Έτσι και η γερμανική σκληρή στάση συνεχίζεται, με το κύριο μέλημα όπως φάνηκε και από τη χθεσινή πολύ σημαντική συνάντηση Μέρκελ, Σαρκοζί να είναι η ευρωπαϊκή ενοποίηση και η αλλαγή των συνθηκών, κάτι το οποίο όμως θα είναι εξαιρετικά δύσκολο για συγκεκριμένους λόγους.
Στα του ελληνικού χρηματιστηρίου και σε συνέχεια των προηγούμενων σχολίων μας, οι χαμηλοί όγκοι συναλλαγών, όπως και στις ξένες αγορές είναι το πιο πιθανό να κυριαρχήσουν (στη σκιά και της χθεσινής αργίας στις ΗΠΑ, ημιαργία σήμερα), ενώ δεν κρύβουμε το μεγάλο μας προβληματισμό για την αδυναμία επιστροφής του ΓΔ υψηλότερα των πολύ σημαντικών επιπέδων των 790 – 800 μονάδων, κάτι το οποίο κρύβει τον κίνδυνο περαιτέρω σημαντικής διολίσθησης στο Χ.Α.
Πέραν των εξελίξεων στο Χ.Α. θα επαναλάβουμε και σήμερα ότι δεδομένης και της κακής συγκυρίας στο εξωτερικό, με φόντο την κρίση χρέους στην Ε.Ε., είμαστε ιδιαιτέρως προβληματισμένοι για το γεγονός της επιστροφής του S&P 500 χαμηλότερα των πλέον κρίσιμων επιπέδων των 1.200 – 1.220 μονάδων, κάτι το οποίο θα μπορούσε να οδηγήσει κατά τις επόμενες εβδομάδες το τέλος της θετικής μακροπρόθεσμης τάσης, μετά από δύο χρόνια και την απαρχή μιας πτωτικής τάσης, η οποία θα μπορούσε να κρατήσει περίπου 12 με 18 μήνες.
Συνεχίζονται οι διεργασίες για αλλαγές στις συνθήκες της Ε.Ε, με τη “Γερμανία να είναι η γνωστή Γερμανία”..…
Συνεχίζονται οι διεργασίες στους κόλπους της Ε.Ε. για την αλλαγή των συνθηκών, κάτι το οποίο όπως έχουμε αναφέρει εδώ και αρκετό καιρό αποτελεί το κεντρικό σημείο του γερμανικού σχεδιασμού για την Ε.Ε., με τη δημιουργία ουσιαστικά ενός κοινού υπουργείου οικονομικών, με αρμοδιότητες και εξουσίες στους κρατικούς προϋπολογισμούς των μελών, με ενιαίο φορολογικό σύστημα, αλλά και μια κοινή νομοθεσία, όπου η αρχή και το τέλος θα είναι η δημοσιονομική πειθαρχία.
Συγκεκριμένα, όπως δήλωσε χθες ο Ν. Σαρκοζί, μετά τη συνάντηση που είχε στο Στρασβούργο με τη Γερμανίδα καγκελάριο και τον Ιταλό πρωθυπουργό Μάριο Μόντι, πριν τη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ, στις 9 Δεκεμβρίου, θα παρουσιασθούν οι γαλλογερμανικές προτάσεις για αλλαγές στις συνθήκες της ΕΕ. Να σημειωθεί ότι οι τρεις ηγέτες τόνισαν ότι θα κάνουν οτιδήποτε είναι αναγκαίο για τη σταθεροποίηση της κατάστασης και τη στήριξη του ευρώ, ενώ νέες διαφωνίες σημειώθηκαν μεταξύ της Γερμανίας και της Γαλλίας, με την Άνγκελα Μέρκελ να επιμένει στην αρνητική της στάση, τόσο στο θέμα της μεγαλύτερης ενεργοποίησης της ΕΚΤ όπως και σε αυτό της έκδοσης κοινών ευρωομολόγων. Σε δηλώσεις του ο Σαρκοζί μετά τη συνάντηση, είπε ότι οι «προτάσεις για την τροποποίηση των συνθηκών» θα παρουσιασθούν τις επόμενες ημέρες. Ο Γάλλος πρόεδρος δεν διευκρίνισε ποιες θα είναι αυτές οι αλλαγές, αλλά είπε ότι θα είναι έτοιμες πριν την επόμενη Σύνοδο Κορυφής των Ευρωπαίων ηγετών στις 9 Δεκεμβρίου. Παράλληλα, ανέφερε ότι οι δύο χώρες εκφράζουν την πλήρη εμπιστοσύνη τους στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και δεσμεύονται να σεβαστούν την ανεξαρτησία της, «χωρίς να προβάλουν αρνητικές ή θετικές απαιτήσεις» από την κεντρική τράπεζα, όπως είπε χαρακτηριστικά. Η Γερμανίδα καγκελάριος επανέλαβε την κατηγορηματική της αντίθεση για την αλλαγή του ρόλου της ΕΚΤ και την έκδοση κοινών ευρωομολόγων. Τα ευρωομόλογα θα έστελναν «ένα τελείως λάθος μήνυμα» υποστήριξε, εν μέρει γιατί θα οδηγούσαν στη σύγκλιση των επιτοκίων (κρατικού δανεισμού) στην Ευρωζώνη. «Αυτό θα μας οδηγούσε πίσω στο σημείο που βρισκόμασταν πριν την κρίση» δήλωσε.
Σχολιάζοντας τα παραπάνω, θα σταθούμε κυρίως στην απογοητευτική εικόνα για ακόμη μια φορά της Γαλλίας και προσωπικά του Ν. Σαρκοζί ο οποίος αν και διαφώνησε χλιαρά για το ζήτημα της έκδοσης ευρωομολόγων, εντούτοις άλλαξε, μέσα σε μερικές ημέρες και πάλι την άποψη του και ουσιαστικά διαφοροποιήθηκε από τον ίδιο του τον υπουργό οικονομικών, Μπαρουάν για το ζήτημα του ρόλου της ΕΚΤ στην κρίση. Θα τολμούσαμε έτσι να πούμε ότι αποδεικνύεται για ακόμη μια φορά ξεκάθαρα ότι ένα από τα προβλήματα τα οποία υπάρχουν αυτή τη στιγμή στην Ε.Ε. είναι και η έλλειψη σοβαρής πολιτικής ηγεσίας, με τη γαλλική οικονομία να δοκιμάζεται και τον πρόεδρο της Γαλλίας να είναι πολύ κατώτερος των περιστάσεων, έχοντας ουσιαστικά το ρόλο του εκπροσώπου τύπου της Α. Μέρκελ.
Μεγαλώνει ο κίνδυνος των οικιοθελών αποχωρήσεων, με κλειδί τη στάση της Ιρλανδίας….
Με αφορμή όλα τα παραπάνω θα λέγαμε λοιπόν ότι είναι ξεκάθαρο ότι η Γερμανία δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση να κάνει πίσω από τις θέσεις της και παραμένει αμετακίνητη την άρνησή της σχετικά με την τόσο (όσο πιστεύουμε εδώ και μήνες) αναγκαία νομισματική χαλάρωση. Επίσης, δε φαίνεται σε καμία περίπτωση να κάνει πίσω και σε άλλα ζητήματα, όπως τον ενιαίο φορολογικό συντελεστή, το φόρο επί των χρηματοοικονομικών συναλλαγών, ή και στη στάση της απέναντι στις τράπεζες, πιέζοντας μάλιστα παρασκηνιακά (παρά τις δηλώσεις για το εναντίον) για την πιθανότητα να υπάρξουν και άλλα haircut κρατικών χρεών. Είναι φυσικά ξεκάθαρο ότι κάτι το θα οδηγούσε σε τεράστιες κεφαλαιακές ζημίες και μια ανακεφαλαιοποίηση του ευρωπαϊκού τραπεζικού κλάδου, με μαζικές κρατικοποιήσεις τραπεζών, κάτι το οποίο φαίνεται να είναι, ανάμεσα σε άλλα, στο μυστικό γερμανικό σχεδιασμό.
Σε αυτό το σημείο και σύμφωνα με τα όσα αναφέραμε, θα λέγαμε ότι η γερμανική πλευρά δεν έχει σε καμία περίπτωση σταθμίσει έναν μεγάλο κίνδυνο, αυτόν της οικιοθελούς αποχώρησης κάποιων κρατών μελών από το ευρώ, γεγονός που κατά την άποψη μας θα άνοιγε τους ασκούς του Αιόλου οδηγώντας στη διάλυση της ένωσης. Συγκεκριμένα, θα επαναλάβουμε την άποψη μας ότι οποιαδήποτε αλλαγή σε σχέση με τη μορφή την οποία έχει τώρα η ένωση θα είναι ουσιαστικά και η αρχή του τέλους της Ε.Ε..
Προσπαθώντας λοιπόν να βρούμε πια χώρα θα μπορούσε να ανοίξει αυτό τον κύκλο των αποχωρήσεων θα λέγαμε ότι όλα μας οδηγούν στην Ιρλανδία. Πιο συγκεκριμένα:
Η Ιρλανδία έχει ξεκαθαρίσει ότι δεν πρόκειται να αποδεχθεί αλλαγή των συνθηκών, δηλώνοντας ότι για κάτι τέτοιο θα απαιτούνταν τουλάχιστον 2 χρόνια. Ας πούμε όμως ότι αυτό είναι το λιγότερο σοβαρό….
Σε καμία περίπτωση η Ιρλανδία δεν πρόκειται να αποδεχθεί αλλαγή των φορολογικών συντελεστών, κάτι στο οποίο εμφανίζεται ανέκδοτη η γερμανική πλευρά, ενώ κάτι τέτοιο θα προκαλούσε τεράστια προβλήματα στην ιρλανδική οικονομία, η οποία και θα έχανε ένα από τα σημαντικότερα αν όχι το σημαντικότερο πλεονεκτήματα της.
Τέλος, δε θα πρέπει να ξεχνάμε τις πολύ στενές σχέσεις τις οποίες διατηρεί η Ιρλανδία τόσο σα χώρα όσο και σαν οικονομία με τη Βρετανία, αλλά κα τις ΗΠΑ (πολύ μεγάλος αριθμός επιχειρήσεων είναι αμερικανικών συμφερόντων). Αν λοιπόν κανείς δει τα όσα διαδραματίζονται το τελευταίο χρονικό διάστημα διαπιστώνει ότι ο κλάδος ο οποίος δοκιμάζεται πιο πολύ είναι αυτός των τραπεζών, ο οποίος και θεωρεί ότι έχει στοχοποιηθεί από τη Γερμανία, η οποία και οδηγεί με τη στάση της σε αλλαγή του μοντέλου που κυριάρχησε τα προηγούμενα χρόνια. Μια τέτοια αλλαγή λοιπόν, το μόνο σίγουρο είναι ότι δε θα γίνει χωρίς σημαντικές αντιδράσεις, ενώ αυτή θα προκαλέσει μεγάλα προβλήματα στα τραπεζοκεντρικά συστήματα κυρίως της Βρετανίας, αλλά και των ΗΠΑ, προκαλώντας σημαντικά μεσομακροπρόθεσμα προβλήματα στις δύο χώρες και ειδικά στο Λονδίνο. Λαμβάνοντας λοιπόν υπόψη όλα τα παραπάνω, δε μπορούμε σε καμία περίπτωση να αποκλείσουμε ότι τόσο λόγο των δικών της συμφερόντων, όσο και μετά από πιέσεις που θα δεχθεί (έχοντας και την οικονομική στήριξη συγκεκριμένων κρατών στην απόφαση της), η Ιρλανδία θα μπορούσε να είναι αυτή που θα ανοίξει τους ασκούς του Αιόλου στην Ε.Ε., με την αποχώρηση της.
greekfinanceforum.com
