Πήρε ψήφο εμπιστοσύνης με τα ψέματα.
Και ο κ. Σαμαράς; Απέδειξε, δυστυχώς, πόσο λίγος είναι και αυτός. Είχε τη χρυσή ευκαιρία να διαλύσει το ΠΑΣΟΚ και την έχασε. Και δεν ξέρω αν η ιστορία θα του δώσει στο μέλλον μια παρόμοια ευκαιρία.
Καλώς ή κακώς ο κ. Σαμαράς στήριξε την αντιπολιτευτική του πολιτική καταγγέλλοντας τις δανειακές συμβάσεις και το μείγμα τους από το ξεκίνημά τους.
Για τη νέα δανειακή σύμβαση όφειλε να γνωρίζει ότι θα ήταν αδύνατη η έγκρισή της από μια μεταβατική κυβέρνηση προσωπικοτήτων.
Όφειλε να γνωρίζει ότι, ακόμη κι αν αυτό γινόταν, δεν θα ήταν αρκετό για τους Ευρωπαίους κατακτητές μας που απαιτούσαν την έγκριση και όλων των εφαρμοστικών νόμων της δανειακής σύμβασης.
Όφειλε να γνωρίζει ότι όλα αυτά δεν θα μπορούσαν να ολοκληρωθούν μέσα σε ένα μήνα.
Όφειλε να γνωρίζει ότι ο Πρωθυπουργός μπλοφάρει.
Όφειλε να γνωρίζει ότι ο Πρωθυπουργός αφού θα ξεγελούσε την θλιβερή κοινοβουλευτική του ομάδα δεν θα είχε καμιά πρόθεση να παραιτηθεί.
Ο κ. Σαμαράς όφειλε να γνωρίζει ότι αποδεχόμενος τη νέα δανειακή σύμβαση απλώς θα έδινε το άλλοθι στον Πρωθυπουργό να συνεχίσει το καταστροφικό του σχέδιο για τη χώρα. Γιατί τώρα ο Πρωθυπουργός έχει τη νομιμοποίηση της κοινοβουλευτικής του ομάδας. Έχει τη συμφωνία του κ. Σαμαρά για τη νέα δανειακή σύμβαση. Έχει ακόμη και τη δικαιολογία ότι ο κ. Σαμαράς δεν συνεργάζεται, ενώ επί της ουσίας συμφωνεί. Τρέλα!
Τι θα μπορούσε να κάνει ο κ. Σαμαράς;
Όφειλε να αρνηθεί κατηγορηματικά τη νέα δανειακή σύμβαση. Να απαιτήσει από την κυβέρνηση, αφού κατά τον Πρωθυπουργό της η δανειακή σύμβαση είναι ευεργετική για τη χώρα, να την υπερψηφίσει μαζί με όλους τους εφαρμοστικούς νόμους. Να επιμείνει ως μόνη λύση τις εκλογές. Οι εκλογές ίσως να αργούσαν για κανένα εξάμηνο αλλά το ΠΑΣΟΚ θα οδηγούνταν σε αυτές με μονοψήφιο ποσοστό.
Τώρα;
Στη δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα.
Τη λύση θα τη δώσει ο λαός που τώρα απλώς υπομένει όλο αυτό το κακοπαιγμένο θέατρο.
Αναγνώστης
