Θα μπορούσε κάποιος να υποθέσει ότι πρόκειται για πόλη φάντασμα αν πίστευε σε τέτοιες υποθέσεις .
Ακόμα κι όταν φτάνεις στην άκρη της πόλης , εκεί που αρχίζουν κάτι μικρά μακρουλά σπίτια με σαγρέ τοίχους και σκεπές μισές κεραμίδι και μισές από τσίγκο , ασβεστωμένες όπως όπως με στριμωγμένα στην ελάχιστη αυλή την λεμονιά , την ντοματιά , το σέλινο και τον μυριστικό βασιλικό , άκρα του τάφου σιωπή τριγύρω βασιλεύει.
Το σκηνικό δεν διαφοροποιείται όσο βαδίζεις , δηλαδή , τα σπίτια μεγαλώνουν και ομορφαίνουν , οι κήποι επίσης και είναι γεμάτοι τριανταφυλλιές και φοίνικες , αλλά η ησυχία παραμένει ίδια .
Μόνο σαν φτάσεις στην κεντρική πλατεία , εκεί που δεσπόζει το μέγαρο Μπαταξίμου έρχεται μια οχλοβοή , μια βαβούρα να απασχολήσει τα ήρεμα αυτιά σου . Όσο πλησιάζεις η ένταση της φασαρίας αυξάνεται , ξεχωρίζεις δεκάδες φωνές που η μια ξελαρυγγιάζεται να σκεπάσει την άλλη και φαντάζεσαι ότι γίνεται σκληρός αγώνας και διαρκής πάλη εκεί μέσα , αλλά γιατί ;
Μέσα στην μεγάλη αίθουσα των συμβουλίων κουστουμάτοι και φραγκάτοι τζέντελμεν με καλοπληρωμένους συμβούλους που παίζει το μάτι τους και κρατούν όλο σημειώσεις ανταλλάσουν απόψεις . Άλλοτε ήρεμοι , άλλοτε νευρικοί , πολλές φορές κουρασμένοι και άλλες τσαντισμένοι , χαμογελούν ή φωνάζουνε κατά περίσταση .
-Κύριοι , κύριοι λέω , ησυχάστε …
-Ποια ομόλογα ρε , τα κουρελόχαρτα που σφραγίσατε εννοείς ;
-Να μην τ’ αγόραζες ρε τσιφούτη !
-Πουλάς πνεύμα ρε ηλίθιε ;
-Μα τι επίπεδο …
-Κύριοιοιοι παρακαλώ ….
Σε μια τέτοια στιγμή ένας πυροβολισμός βρόντηξε την ηχώ του στο ψηλοτάβανο δωμάτιο με τις δερμάτινες πολυθρόνες και το οβάλ τραπέζι από ξύλο τριανταφυλλιάς με μια μακρόστενη ζαρντινιέρα στο μέσον . Η σφαίρα σφύριξε στ’ αυτιά των παρακαθήμενων , οι περισσότεροι στράφηκαν προς τον ήχο της και προσπαθώντας να ακολουθήσουν την πορεία της ώσπου έσβησε διαπίστωσαν ότι σταμάτησε στην καρέκλα του πρωθυπουργού η οποία έτριξε .
Στην πόρτα φάνηκε μια σκιά , σιγή απόλυτος στο δωμάτιο , μια παγωμάρα απλώθηκε στους μυς των προσώπων , τα βλέμματα στράφηκαν προς τα εκεί . Στο έντονο φως του διαδρόμου πίσω από την σκιά ξεχώριζες μια αδύνατη σιλουέτα με ένα καπέλο στο κεφάλι .
Δακτυλίδια καπνού ανέβηκαν προς τα πάνω , η αλληλοστρεφόμενη πόρτα έτριξε και η αδύνατη σιλουέτα ακούστηκε να βηματίζει βαριά . Το τακούνι της μπότας νόμιζες τρυπούσε την παχιά μοκέτα και κροτάλιζεσαν κομπρεσέρ στα λευκά μάρμαρα Πεντέλης που έντυναν τα πατώματα . Κατευθύνθηκε στο κέντρο του τραπεζιού και πλησίασε τον πρωθυπουργό , το πιστόλι του τοποθετημένο από ώρα στην θήκη του κάπνιζε ακόμα και ξαφνικά , σηκώνει το πόδι , το ακουμπά στην πρόσοψη της πολυθρόνας και την σπρώχνει . Ένα κρακ ακούστηκε και η ξεχαρβαλωμένη από την πιστολιά καρέκλα σπάει , γέρνει δεξιά και ο πρωθυπουργός ξαπλώνεται μονόπατα .
Στρέφεται δίπλα και ακούστηκε η φωνή του ‘’ μπουουουου ‘’ ήταν ανατριχιαστικό , ένα ‘’μαμαααααα’’ ακούστηκε στην τέλεια ησυχία και ο αντιπρόεδρος πετάχτηκε έντρομος σαν να είχε σούστες ο κώλος του και παρά τα περιττά κιλά του χάθηκε στην μια σκοτεινή γωνία . Ο άνθρωπος με την αδύνατη σιλουέτα στράφηκε στην άλλη πλευρά , τράβηξε το τσιγάρο από τα χείλη του όπου κρεμόταν τόση ώρα και το έσβησε στα γυαλιά του δεύτερου αντιπροέδρου που είχε κολλήσει την πλάτη του στην πλάτη της πολυθρόνας του και κοντράροντας με τα δυο του πόδια στο πάτωμα τεντώθηκε τόσο δυνατά που η καρέκλα έχασε το κέντρο βάρους του σώματός του και υποχώρησε . Όλοι τον είδαν να φεύγει πίσω σε slow motion , να παλινδρομεί και να πέφτει με πάταγο και κυλώντας ενάμιση μέτρο στα πισινά του από την ώθηση .
Θα ήταν πολύ αστείο αλλά η στιγμή ήτανε πολλή σοβαρή , έτσι κανένας δεν γέλασε , όλοι παρακολουθούσαν με κομμένη την ανάσα και το στόμα ανοιχτό .
Τότε ο εισβολέας σήκωσε το καπέλο του και κατεβάζοντάς το αργά και ευλαβικά μπροστά από το πρόσωπό του και προς τα σκέλια του , αποκάλυψε την ταυτότητά του και ένα στεγνό και ρυτιδιασμένο χαμόγελο . Όλοι ακούστηκαν με μια φωνή σαν την χορωδία του Τυπάλδου :
-Ο Λούκας Λουκ !!!
Και πολλά θαυμαστικά πλανήθηκαν στον αέρα , άλλαξαν στόματα και η βαβούρα ξανάρχισε όπως και πριν εισβάλλει στην κατάμεστη αίθουσα συνεδριάσεων . Τα μάτια τον κοίταζαν εκστατικά , τον περιεργάζονταν με ενδιαφέρον και ελάχιστοι τον κοιτούσαν με κάποια αντιπάθεια και αρκετή περιπάθεια .
Εκείνος , πήρε μια πολυθρόνα , έκατσε και έστριψε τσιγάρο . Η στιγμή ήταν κρίσιμη , ξαπλώθηκε στην πολυθρόνα , το έβαλε στα χείλη και άπλωσε τα πόδια του στο τεράστιο οβάλ γραφείο . Τα σπιρούνια του ακούστηκαν να χαράζουν το ξύλο και οι πιο ευαίσθητοι ανατρίχιασαν στον ήχο αυτό .
-Με έστειλαν οι φύλαρχοι των Βρυξελλών !
Είπε και κόπηκε η μιλιά ολονών μέσα στην αίθουσα , κάποιοι τον κοίταξαν με μοχθηρία .
-Φωτιά , έκραξε και έβαλε τα δυο χέρια μαξιλάρια στο σβέρκο .
Και τότε όλοι έσπευσαν να τον εξυπηρετήσουν , σπρώχνονταν , τραβιούνταν , αρπάχτηκαν στα χέρια , αναπτήρες χρυσοί και ασημένιοι κύλησαν στο πάτωμα , κάποιοι ποδοπατήθηκαν και τελικά ο πρώην πρωθυπουργός που ήταν ευέλικτος και αρκετά γυμνασμένος , προχωρά τρία βήματα στα κεφάλια των υπουργών του και τείνει το χέρι με τον αναπτήρα αναμμένο .
Ο κύβος ερρίφθη , ο Ρουβίκωνας αποτελεί παρελθόν …
