Οι δημοσιογράφοι της ΕΡΤ έδειξαν με τον δικό τους, άκρως πετυχημένο τρόπο, τι στρεβλώσεις προκύπτουν όταν μια εξουσία, σαν την προηγούμενη, της κυβέρνησης Παπανδρέου, βρίσκεται σε κατάσταση πολιτικού και διαχειριστικού πανικού, να συγκεντρώσει χρήματα από παντού, και να σπεύσει να ικανοποιήσει όλες τις απαιτήσεις των… άλλοτε εταίρων και νυν δανειστών της Ελλάδας.
Ο δημοσιογράφος δεν είναι δημόσιος υπάλληλος. Ούτε… κρατικός, όπως θα μετονομαστούν λίαν συντόμως οι εργαζόμενοι στον δημόσιο τομέα. Η δική του δουλειά, ακόμη και όταν απέχει πολύ από το να χαρακτηριστεί λειτούργημα, απαιτεί 24ωρη σχεδόν διαθεσιμότητα. Μια αφιέρωση ζωής, που φυσικά δεν εξαργυρώνεται οικονομικά, με υπερωρίες ή… μπόνους.
Η αδυναμία του απελθόντος υπουργού Επικρατείας να κατανοήσει ότι οι δημοσιογράφοι δεν μπορούν να «φυλακιστούν» σε κοστούμι δημοσίου υπαλλήλου, έχει ανοίξει τον ασκό του Αιόλου. Έχει προκαλέσει πολύωρες συζητήσεις στην ΕΣΗΕΑ, και επί της ουσίας κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων των δημοσιογράφων.
Αφήστε που, αν κοιτάξει κανείς πιο μακριά, από την επιχειρούμενη αποδιοργάνωση των δημόσιων ΜΜΕ, είτε πρόκειται για κανάλια είτε για ραδιόφωνα, εκείνοι που σύμφωνα με την κοινή λογική θα ωφεληθούν, θα είναι οι ιδιώτες. Με τη… βοήθεια του κράτους.
statesmen.gr
