δεν τον ρώτησε «γιατί», δεν του ζήτησε τον λόγο. Δεν το τόλμησε κανένας τους ή δεν το σκέφθηκε; Ίσως και τα δύο.
Και το δεύτερο ερώτημα, είτε σκέψη. Ο Αρχηγός της Ν.Δ. θέλει να απαγκιστρωθεί από τα καραμανλικά κατάλοιπα και όρμησε ο άλλος «πυροσβέστης» να σβήσει τον Πυρσό; Εδώ θα κάνω μια μικρή πρόβλεψη. Εάν του χρόνου υπάρχει Ν.Δ., ο σημερινός της αρχηγός θα αλλάξει και το όνομα! Η αμαρτωλή Ν.Δ. δεν θα υπάρχει!!
Όσοι διαθέτουν μνήμη ας ανατρέξουν λίγο προς το παρελθόν, για να διαπιστώσουν ότι από το 1946 ξεκίνησε ως «Λαϊκό Κόμμα», σε πέντε χρόνια έγινε «Ελληνικός Συναγερμός», μετά 2-3 χρόνια έγινε «ΕΡΕ», μεσολάβησε η 7/ετία της Χούντας-δικό της κατασκεύασμα ήταν-και φτάνουμε στο 1974, για να ξαναβαφτιστεί στο σημερινό όνομα «Νέα Δημοκρατία».
Μπορεί να παρατηρήσει κανείς, ως φαίνεται, ότι δεν έχει σοβαρότερα θέματα να ασχοληθεί ο Αρχηγός της. Και τώρα τι κάνουμε; Ειρήσθω εν παρόδω. Έσβησε την δόξα του Πυρσού, γιατί ο άνθρωπος, ως φαίνεται, έχει πάθος να σβήνει ό,τι λάμπει. Στην πολιτική του διαδρομή έχει ένα κακό παρελθόν, το οποίο κουβαλάει μαζί του. Το παρελθόν του δεν το απαρνήθηκε ανεβαίνοντας στον θώκο του αρχηγού της Ν.Δ. και άρχισε τις διαγραφές. Για να εκφοβήσει τους αμφισβητίες- και όποιον πάρει ο Χάρος.Το πολιτικό του παρελθόν με την…μακαρίτισσα «Πολιτική Άνοιξη» μαρτυρά αν ο άνθρωπος έχει ικανότητες να άρχει ή αν είναι μικρός (όχι το δέμας) και αποτυγχάνει.
Οι Πολιτική (αείμνηστη) Άνοιξη ιδρυθείσα από τον ίδιο τον κ. Σαμαρά έμεινε χιονισμένη και συννεφιασμένη, για να σβήσει στα χέρια του. Δεν μπόρεσε ποτέ του να την εκχιονίσει και να φτάσει έστω στα πρόθυρα της καλοκαιρίας. Μαράθηκε, τσουρουφλήθηκε και το τέλος της ήταν ο θάνατος.
Με ποια εχέγγυα, λοιπόν, βαδίζει ο Αρχηγός της ΝΔ, όταν και μέσα στη Βουλή, αντί να βοηθήσει για να απαλλαγεί η χώρα το γρηγορότερο από την δίνη της κρίσης, παρουσιάζεται με τα «ναι μεν αλλά…».
Περισσότερο μπορεί κανείς να τον κρίνει καλόπιστα ως άνθρωπο που θέλει την αποτυχία της σημερινής κυβέρνησης, παρά την επιτυχία της. Γι αυτό, παραπάνω έγραψα για πρόβλεψη αν θα υπάρχει, του χρόνου, στη θέση που κατέχει σήμερα ή θα’ χει το τέλος της χιονισμένης Άνοιξης.
Ο αείμνηστος Αβέρωφ ο οποίος καθ’ ομολογία υπήρξε πολιτικός του πατέρας έλεγε «οψόμεθα ες Φιλίππους». Ίδομεν.
Κώστας Μπρούτας
