Μπορεί από την μια να υπάρχει μια διάχυτη ανησυχία και ένας κλιμακούμενος φόβος για το αύριο σε ολάκερη την κοινωνία, όμως το...
παρήγορο είναι πως αυτή η διάχυτη ανησυχία και ο φόβος έχει τρομοκρατήσει τους τρομοκράτες μας.
Ο σχηματισμός μιας υπερδιογκωμένης κυβέρνησης και παράλληλα η διαρκή υποχώρηση και το ξεμπρόστιασμα του Σαμαρά, δείχνουν πως η μάχη έχει ήδη κριθεί και ίσως κερδίσουμε τον πόλεμο.
Είναι πλέον περισσότερο από βέβαιη η απόγνωση των κυβερνώντων, οι διαλυτικές τάσεις και οι κόντρες διαγωνισμού ανάμεσα σε δοβλέτια και στην Κυβέρνηση και στο ΠΑΣΟΚ, οι οπισθοχωρήσεις μπρος στην αδιαλλαξία του λαού (ο λαός δεν έχει συνειδητοποιήσει το μέγεθος της δύναμης του ακόμη) και στην άρνηση του να τους νομιμοποιήσει μέσα από άρνηση υποταγής στους φόρους και τα χαράτσια, ώστε αυτή η στιγμή που θα άναβαν οι μηχανές για την απόδρασή τους από την χώρα, ως μια άλλη Αργεντινή, έχει φτάσει.
Αυτή η αίσθηση τρόμου είναι που ανάγκασε ΠΑΣΟΚ – ΝΔ – ΛΑΟΣ στο σφιχταγκάλιασμα και στην συνταγματική εκτροπή.
Τώρα πρέπει να γίνουμε πιο αποφασιστικοί.
Τώρα που ο Αρμαγεδδών του Δ’ Ράιχ οπισθοχωρεί στα λημέρια του, δημιουργώντας καινούργιο δυσβάστακτο κράτος της Μέρκελ και των σκιάχτρων των προθύμων,
Τώρα που η Σιδηρά κυρία των Γερμανών βιάζεται να κτίσει το δικό της φρούριο ασφαλείας, φοβούμενη τους Γερμανούς συμπολίτες της, τις εκλογές στην Γαλλία, τις επικείμενες εκλογές στην Ελλάδα,
Τώρα που οι Λαϊκές δυνάμεις σε ολάκερη την Ευρώπη συγκροτούνται σε κύματα μυρίων αγανακτισμένων, σε ένα κίνημα βουβής επανάστασης,
τώρα που κτίζονται αντιστάσεις που προμηνύουν ανατροπές και στρατηγικές ήττες των δυνάμεων ιμπεριαλιστικής κατοχής,
Τώρα που ο λαός μας έχει το θάρρος να λέει " δεν τους πληρώνω, δεν τους νομιμοποιώ"
Τώρα εμείς δεν πρέπει να κουραστούμε.
Δεν πρέπει να τους αφήσουμε να παραδώσουν την χώρα μας και εμάς το λαό, βορρά στα αδηφάγα σαγόνια του νέου εκτρώματος Μέρκελ και προθύμων.
Δεν πρέπει να τους αφήσουμε χώρο να κινηθούν, αέρα να αναπνεύσουν.
Ο δικός μας τρόμος, ο δικός μας φόβος, αυτόν που έσπειραν ανάμεσά μας είναι αυτός που τους τρομάζει περισσότερο.
Πετύχαμε ήδη σημαντικές νίκες.
Οδηγήσαμε σε αποκαθήλωση τα σύμβολα του πολιτικού τους συστήματος στην Θεσσαλονίκη και σε ολόκληρη την χώρα.
Οδηγήσαμε σε ήττα την Κυβέρνηση Παπανδρέου.
Οδηγήσαμε σε ήττα την αλαζονεία Βενιζέλου.
Ξεμπροστιάσαμε τον Σαμαρά και το δήθεν αντιμνημονιακό του πρόσωπο.
Τους φοβίσαμε τόσο που έντρομοι εκλιπαρούσαν ο ένας τον άλλο να ενωθούν για να αποτρέψουν την τελική τους συντριβή. Έτσι πρόεκυψε η κυβέρνηση Παπαδήμου.
Να είστε σίγουροι πως θα αντιδράσουν πιο βίαια και πιο εκβιαστικά. Γιατί ο τρόμος που νιώθουν τους προκαλεί να ενώσουν τις δυνάμεις τους για να νιώσουν πιο ασφαλείς. Και ο τρόμος αυτό και η ανασφάλεια τους θα τους οδηγήσει σε νέα βαρβαρότητα.
Πρέπει να επενδύσουμε πάνω στην ανασφάλεια που νιώθουν.
Για το λόγο αυτό η πίεση μας πρέπει να γίνει πιο αποφασιστική.
Πρέπει να συνειδητοποιήσουν πως δεν υπάρχει δρόμος διαφυγής. Αυτό θα επιφέρει εκνευρισμό αλλά και μεγαλύτερο φόβο.
Η μάχη που δίνουμε στην καθημερινότητα μας, η μάχη ενάντια στις αποφάσεις και την πολιτική τους, είναι μάχη που δεν χωράει δειλία, δεν χωρά ηττοπάθεια, δεν χωρά μεμψιμοιρία, δεν χωρά λύπηση, δεν χωρά καθυστερήσεις και ΔΕΝ χωρά ήττα.
Τώρα να ξαναγεμίσουμε τους δρόμους,
να αρνηθούμε πιο πεισματικά την νομιμοποίηση τους,
να μην υποκύψουμε σε κανένα εκβιασμό τους και,
να μην επιτρέψουμε σε άλλους να ερμηνεύσουν τα γεγονότα.
Πρέπει να ηττηθεί το πολιτικό Σύστημα του Οικονομικού Κράτους.
Έχοντας υπόψη μας, ότι έχουν εκχωρήσει την υπεροχή του Πολιτικού - Κοινωνικού Κράτους στην υποταγή του στο Οικονομικό Κράτος, πρέπει:
Την 1η Δεκέμβρη πρέπει να αισθανθούν το μίσος και την αποφασιστικότητα μας, μια καυτή ανάσα πάνω στο σβέρκο τους.
Να αισθανθούν την λαϊκή γκιλοτίνα να αιωρείται πάνω από τα κεφάλια τους.
Πρέπει να ξεπεράσουμε το ένα εκατομμύριο απεργών και διαδηλωτών την μέρα εκείνη.
Η βοήθεια όλων είναι σημαντική μα πιο σημαντικό είναι ο κοινός πολιτικός λόγος και ο συντονισμός δράσης.
