Είναι απορίας άξιο βλέποντας αυτά που γίνονται τελευταία στη πολιτική ζωή να μην νιώθεις ότι βρίσκεσαι σε ένα κακοποιημένο θεατρικό έργο.
Το θέατρο του παραλόγου με θεατή το δύσμοιρο λαό. Είναι μια παράσταση που το τίμημα το πληρώνεις κατά την έξοδο. Τίμημα βαρύ και ασήκωτο για όλους εκτός, όπως πάντα, από τους εκλεκτούς.
Η διλημματική λαιμητόμος περιφέρεται όσο μέσο εκβιασμού και εκφοβισμού. Στην ουσία δεν διακυβεύεται τίποτα. Οι αποφάσεις έχουν ήδη προδιαγραφεί.
Επιστήμονες με 30 χρόνια σπουδών σκέπτονται να ανάψουν την θέρμανση για να ζεσταθούν, διότι δεν θα μπορέσουν να πληρώσουν το πετρέλαιο. Η νέα τάξη νεόπτωχων δημιουργείται. Οι οποίοι μετατρέπονται στη συνέχεια σε μια νέα γένια μεταναστών.
Και εκεί που οι επιστήμονες μας εγκαταλείπουν την χώρα μας, στην θέση τους υποδεχόμαστε τους μετανάστες, χαμηλού μορφωτικού επιπέδου, θύματα και αυτοί ενός παγκοσμίου κατεστημένου που θέλει του λαούς να εξαθλιώνονται.
Όμως η ιστορία μας διδάσκει ότι, όταν οι λαοί εξαθλιώνονται, τότε τα κατεστημένα ανατρέπονται. Αλλά επειδή ζούμε σε ένα καπιταλιστικό σύστημα, όταν φτάσουμε στο κρίσιμο σημείο, εκείνο φροντίζει να ξαναδημιουργήσει τεχνικά συνθήκες ευμάρειας. Όποιος γνωρίζει την Ιστορία μπορεί να μαντέψει και το μέλλον.
Είμαστε μια χώρα που πολλά γεννήθηκαν εδώ. Όμως σαν νεοέλληνες ούτε τα γνωρίζουμε και ούτε τα μελετάμε. Θα ήθελα εν τέλει να αναφέρω τι είχε πει ο Θαλής ο Μιλήσιος, ένας από τους εφτά σοφούς της αρχαιότητας.
«Αρίστη είναι η Δημοκρατία εκείνη η οποία δεν έχει, ούτε υπερβολικά πλουσίους ούτε υπερβολικά φτωχούς πολίτες».
http://ed-mysterious.blogspot.com/
