ΕΝΑ ΓΡΑΜΜΑ ΑΠΟ ΕΝΑ ΘΥΜΑ ΤΡΟΧΑΙΟΥ ΔΥΣΤΥΧΗΜΑΤΟΣ.
Με αφορμή την παγκόσμια ημέρα για τα τροχαία δυστυχήματα.Αγαπημένοι μου γονείς ,πολυαγαπημένα μου αδελφάκια,κολητάρια μου,
Λυπούμε ειλικρινά που σας στεναχώρησα με την ξαφνική απουσία μου.Ουτε και γω τοθελα.Ηταν μια κακιά στιγμή απο αυτές που νομίζεις οτι δεν θα συμβούν σε σένα.Και να μην είχε συμβεί σε φιλους μου να πεις στην ευχή.Ηρθε όμως αυτή η στιγμή και για ΜΈΝΑ. Και τώρα είμαι στην γειτονιά των αγγέλων και σκέφτομαι τι κακό έκανα σε μένα και σε όλους εσάς.
Βγήκα με μερικούς φίλους χθές, για βόλτα από εκείνους, που καβαλούσαμε τις μηχανές και ετοιμαζόμασταν να κυριαρχήσουμε τον κόσμο.Ηδονιζόμασταν να πατάμε γκάζι και να κάνομε σούζες.Αχ βρε μαμά και να άκουγα λίγο τις γκρίνιες σου Τώρα ξέρω ότι ηταν για το καλό μου.Λιγο αν έδινα προσοχή τώρα θαμουν μαζί σας και ας μου φωνάζατε..Μου λείπεις μαμά και κάνει τόσο παγωνιά εδώ πάνω,και δεν έχω κανένα να μου τραβήξει την κουβέρτα τα βράδυα και να με σκεπάσει.Και φαίνεται εδω πάνω από τα σύνεφα κάνει μόνο χειμώνα.Δεν τοχω συνηθίσει ακόμα. Και συ μωρέ μπαμπά τί τόθελες το μηχανάκι και μου τοπήρες .Νόμιζες ότι είμουν ανδρας πια και υπέυθυνος αλλά που νάξερες και σύ..Οταν μου φώναζες να φοράω και κράνος και γω σουλεγα ,ασε ρε γέρο κράνη βάζουν οι φλούφλιδες..που ναξερα..τοτε.Και βρέθηκε η κωλώνα στην ακρη του δρόμου και μου ανοιξε το κρανίο σαν καρπούζι.Ενα καρπόύζι χωρίς κουκούτσι μυαλό.Τωρα που αναπολώ τις συνέπειες δεν μπορώ να αλλάξω τα πράγματα.Και σεις αδελφάκια μου μην πειράξετε το δωμάτιο μου.Αφήστε τα πράγματα οπως ηταν μπορεί να ξανάρθω,ισως ποιος ξέρει? Συγνώμη που δεν πρόλαβα ναμαι στα γενέθλια σας και να σας παίρνω δωράκια.Δεν μπορώ να το αλλάξω αυτό τώρα.Αχ αυτοί οι φίλοι μου που ήταν μαζί μου εκείνη την καταραμένη βραδυά.Και μουλεγαν" πιες αλλο ένα"," έλα δεν έχομε πιει τίποτε" ,"θα πάμε από αλλού να μην μας πιασει η τροχαία" ,μόνο που δεν ξέραμε ότι από κει που πήγαμε παραμόνευε μενα δρεπάνι ο χάρος και έπιασε εμένα.Δεν πειράζει ,τώρα που έφυγα εγώ τολάχιστον προσπαθήστε εσεις να μην χαθεί άλλος.Φοράτε τα κρ'ανη σας ,σφικτά και όχι σαν καυκαλο στο κεφάλι,μην πίνετε,οδηγείτε και να σκέφτεστε ότι μια ζεστη αγγαλιά σας περιμένει σπίτι σας.Εδω μην ξεχ'άτε κάνει πολλή παγωνιά.Αγαπημένε μου πατερούλη,δεν μπορώ να ξεχάσω τις παραινέσεις σου και συ βρε μανούλα τωρα χύνεις μαύρα δάκρυα για την απουσία μου.
Ολοι εσείς που νιαζόσασταν για μένα παρακαλάτε να κάνει λίγο ζέστη εδώ πάνω .κρυώνω πολύ και όσους φίλους είδα εδώ πάνω και αυτοί κρυώνουν.....
Από το Σύλλογο ΠΡΟΤ.Α. ΧΑΝΙΑ
