Υπάρχουν πολλά ιστορικά πρόσωπα που κατάφεραν να αφήσουν ιστορία με τις παραβολές και τους μύθους. Ο Αίσωπος, ο Χριστός, ο Νίτσε (πιστεύω)... Δεν φιλοδοξώ να κάνω κάτι τέτοιο, όμως εκμεταλλεύομαι το παράδειγμά τους!
Για χρόνια καθόμουν σε μια αναπαυτική θέση - τη διάλεξα με περηφάνεια αριστερά και σε περίοπτη θέση - και με το μεγάλο pop corn και το αναψυκτικό στο χέρι βλέπω, παρακολουθώ. Χαζολογάω, κοιμάμαι πότε, πότε, μιλάω με τον διπλανό μου!
Λυπάμαι το ακριβό αντίτιμο και δεν αποχωρώ; Μούδιασα τόσα χρόνια από το καθισιό; Δεν ξέρω τι φταίει; Όμως η ζωή δεν είναι μόνο ένα θέαμα που περνά από μπροστά μου σαν καλοπαιγμένη ταινία. Μεταξύ μας, οι ηθοποιοί και το σενάριο μπάζουν από παντού.
Όμως αν ένα πράγμα έμαθα από τον πατέρα μου είναι πως ο φόβος είναι ο μόνος τρόπος να μην ζεις. Με τον φόβο - που φυλάει τα έρμα - θα γίνουμε όλοι ένα αφράτο, γλυκούλι πρόβατο που θα τρώει (ό, τι του δίνουν), θα πίνει (ό, τι πέφτει στο κουμάσι του) και τελικά θα σφαχτεί για το Πάσχα ή θα κουρευτεί γουλί...
Και επειδή οι παραβολές δίνουν και παίρνουν στο παρόν κείμενο, θα κλείσω με ακόμη μία. Όταν κοιτάζεσαι στον καθρέφτη, βλέπεις ένα μυρμηγκάκι. Σωστά!
Όμως, το μυρμηγκάκι αν είναι έξυπνο δεν πάει πουθενά μόνο του. Αντίθετα, είναι πάντα μεταξύ δεκάδων, χιλιάδων, εκατομμυρίων... κι έτσι γίνεται παραγωγικό, έτσι γίνεται δυνατό. Έτσι επιβιώνει!
Επίσης το μικρό μυρμήγκι έχει άλλο ένα πλεονέκτημα. Μπορεί να σηκώσει 10 φορές το βάρος του. Αν αυτό το κάνει μόνο του, τότε το πολύ, πολύ να σηκώσει ένα χορταστικό ψίχουλο. Αν όμως το κάνει με... παρέα, φαντάσου τι θα μπορούσε να σηκώσει.
Καμία τσιγγουνιά σε κακές ταινίες... Βγες αμέσως από την αίθουσα. Και μην φοβάσαι λοιπόν, γιατί δεν είσαι πρόβατο. Κι αν είσαι μυρμήγκι, να ξέρεις πως μπορείς να σηκώσεις τόνους σκουπίδια και να τα πετάξεις ή τόνους "καλούδια" και να τα φέρεις στη φωλιά!
