δόντια που είναι... εμφανώς πιο κίτρινα από άλλων. Για παράδειγμα, στους ξανθούς και στους κοκκινομάλληδες τα δόντια τείνουν να είναι πιο κίτρινα.Υπάρχουν όμως και άλλοι λόγοι στους οποίους οφείλεται ο αποχρωματισμός και το λέκιασμα των δοντιών. Αυτοί μπορούν να υποδιαιρεθούν σε δύο κατηγορίες: εξωγενείς και ενδογενείς χρώσεις.
Οι εξωγενείς χρώσεις είναι οι κηλίδες που εμφανίζονται στην επιφάνεια των δοντιών, ως αποτέλεσμα των ετών από την κατανάλωση καφέ, τσαγιού, κόκκινου κρασιού, αναψυκτικών τύπου κόλα, φρούτων, χυμών λαχανικών, τροφίμων με έντονο χρώμα, και φυσικά καπνού. Η συσσώρευση της πέτρας μετά από καιρό προκαλεί και αυτή με τη σειρά της αποχρωματισμό.
Επίσης υπάρχουν στην αγορά οδοντόπαστες που κάνουν peeling στα δόντια (είναι πιο αδρές από τις συνηθισμένες), χρησιμοποιούνται 1-2 φορές την εβδομάδα και καθαρίζουν καλύτερα τα δόντια από τις εξωγενείς χρώσεις λόγο της αδρότητάς τους. Εάν ο αποχρωματισμός είναι μεγαλύτερος θα χρειαστεί λεύκανση στα δόντια για να επανέλθουν στο φυσικό τους χρώμα ή ακόμα και σε ένα πιο λευκό, αστραφτερό χρώμα.
Οι ενδογενείς χρώσεις είναι λεκέδες που προέρχονται από τον αποχρωματισμό του ίδιου του δοντιού. Αν κάποιος έχει λάβει τετρακυκλίνη, έχει μεγάλες πιθανότητες να αναπτύξει ένα σκούρο κίτρινο, καφέ χρώμα στα δόντια. Η υπερβολική πρόσληψη φθορίου μπορεί να προκαλέσει υπερφθορίωση, το οποίο είναι εμφανές από τις λευκές κηλίδες που αναπτύσσονται στα δόντια.
Ο τραυματισμός των δοντιών ή η απονεύρωση είναι δύο ακόμα ενδογενείς παράγοντες αποχρωματισμού εφόσον πολλές φορές οδηγούν σε μια αλλαγή χρώματος του δοντιού, που οφείλεται στη φθορά και στην απενεργοποίηση του νεύρου. Οι αποχρωματισμοί λόγω ενδογενών παραγόντων δύσκολα επανέρχονται απλά με μία λεύκανση, πολλές φορές χρειάζεται η βοήθεια των όψεων ή των στεφάνων για να φτάσουμε στο επιθυμητό λευκό και φυσικό αποτέλεσμα.
