Μέχρι πριν από λίγες εβδομάδες η Νέα Δημοκρατία έμοιαζε με ένα αεροπλάνο που έπειτα από αρκετό καιρό είχε απογειωθεί και ταξίδευε με προορισμό την εξουσία και την αυτοδυναμία. Επιβάτες και πλήρωμα ήταν ικανοποιημένοι.
Σε όλων το μυαλό υπήρχαν ως μακρινή ανάμνηση η ανώμαλη προσγείωση των εκλογών του 2009, αλλά και αυτοί που επέλεξαν να μην «πετάξουν» ξανά με τη Ν.Δ., ακολουθώντας άλλες προσωπικές διαδρομές.
Στο ταξίδι αυτό όμως το «αεροσκάφος» έπεσε σε... αναταράξεις. Επιβάτες και πλήρωμα βρίσκονται σε αυτή την κατάσταση περιμένοντας να σταματήσουν οι κινήσεις αέριων μαζών και το αεροπλάνο να ισορροπήσει και να προσγειωθεί με ασφάλεια στον προορισμό του. Οσο όλα πήγαιναν καλά, κανείς δεν είχε στο μυαλό του να αλλάξει το σχέδιο πτήσης. Και οι διαφωνίες που μπορεί να υπήρχαν μπροστά στην προοπτική της εξουσίας περνούσαν στα... χαμηλά.
Το κλίμα επηρεάστηκε από την 6η Νοεμβρίου και μετά. Τότε που ο Αντώνης Σαμαράς πήρε ίσως τη δυσκολότερη απόφαση από την ημέρα που βρέθηκε στο πηδάλιο της Νέας Δημοκρατίας, συμφωνώντας σε μια κυβέρνηση μεταβατική και ειδικού σκοπού και σε όσα συνεπαγόταν αυτό, μια και μετά την αναγγελία για το δημοψήφισμα-έγκλημα του Γιώργου Παπανδρέου τα πράγματα είχαν φτάσει σε οριακό σημείο για την 6η δόση.
Η επομένη μέρα της απόφασης, που ναι μεν γκρέμιζε τον Γιώργο Παπανδρέου από την πρωθυπουργία, αλλά έφερε στο Μαξίμου τον τραπεζίτη του κ. Σημίτη Λ. Παπαδήμο και άφηνε περίοδο τριών μηνών (που ως πολιτικός χρόνος είναι πολύς) μέχρι να στηθούν οι κάλπες, αποδείχτηκε αρκετά περίπλοκη.
Μεγάλο τμήμα της βάσης της Ν.Δ., που αποτελεί τη λαϊκή Δεξιά, προβληματίστηκε, πικράθηκε ή και αντέδρασε (με αποκορύφωμα την καταψήφιση της νέας κυβέρνησης από τον Πάνο Καμμένο), στέλνοντας τα δικά της μηνύματα προς τη λεωφόρο Συγγρού. Στο μεταξύ, είχαν εμφανιστεί ως ομάδα οι «μεσοχωρίτες» ή «νεοφιλελεύθεροι» της Ν.Δ. Ο λόγος για τους Αρη Σπηλιωτόπουλο, Κυριάκο Μητσοτάκη, Κωστή Χατζηδάκη, Ευάγγελο Αντώναρο και Μιλτιάδη Βαρβιτσιώτη, που ως πρώτη κίνηση ήταν να κάνουν «κόμμα» με «πράσινους» συναδέλφους τους για να πιέσουν για συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ. Προσωρινά η κίνηση αυτή πάγωσε, αλλά ορισμένοι από τους πρωταγωνιστές δεν σταμάτησαν με διάφορες δηλώσεις να προκαλούν πονοκεφάλους. Φαίνεται μάλιστα ότι ενοχλούνται τόσο πολύ από τη μεγάλη απήχηση των στελεχών της λαϊκής Δεξιάς, που δεν διστάζουν να δημιουργήσουν συνθήκες εσωστρέφειας στη Ν.Δ. προκειμένου να υπηρετήσουν τις δικές τους σκοπιμότητες και προσωπικές στρατηγικές. Ετσι «μνημονιακοί» και «αντιμνημονιακοί» επιβάτες στην ίδια πτήση πολλές φορές λύνουν τις... ζώνες ασφαλείας και σηκώνονται από τις θέσεις τους αντιπαρατιθέμενοι.
Το σκηνικό με την απρόκλητη επίθεση στον Φαήλο Κρανιδιώτη και τις συνεχείς δηλώσεις του Κυριάκου Μητσοτάκη συμπληρώθηκε με την παρέμβαση και νέων προσώπων, όπως της Φωτεινής Πιπιλή (είπε ότι ο Σωτ. Χατζηγάκης έπρεπε να διαγραφεί από την κοινωνία και ζήτησε να διαλυθεί η Β΄ Αθηνών στα τέσσερα «για να τελειώνουμε με αυτούς που τη θεωρούν ιδιοκτησία τους»), τη διορθωτική δήλωση του Θ. Καράογλου για το θέμα του Προϋπολογισμού, τις απόψεις του Γιάννη Μανώλη, του Κώστα Τζαβάρα και του προέδρου της ΔΑΚΕ. Ολα αυτά συνθέτουν την εικόνα ενός παζλ που θα μπορούσε να έχει τίτλο: «Οι δεκαπέντε ημέρες που συγκλόνισαν την Κεντροδεξιά».
Ο Αντώνης Σαμαράς γνωρίζει πάντως καλά την ανθρωπογεωγραφία της παράταξης. Και οι πληροφορίες αναφέρουν ότι για την ώρα έχει ως στόχο να βγάλει το «αεροπλάνο» από τις αναταράξεις, έχοντας στον νου του τους «επιβάτες» (η βάση της Ν.Δ.), και να αποφύγει τα σκαμπανεβάσματα έως τις κάλπες.
