Μεγάλες διατάσεις έχει πάρει τους τελευταίους μήνες το φαινόμενο να παρακρατούνται παράνομα από τα υποκαταστήματα της ΑΤΕ, οι επιδοτήσεις που δικαιούνται οι αγρότες, έναντι των χρεών τους προς την τράπεζα. Ο εισπρακτικός ζήλος, σε πολλές περιπτώσεις, είναι τέτοιος που δεν αφήνεται ούτε μια δραχμή στις τσέπες των αγροτών, οι οποίοι έχουν την ατυχία να χρωστούν. Με άλλα λόγια, η ΑΤΕ, μετά τα πανωτόκια και τις κατασχέσεις περιουσιακών στοιχείων, προχωράει τώρα παράνομα και στην "κατάσχεση" των επιδοτήσεων των αγροτών - παρά το γεγονός ότι στο άρθρο 37 του νόμου 2538/97 ορίζεται ότι δεν μπορεί να γίνεται καμία παρακράτηση από τις κοινοτικές επιδοτήσεις - οδηγώντας τους έτσι μια ώρα αρχύτερα στην πτώχευση και το ξεκλήρισμα.
Η παύση της παρακράτησης των επιδοτήσεων, αλλά και των ποσών από πώληση των διάφορων αγροτικών προϊόντων, η πληρωμή των οποίων γίνεται με επιταγές μέσω της ΑΤΕ, που να σημειωθεί ότι έχει το "προνόμιο" να περνούν αυτά τα χρήματα από τα ταμεία της πριν τα δώσει στους δικαιούχους, ήταν ένα από τααιτήματα των αγροτών στις μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις του προηγούμενου χειμώνα. Η διοίκηση της ΑΤΕ και ο υπουργός Γεωργίας τότε δέχτηκαν να μην παρακρατούνται επιδοτήσεις έναντι χρεών. Ωστόσο, όμως, αυτό ποτέ δεν έγινε πράξη και τα υποκαταστήματα της ΑΤΕ συνεχίζουν να κάνουν το ίδιο και μετά την ψήφιση του νομού 2538 .
Η κατάσταση αυτή έχει προκαλέσει την οργή και την αγανάκτηση των αγροτών και οι καταγγελίες τους για τη μεταχείριση που τους επιφυλάσσουν τα κατά τόπους υποκαταστήματα της ΑΤΕ, "βγάζουν από τα ρούχα του", όποιον τις ακούει. Μόνο το αυτί των διευθυντών των υποκαταστημάτων της ΑΤΕ δεν ιδρώνει, αφού για ό,τι κάνουν προφανώς έχουν το "πράσινο φως" από την κεντρική διοίκηση της τράπεζας. Και πίσω από όλα αυτά "λανσάρεται" πολλές φορές η δικαιολογία ότι οι ίδιοι οι αγρότες υπογράφουν συμβάσεις που δέχονται να αποπληρώνουν τα χρέη τους από τα χρήματα των επιδοτήσεων. Ομως, αποσιωπάται το γεγονός των εκβιασμών και της ψυχολογικής τρομοκρατίας στη διαδρομή από τον γκισέ του ταμείου μέχρι το γραφείο του διευθυντή.
Ιστορίες τρέλας
Το πιο τραγικό της όλης υπόθεσης είναι ότι οι αγρότες, που έχουν πέσει θύματα αυτής της πρακτικής, δεν τολμούν να καταγγείλουν επώνυμα το τι τους συμβαίνει, γιατί στη συνέχεια ξέρουν ότι θα τους περιμένει ακόμα χειρότερη μεταχείριση από την ΑΤΕ. Κατάντησε πια το πράγμα, να θεωρείται χάρη η παρακράτηση της μισής επιδότησης, αντί ολόκληρης και "ρουσφέτι" η χορήγηση νέου καλλιεργητικού δανείου, ή μια τραπεζική ρύθμιση των χρεών.
kthnotrofia.pblogs.gr
