Φαιδροί, καιροσκόποι και λίγοι, συγκλίνουν μόνο στη βουλιμία τους να παραστήσουν τον κυβερνήτη.
Ομονοούν κι αντιλαμβάνονται μόνο τη φιλοδοξία, το παιγνιδάκι τους… Οι επιδιώξεις τους γνωστές, γι’ αυτό και η δημοφιλία τους δεν ξεπερνά συνολικά το 35% παρότι βρισκόμαστε ουσιαστικά σε προεκλογική περίοδο. Απόδειξη ότι αμφότεροι συμφώνησαν στην επιλογή Πετσάλνικου, φυσικά ο καθένας για τους δικούς του λόγους.
Στο τραπέζι όμως, πέραν των Παπανδρέου και Σαμαρά, υπήρχε και τρίτος. Τυπικά ο οικοδεσπότης της χθεσινής συνάντησης που οδηγήθηκε στα βράχια και της οποίας, εύστροφα αντιδρώντας απουσίαζε ο εντέχνως ενοχλημένος Γ.Καρατζαφέρης, ο οποίος τυγχάνει να είναι και ο μόνος που έχει ένσημα.
Ακόμη κι αν δεχθούμε πως η επιδίωξη, βλακώδης όπως και όλες οι υπόλοιπες της τελευταίας περιόδου, εξυπηρετούσε τα στενά προσωπικά και κομματικά συμφέροντα των Παπανδρέου και Σαμαρά, οι οποίοι σημειωτέον ένα εικοσιτετράωρο πριν είχαν συμφωνήσει και στην επιλογή Απ.Κακλαμάνη, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο σερνάμενος εδώ κι εκεί «σοφός και νηφάλιος» κυριούλης, που τυγχάνει να κατέχει τον ξεχωριστό τίτλο του πρώτου πολίτη αυτής της χώρας, πέραν του να παρίσταται γενικώς, τι άραγε προτίθεται να κάνει; Προφανώς, προφανέστατα, τίποτε απολύτως… Αυτό που κάνει με ζηλευτή επιτυχία μέχρι σήμερα εν ολίγοις! Απολαμβάνοντας μακάρια το ασθενές άλλοθι του ότι στερείται ουσιαστικών αρμοδιοτήτων, περιφέρεται ασκόπως και κλείνει με πείσμα τ’ αφτιά στα αγωνιώδη κελεύσματα όσων του υποδεικνύουν τη διέξοδο, μέσω της παραίτησής του. Διότι μόνο έτσι η χώρα οδηγείται άμεσα σε εκλογές, τις οποίες θα έχουν ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. την σοβαροφανή δικαιολογία πως δεν προκάλεσαν. Δεν επιδίωξαν, αλλά οφείλουν ν’ αντιμετωπίσουν, κερδίζοντας ικανό χρονικό διάστημα για διαπραγμάτευση των όρων της επιδιωκόμενης εκχώρησης μέσω του τελευταίου πακέτου… βοηθείας και της 6ης δόσης.
Αυτό που διακυβεύεται τούτη την ώρα δεν αφορά απλώς στα πρόσωπα που θα πλαισιώσουν μια κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας ή όπως αλλιώς, που θα κάνει ό,τι οι δανειστές επιτάσσουν για να απελευθερώσουν την 6η δόση. Δεν αφορά στην αποπομπή του κυριολεκτικά εκτός τόπου και χρόνου Γ.Παπανδρέου, αλλά στην διασφάλιση των συμφερόντων στο ακέραιο, των χρημάτων που δανειστήκαμε και πρόκειται στη συνέχεια να δανειστούμε. Αφορά στις εμπράγματες εγγυήσεις, που μπαίνουν επισήμως στο τραπέζι και καθιστούν κυριολεκτικά απαγορευτική οποιαδήποτε σκέψη, η χώρα μας ν’ ακολουθήσει μια αυτόνομη πορεία, μια αυτοτροφοδοτούμενη και ισοσκελισμένη οικονομία.
Αυτό που συμβαίνει, δεν αφορά στην έκπτωση των προσώπων που γεμίζουν τους δέκτες μας, δεν αφορά απλώς στην γελιοποίηση τους. Αυτό είναι το λιγότερο, άλλωστε ο κόσμος είναι πολύ – πολύ μικρός, απόδειξη όσα ο Σαρκοζί διαπίστωσε για τον Γ.Παπανδρέου συνομιλώντας προσφάτως με τον Μπάρακ Ομπάμα… Αυτό που παίζεται είναι το μέλλον της χώρας. Κι όταν αυτό μετά πολλών κόπων, αναβολών και βασάνων αποτίθεται τελικώς στα χέρια ενός ανθρώπου εγνωσμένου διεθνούς κύρους που έσπευσε προ τριημέρου να επιστρέψει στη χώρα για ν’ αναλάβει την πρωθυπουργία, εν συνεχεία βρέθηκε αντιμέτωπος με επιλογές όπως εκείνες των Πετσάλνικου και Κακλαμάνη και δεν πήρε το πρώτο ταξί για να επιστρέψει τρέχοντας στο Ελ.Βενιζέλος, ειλικρινά φοβάμαι ότι είμαστε χαμένοι από χέρι…
