που δεν κάνω λάθος εκτός ίσως από την ακρίβεια της ημερομηνίας, δεν είχαν κρατήσεις για το συνταξιοδοτικό τους πρόγραμμα.
Όλα αυτά ωραία και καλά και γιατί υποτίθεται ζούμε σε κράτος πρόνοιας. Όμως μεταξύ άλλων και γι’ αυτό μπήκαν τα ταμεία του δημοσίου μέσα.
Μήπως σε αυτή τη δύσκολη ώρα είναι καιρός να βάλετε πλάτες; Μιλάτε για κεκτημένα δικαιώματα, ωραία δε θα φέρω καμία αντίρρηση, ΑΛΛΑ ας δούμε ποια από αυτά τα κεκτημένα σας δικαιώματα είναι λογικά και όλα τα άλλα να τα αποποιηθείτε.
Δείξτε ανωτερότητα.
Και ένα τελευταίο ποτέ μα ποτέ δεν άκουσα να γίνονται απεργίες στο δημόσιο τομέα με θέματα μη οικονομικά. Πάντοτε το πρώτο πράγμα που θέλετε είναι αυξήσεις στο μισθό και έτσι για ξεκάρφωμα βάζετε και μερικά άλλα θεσμικά, αλλά μόλις σας πουν σας ικανοποιούμε τα θεσμικά, αλλά δυστυχώς με τα οικονομικά δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι τότε (συγνώμη για την έκφραση) μουλαρώνετε.
Δε θα μπω στη διαμάχη μεταξύ δημοσίου και ιδιωτικού τομέα (δεν έχει και νόημα στο κάτω κάτω), αλλά να κάνω μία πρόταση:
«Για ένα χρονικό διάστημα (μικρό-μεγάλο δεν έχει σημασία) βάλτε πλάτη και μετά μόλις βγούμε από τα δύσκολα και τη στενωπό διεκδικείστε όσες αυξήσεις θέλετε, και να είστε σίγουροι όλοι μαζί σας θα είναι.»
Ξέρω ουτοπικό είναι, αλλά έτσι μία φορά για αλλαγή ας προσπαθήσουμε, ας μάθουμε από τα λάθη μας και ας μην προσπαθεί ο ένας να φάει τις σάρκες του άλλου.
Από έναν ιδιωτικό υπάλληλο που στο παρελθόν δέχτηκα μείωση μισθού και ωρών εργασίας για να μην απολυθούν καλοί συνάδελφοι-φίλοι από τη δουλειά.
Και πάνω απ’ όλα από έναν ουτοπιστή που ακόμα πιστεύει πως έστω και ένας κούκος μπορεί να φέρει την Άνοιξη και που προσπαθεί ακόμα να αλλάξει-διορθώσει τα στραβά της χώρας του.
Αναγνώστης
