουρκική μειονότητα να απαλλαγεί από τις εισφορές για την νομιμοποίηση των αυθαιρέτων κτισμάτων» ζητά με μακροσκελή του επιστολή ανερυθρίαστα ο πρώην βουλευτής και ιδρυτικό στέλεχος του ΔΗΣΥ, δικηγόρος Ιλχάν Αχμέτ, λίγες μέρες πριν από την μεγάλη γιορτή του κουρμπάν μπαϊράμ στην ελληνική Θράκη, στρέφοντας επάνω του τα φώτα της δημοσιότητας. Εξέδωσε μάλιστα γραπτή ανακοίνωση, σχετικά με το νόμο περί νομιμοποίησης των αυθαιρέτων και την ερμηνεία του σε μια προσπάθεια να προσεταιριστεί όλο το χαμένο εκλογικό πληθυσμό και να κερδίσει το έδαφος με ένα πυροτέχνημα, που αγγίζει όμως το μέσο μουσουλμάνο. Ουσιαστικά ζητά να μην καταβάλουν οι Έλληνες πολίτες μουσουλμάνοι της Θράκης, που τους αποκαλεί «τουρκική μειονότητα» ούτε ένα ευρώ για τη νομιμοποίηση των παράνομων κατασκευών δίχως οικοδομική άδεια, αφού πολύ έγκαιρα μυρίστηκε το κλίμα των εκλογών και ο ίδιος αναγορεύεται ως ο προστάτης των μειονοτικών εκμεταλλευόμενος με την πρότασή του το κλίμα που υπάρχει για ένα θέμα που καίει. Όποιος λοιπόν σηκώνει το μπαϊράκι κατά της οικονομικής αιμορραγίας των πολιτών, προκειμένου να νομιμοποιήσουν παράνομες οικοδομές και υπερβάσεις, γίνεται αυτομάτως ο εκλεκτός του με αποτέλεσμα να του δίνουν βήμα οι πάντες κι από τα αζήτητα ο πρώην βουλευτής της Ν.Δ. και στέλεχος του κόμματος της Ντόρας Μπακογιάννη να φιλοξενείται στον τουρκόφωνο Τύπο, τα blogs, προκειμένου να υπεραμυνθεί την θέση του.
Στην ανακοίνωσή του αυτή, υποστήριξε ότι η μειονότητα θα πρέπει να εξαιρεθεί από τα πρόστιμα που προβλέπει ο νόμος που θεσπίστηκε για τη νομιμοποίηση των αυθαίρετων κτισμάτων αναφέρει χαρακτηριστικά: «Ξεκίνησε η εφαρμογή του υπ’αριθμ. 4014/2011 νόμου περί εξαίρεσης αυθαίρετων κτισμάτων από την κατεδάφιση για μια περίοδο 30 χρόνων. Ο εν λόγω νόμος επιφέρει σημαντικούς περιορισμούς στο δικαίωμα της μειονότητας στην ιδιοκτησία. με βάση τις ρυθμίσεις που περιλαμβάνει και το γεγονός ότι αφορά στην απόλυτη πλειοψηφία των ακινήτων της τουρκικής μειονότητας της Δυτικής Θράκης. Όπως είναι γνωστό, οι ελληνικές κυβερνήσεις, με τις διοικητικές απαγορεύσεις, τα μέτρα και τους περιορισμούς που επέβαλλαν στη μειονότητα την περίοδο 1955-1993, παραβίασαν το δικαίωμα της μειονότητας στην κατοχή περιουσίας και δεν παραχωρούσαν άδειες ανοικοδόμησης. Με τον τρόπο αυτό παραβίασαν πολλά άρθρα του ελληνικού Συντάγματος και της ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα ανθρώπινα δικαιώματα, κυρίως την αρχή της «ισότητας μπροστά στο νόμο». Από το 1993 και μετά, όσες απαγορεύσεις και αν άρθηκαν, ως αποτέλεσμα των απαγορευτικών πολιτικών που εφαρμόζονταν επί 70 χρόνια το δικαίωμα της μειονότητας στην ιδιοκτησία δεν τηρήθηκε από τα υποθηκοφυλακεία και η μειονότητα αναγκάστηκε για να μπορέσει να συνεχίσει τη ζωή της, να χτίζει χωρίς οικοδομικές άδειες. Τοιουτοτρόπως, το άρθρο 23 του υπ’ αριθμ. 4014/2011 νόμου, προβλέπει την καταβολή χιλιάδων ευρώ για την εξαίρεση παντός είδους ακίνητης περιουσίας των συμπολιτών μας από την κατεδάφιση. Επειδή η τουρκική μειονότητα της Δυτικής Θράκης, δεν έχει τη δυνατότητα να πληρώσει τα πρόστιμα που προβλέπει ο νόμος, η ελληνική κυβέρνηση θα πρέπει να εξαιρέσει από το νόμο τα ακίνητα που ανήκουν σε μέλη της μειονότητας. Το νομικό επιχείρημα της μειονότητας είναι το εξής:
Σύμφωνα με το άρθρο 105 του εισαγωγικού νόμου του ελληνικού αστικού κώδικα: «Για παράνομες πράξεις ή παραλείψεις των οργάνων του δημοσίου κατά την άσκηση της δημόσιας εξουσίας που τους έχει ανατεθεί, το δημόσιο ενέχεται σε αποζημίωση». Με βάση το εν λόγω άρθρο, το ελληνικό κράτος που μέχρι το 1993 δεν παραχωρούσε στη μειονότητα οικοδομικές άδειες, δεν τήρησε την υποχρέωση που του επέβαλλε ο νόμος, ενώ με το να μην παραχωρούνται οικοδομικές άδειες από το υποθηκοφυλακείο, ζημίωσε τους ανθρώπους μας παραβιάζοντας συγχρόνως το νόμο. Λόγω αυτής της παραβίασης του νόμου, συνεχίζει να υφίσταται το προς αποζημίωση χρέος της ελληνικής κυβέρνησης προς κάποια μέλη της μειονότητας. Το χρέος αυτό, θα πρέπει να ανταλλαχθεί με το δικαίωμα που πηγάζει από τη γενική ρύθμιση. Πρόκειται για κατάφορη παράβαση του άρθρου 4 του ελληνικού Συντάγματος που προβλέπει την «ισότητα απέναντι στο νόμο», των παραγράφων 1 και 2 του άρθρου 5 καθώς και του άρθρου 9.
Με βάση δηλαδή το άρθρο 8 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα δικαιώματα του ανθρώπου, σύμφωνα με το οποίο «όποιος εκτίθεται σε περιορισμούς όσον αφορά στη στέγασή του και στην ανάπτυξη της οικογένειάς του» αποτέλεσαν αντικείμενο διακρίσεων κατά τις διοικητικές ρυθμίσεις λόγω της καταγωγής, της σκέψης και της θρησκείας τους, με βάση τα άρθρα 9 και 10». Ο κ. Ιλχάν μιλά για «υποχρέωση του κράτους να απαλλάξει την μειονότητα από τον βραχνά των προστίμων. filologos10.wordpress.com
