Αμέσως μετά την ανακοίνωση της Προεδρίας της Δημοκρατίας με το όνομα του Λουκά Παπαδήμου, η Συγγρού είπε: “οι εκλογές θα γίνουν σύντομα…”. Με το που ορκίστηκε η νέα Κυβέρνηση, ο Αντώνης Σαμαράς προσέφερε στην κοινωνία 413 συνθηματολογικές λέξεις (στον ιστότοπο ΝΔ τις δημοσιεύουν όπως εκφωνήθηκαν, ως ποίημα), που στοχεύουν στην ακύρωση της ηρεμίας που οι Έλληνες ένοιωσαν με την ανάληψη της εξουσίας από έναν άνθρωπο, που “δεν είναι πολιτικός”. Εξ επαγγέλματος, εννοούσε, γιατί όλοι είμαστε πολιτικά όντα. Ιδιαίτερα στην Ελλάδα. Η Μαρία Σπυράκη στο aixmi.gr έδωσε τον τόνο του προβληματισμού: “Η θέση που ανέλαβε [ο Λουκάς Παπαδήμος] εκ των πραγμάτων τον οδηγεί τον εμπλέκει στην καθημερινή πολιτική διαχείριση. Εκτός και αν πιστέψουμε ότι ο πρωθυπουργός δεν θα διαχειριστεί πιθανή κρίση με επεισόδια στις 17 Νοεμβρίου, δεν θα εμπλακεί στην αντίθεση ΝΔ -εκσυγχρονιστών ΠΑΣΟΚ για τα ταξί [σσ: ελπίζω ο Βορίδης να μην παρασυρθεί από τον πειρασμό να πάρει πόντους από τη ΝΔ], δεν θα λάβει μέρος στις διαβουλεύσεις για να συμβιβάσει τα ασυμβίβαστα ανάμεσα στους δυο μεγαλύτερους εταίρους της κυβερνητικής συνύπαρξης.” Και συνεχίζει η ίδια γράφοντας ότι, αν πετύχει, τότε θα «είναι φυσικό να γοητεύσει βουλευτές του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ που χωράνε κάτω από την επικεφαλίδα “εκσυγχρονιστές”. Αν αυτό προχωρήσει, το νέο σχήμα στην πολιτική θα προκύψει αβίαστα για την κοινωνία ακόμη και αν τα παλιά κόμματα υποστούν διαμελισμό.” Ενδιαφέρον, δεν νομίζετε; Ιδιαίτερα από μία ρεπόρτερ που περνάει αρκετό από τον χρόνο της στην αίθουσα τύπου της Συγγρού.
Πριν από δέκα ημέρες, τόλμησα να διατυπώσω την άποψη ότι βρισκόμαστε μπροστά σε κάτι καινούργιο, που ξεκινά με την “διάσπαση του (γαλαζο-πράσινου) κομματισμού” (PostNews.gr, 29.10.2011). Μου είπαν ότι το κείμενο γνώρισε επιτυχία στα social networks γιατί θεωρήθηκε ότι προέβλεψε τις εξελίξεις της ανάληψης του πόστου του πρωθυπουργού από τον Παπαδήμο. Χάρηκα, αλλά η ουσία βρίσκεται αλλού: στο ότι απόψεις όπως αυτές γίνονται ευπρόσδεκτες από το πλέον δυναμικό κοινό των Νέων Μέσων. Η νέα γενιά του διαδικτύου (ηλικιακά ‘παίζουν’ σε μεγάλο εύρος) είναι πολιτικά ενεργή, αλλά κομματικά αδιάφορη. Αυτά τα χαρακτηριστικά τα κόμματα δείχνουν να μην τα αντιλαμβάνονται. Το κόστος θα είναι σημαντικό και θα αυξάνεται, όσο εντείνονται οι (για πολλούς) παράλογες πιέσεις για εκλογές τον Φεβρουάριο. Ο στόχος αυτός τίθεται από εκείνους που θέλουν η κυβέρνηση Παπαδήμου απλώς και μόνο για το πολιτικό χαμαλίκι, να υπογράψει δηλαδή τις υποχρεώσεις μας προς την ευρωζώνη. Δηλαδή ύστερα από τόσο κόπο και δύο χρόνια ΠΑΣΟΚικό στρίμωγμα, να μην αφήσουμε την τεχνοκρατική προσέγγιση να πετύχει, αλλά να παραδώσουμε και πάλι τα ηνία της χώρας στα κόμματα. LOL…
Θα αποτολμήσω άλλη μία πρόβλεψη: αν τα κόμματα επιμείνουν στις σκληρές κομματικές γραμμές στο επόμενο διάστημα, το μεν ΠΑΣΟΚ θα συνεχίσει να διαλύεται (και ο ΓΑΠ ίσως πορευθεί με ένα νέο σχήμα προς το μέλλον, πιο μετριοπαθές, μοντέρνο και ευρωπαϊκό), η δε ΝΔ θα διασπαστεί μεταξύ της λαϊκής δεξιάς και του κεντρώου (πρώην ‘μεσαίου’) χώρου, που θα ενωθεί με άλλους πολιτικούς χώρους, οδηγώντας στην επανασύσταση του πολιτικού κέντρου.
Θεωρώ ότι για τους νηφάλιους αναλυτές της πολιτικής πραγματικότητας, η προηγούμενη παράγραφος δεν αποτελεί πρόβλεψη αλλά βεβαιότητα, ιδιαίτερα αν η Συγγρού συνεχίσει τις γραφικότητες. Απλώς, ίσως, θα πρέπει, για πρώτη φορά να αρχίσουμε να αναλύουμε με τόλμη, τα πραγματικά δεδομένα. Έτσι, μαζί με το πρωθυπουργικό πόστο, να κάνει και ο δημόσιος πολιτικός λόγος ένα βήμα μπροστά, προς την αλήθεια.
Οι δημοσκοπήσεις που ακολουθούν τις επόμενες ημέρες (με πρώτο στοιχείο την καταγραφή της αντίδρασης των πολιτών για την επιλογή Παπαδήμου), θα έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τη δύναμη των παλαιών πολιτικών κομμάτων, τα οποία για πρώτη φορά αποχωρούν από το προσκήνιο, παραχωρώντας τη θέση τους στην ιδεολογία της αποτελεσματικότητας. Αν αφήσουν ήσυχο το νέο σχήμα να λειτουργήσει…
postnews.gr
