Το σίγουρο είναι πως ο ΓΑΠ με τους εσκεμμένους;;; λανθασμένους;;;; χειρισμούς του...
στο πηδάλιο της χώρας πέραν της ύφεσης, της διαρκούς λιτότητας, της φτωχοποίησης όλων των κοινωνικών τάξεων κι εν τέλει την πτώχευση της χώρας, έφερε την Ευρώπη ένα βήμα πριν την διάλυση.
Κατάφερε να περάσει το ΔΝΤ στον σκληρό της πυρήνα και να καταστήσει την Γερμανία αυτό που ήθελε πάντα: κυρίαρχη κι απολυταρχική θα έλεγα, δύναμη στην Ευρώπη, ικανή να χτίζει προτεκτοράτα για λογαριασμό της. Από κοντά κι η Γαλλία του Σαρκοζί, που έχοντας υψηλή έκθεση ομολόγων των τραπεζών του στα ελληνικά ομόλογα, ακολουθεί τις αποφάσεις του Γερμανικού αφεντικού ως πιστό σκυλί.
Από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού παίζεται ένα χοντρό παιχνίδι δις δολαρίων, όπου κερδίζουν οι «γνωστοί - άγνωστοι», οι αγορές και οι διεθνείς τοκογλύφοι. Τελικά φαίνεται πως ο σκοπός της κρίσης στην Ευρώπη, δεν είναι άλλος από την ισχυροποίηση του δολαρίου έναντι του ευρώ κι ίσως, γιατί όχι και η οριστική διαγραφή του από το νομισματικό σύστημα. Κάτι το οποίο θα εξυπηρετούσε αφάνταστα τα σχέδια των αρχόντων της Νέας Τάξης Πραγμάτων, που εδώ και 4 χρόνια «μαζεύουν» όλο το ρευστό στον πλανήτη. Κι είναι πιθανό, όπως εξελίσονται τα πράγματα! , ότι ο άνθρωπος που μπορούσε να εξυπηρετήσει αυτό τον σκοπό στην Ευρώπη, δεν ήταν άλλος από τον ΓΑΠ. Το δικό τους άνθρωπο. Έτσι, όπως διαβάσαμε από τα ΕΠΙΚΑΙΡΑ πριν λίγο καιρό, εκθρονίστηκε ο Καραμανλής, διατάχθηκε να μην μιλήσει ποτέ για το βρώμικο 2009 – γι αυτό και δεν έχει πει κουβέντα από τότε – ήρθε ο σωτήρας ΓΑΠ κι όλα τα υπόλοιπα είναι ιστορία.
Αυτές τις μέρες με το θέατρο του παραλόγου, στήθηκε άλλη μια εξαιρετικά σκηνοθετημένη αποπροσανατολιστική τακτική, από το μείζων πρόβλημα της Ελλάδας, που είναι το Μνημόνιο 2.
Έπεσαν όλοι στο να γίνει ή να μην γίνει δημοψήφισμα, να έχουμε ή όχι μεταβατική περίοδο και χτίστηκε ή καλύτερα όπως λέει κι ο ίδιος ο ΓΑΠ, άνοιξε ένα παράθυρο ευκαιρίας να μας πιέσουν – εκβιάσουν κι άλλο οι Γερμανοί με την περίφημη 6η δόση, την οποία ομόφωνα είχαν εγκρίνει οι της τρόικας ΑΠΑΙΤΩΝΤΑΣ πια οπωσδήποτε την ψήφιση του Μνημονίου 2, όχι πια από τον ΥΠΟΙΚ ή έστω την Ελληνική Κυβέρνηση αλλά κι από το σύνολο της Βουλής κι από όλα τα κόμματα. Γιατί; Μάλλον είναι προφανές.
Ετοιμάζεται ηρωική έξοδος του ΓΑΠ και πρέπει οπωσδήποτε η Ελλάδα να περάσει στη νέα εποχή δεμένη χειροπόδαρα σε μια συνθήκη – σύμβαση κάτεργο.
Δεν ενδιαφέρεται κανείς για το λαό, την ανάπτυξη το αύριο. Όλοι ενδιαφέρονται για το πώς θα αρπάξουν το οικόπεδο φιλέτο στον πλανήτη, που λέγεται Ελλάδα.
Ήδη με το μεσοπρόθεσμο και το πολυνομοσχέδιο, να καταργεί κάθε έννοια εργασιακής ασφάλειας και συμφωνίας , αλλά και το Σύνταγμα 'η τους νόμους της χώρας , να αποτελεί την απόλυτη και επαίσχυντη αποικιοκρατία της Γερμανίας, εντός της ζώνης του ευρώ και ειδικά στην Ελλάδα. Το πρώτο πειραματόζωο.
Το πρόβλημα δείχνει να είναι ότι στις εκλογές η νέα κυβέρνηση και ο συσχετισμός στο νέο Κοινοβούλιο , δεν θα έχουν καμία αυτοτέλεια αποφάσεων και μικρά ή μεγάλα περιθώρια επαναδιαπραγμάτευσης , με τον «άξονα» Γερμανίας- Γαλλίας , τουλάχιστον στην πρώτη φάση, όταν θα είναι προς υπογραφή το Μνημονίο 2.
Πριν συνεχιστεί το πολύ επικίνδυνο παιχνίδι για την Ελλάδα η ΝΔ πρέπει να βρει τον τρόπο να μην συνυπογράψει το Μνημόνιο 2, ούτως ώστε το σύνολο του πολιτικού συστήματος , των κομμάτων εξουσίας , να μην βρεθεί απέναντι στην κοινωνία τους επόμενους μήνες.
Αυτό πρέπει να μας ενδιαφέρει κι όχι αν ο ΓΑΠ προσπαθεί να μείνει με κόλπα ταχυδακτυλουργού στην καρέκλα του.
Το βράδυ όσοι ακόμα βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, θεωρούν τους εαυτούς τους πατριώτες, ας κάνουν το καθήκον τους. Πρέπει να δώσουν ψήφο απόλυσης στον ΓΑΠ και να πάμε σε εκλογές.
Η Ευρώπη περιμένει (… λέμε τώρα) με το δάκτυλο στη σκανδάλη τις αποφάσεις μας, οι οποίες εάν είναι όπως τις θέλουν όλα θεωρητικά θα κυλήσουν ομαλά.
Εάν δεν είναι; Στην χειρότερη περίπτωση θα γίνει αυτό που συζητούν εδώ και πολύ καιρό. Θα μας πετάξουν έξω και με άτακτη χρεωκοπία.
Το δίλημμα για μένα λοιπόν είναι φτωχός και με απόλυτη εθνική κυριαρχία ή φτωχός χωρίς εθνική κυριαρχία;
Γιατί ακούω σαχλαμάρες της λογικής ότι όταν υπογράψαμε τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, εκχωρήσαμε κυριαρχικά δικαιώματα. Λάθος. Πουθενά δεν αναφέρεται στη συνθήκη κάτι τέτοιο. Υπάρχουν κανόνες, υποχρεώσεις και δικαιώματα και τα κράτη που αποτελούν την ένωση παραμένουν κυρίαρχα.
Είμαστε έτοιμοι για επιστροφή στη δραχμή; Ή ο κος Σαμαράς θα κάνει αυτό που πρέπει να κάνει, εργαζόμενος στη βάση – επιτέλους – των Εθνικών Συμφερόντων, διασφαλίζοντας ταυτόχρονα τη βιωσιμότητα της χώρας ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΑΥΤΗΣ;;;;;
Εκλογές για να το μάθουμε.
Το άλλο έργο το ζήσαμε!
Αναγνώστης
